A po bëhet Bakhmuti “një varr që Kremlini po e hap për mercenarët e Wagnerit”?

Themeluesi dhe udhëheqësi i grupit mercenar rus Wagner, Yevgeny Prigozhin, është cilësuar si dikush që mund të paraqesë një sfidë politike për presidentin rus Vladimir Putin.

Dikur një aleat kyç i fushëbetejës, ditët e fundit Prigozhin është ankuar publikisht për humbjen e linjës së tij të drejtpërdrejtë me Kremlinin.

Luftëtarët e Wagner-it nuk po furnizohen me municion të mjaftueshëm për të fituar betejën për Bakhmutin në Ukrainë, pavarësisht thirrjeve të tij të shumta, në atë që mund të jetë një shenjë e një lufte për ndikim në Moskë – dhe, veçanërisht, në ministrinë e mbrojtjes të Rusisë.

Shefi i Wagner-it, Yevgeny Prigozhin, kishte shpresuar se marrja e qytetit ukrainas të Bakhmutit do t’i sillte atij një moment lavdie, por qyteti ukrainas është ballafaquar – edhe atë me sukses – me mercenarët e tij të Grupit Wagner, shkruajnë mediat e huaja, përcjell Telegrafi.

Lexo po ashtu “U thashë prindërve se jeta ime ishte në rrezik”: Rrëfimi i rusit i cili u fiksua pas gjurmimit të 'trenit fantazmë' të Putinit, por që tani jeton në mërgim

Pavarësisht përparimeve të qëndrueshme, qyteti mbetet nën kontrollin e Ukrainës, sipas një raporti të 13 marsit nga Instituti për Studimin e Luftës, një institut amerikan.

Por kjo nuk e ndaloi Prigozhin të deklaronte javën e kaluar se ai synon të kandidojë për president të Ukrainës në vitin 2024.

E megjithatë Prigozhin duket gjithashtu shumë i vetëdijshëm se fati i tij politik është gjithnjë e më i lidhur me rezultatin e betejës.

“[Prigozhin] ka folur për ‘çlirimin’ e Bakhmutit që nga korriku i kaluar dhe është ende nën kontrollin ukrainas. Unë imagjinoj se disa në Moskë nuk duhet të jenë të kënaqur me këtë”, mendon Stephen Hall, një specialist i politikës ruse.

Lexo po ashtu Pse Rusia dhe Ukraina po luftojnë kaq shumë për Bakhmutin?

Dhe nuk janë vetëm ushtarët ukrainas që po pengojnë ambiciet politike dhe ushtarake të Prigozhin.

Në Moskë, një kamp anti-Prigozhin është formuar brenda ministrisë së mbrojtjes, i inkurajuar nga vështirësitë e Wagner në fushën e betejës, për të nënçmuar njeriun e njohur si “kuzhinieri i Putinit” – sepse ai zotëron restorante që kujdesen për Kremlinin – i cili vazhdoi duke u bërë “mbreti i mercenarëve rusë”.

Ndryshe, Prigozhin ka flirtuar më parë me idetë për t’u bërë ministër i mbrojtjes apo edhe për të krijuar partinë e tij politike.

Wagner kundër ministrisë së mbrojtjes

Prigozhin është ankuar publikisht për trajtimin e tij nga “duart e ministrisë ruse të mbrojtjes” (MM).

Ai ka akuzuar ministrinë për bllokimin e dërgesave të municioneve që u nevojiten luftëtarëve të tij për të marrë Bakhmutin – dhe madje i bëri thirrje publikut që të bëjë presion ndaj ushtrisë për të rritur furnizimet.

Në një postim të 9 marsit në kanalin e tij Telegram, ai pretendoi se linjat telefonike të qeverisë në njësitë Wagner ishin çaktivizuar pas lutjeve të tij publike për më shumë municion.

Grupi Wagner u pa në mënyrë të favorshme pas suksesit të tij në ndihmën e Rusisë për aneksimin e paligjshëm të Krimesë në vitin 2014 dhe për veprimet e saj në Siri dhe më gjerë, kur ministria e mbrojtjes “i dha municion dhe pajisje Wagner-it dhe ishin mjaft të kënaqur me punën e bërë”, thotë Joseph Moses, një specialist në strategjinë ushtarake dhe luftën në Ukrainë me Ekipin Ndërkombëtar për Studimin e Sigurisë në Verona, përcjell Telegrafi.

Por fillimi i agresionit të plotë i Putinit në Ukrainë e ndryshoi shpejt lojën. Putin dërgoi grupin Wagner në luftime sapo ushtria e rregullt dukej se po haste në vështirësi.

“Ukraina ishte plotësisht e mobilizuar, por Vladimir Putin nuk ishte i gatshëm për arsye politike të ndiqte shembullin, duke nisur vetëm një mobilizim të pjesshëm në shtator. Gjeneralëve të tij thjesht u mungonin ushtarët që u duheshin”, shkruan Mark Galeotti, një specialist për çështjet ushtarake ruse, në The Spectator, një e përjavshme britanike.

Kështu mercenarët lejuan Kremlinin të përforconte frontin pa nisur një mobilizim në shkallë të plotë.

Këto suksese të hershme mund të kenë ngritur “alarmin” në kokën e Prigozhin. “Ai është shumë i sigurt në vetvete… Kështu që ai mendoi se mund të shfrytëzonte mundësinë [për të fituar ndikim politik te Putini]”, thotë Hall.

Lexo po ashtu Brenda qytetit të Bakhmutit, aty ku po zhvillohen betejat me të përgjakshme

Duket se ai synonte “të ndërtohej mbi rrënojat politike” të lëna pas nga Ministri i Mbrojtjes, Sergei Shoigu dhe krahu i tij i djathtë, Valery Gerasimov, shefi i shtabit të ushtrisë.

“E gjithë situata e Prigozhin kundrejt Ministrisë së Mbrojtjes daton rreth majit 2022”, vetëm disa muaj pas fillimit të agresionit në shkurt të vitit 2022”, thotë Moses. “Prigozhin atëherë u përfol se po nxiste kritikat që blogerët ultranacionalistë po postonin në Telegram dhe [kanale të tjera të mediave sociale]”.

“Gara për municione në Ukrainë u bë skena e përsosur për përplasje të brendshme midis Prigozhin dhe Ministrisë së Mbrojtjes”, vazhdon Moses.

Municioni është një mall gjithnjë e më i rrallë në atë që tani është shndërruar në një luftë shkatërrimi, ku secila palë përpiqet “të konsumojë burimet e kundërshtarit të saj” me kalimin e kohës.

Për Prigozhin, gjithçka varet nga Bakhmut

Bakhmut duhej të vërtetonte strategjinë ushtarake të Prigozhinit, me atë që luante me idenë se Ukraina nuk do të grumbullonte shumë burime për të mbrojtur një qytet me rëndësi të diskutueshme strategjike.

“Ai priste që Bakhmut të binte shpejt”, vlerëson Hall.

Luftimet janë ndezur tani për më shumë se nëntë muaj, dhe pozicioni i Prigozhin po dobësohet.

“Një koalicion është krijuar kundër kërcënimit të paraqitur nga Prigozhin dhe me situatën e Bakhmutit, ata tani kanë municion për të provuar të dobësojnë rolin e tij dhe të ndikojnë te Putini”, thotë Hall, i cili beson se shefi i Wagner bëri një gabim strategjik duke kërkuar të rrisë ndikimin e tij.

“Ai mund të thotë se kishte një linjë të drejtpërdrejtë me Kremlinin, por në realitet ai kurrë nuk e kishte të vërtetë”, thotë Hall.

“Ai nuk ka qenë kurrë një mik i ngushtë i Putinit dhe disa nga armiqtë e tij, si Shoigu, që e kanë njohur Putinin për shumë më gjatë – dhe ai ka tendencë t’u besojë atyre më shumë”.

Kështu, ministria ruse e mbrojtjes duket se ka vendosur ta bëjë Bakhmutin një varr për mercenarët Wagner.

“Prigozhin nuk mund të heqë dorë nga Bakhmuti, kështu që ushtria e rregullt po e përdor atë për të përgjakur Wagnerin, duke i dërguar ata në luftimet më të ashpra,…”, shkruan Galeotti.

Nëse Bakhmut mbetet nën kontrollin e Ukrainës, Wagner-it do t’i duhet të zhvendosë frontin në diku tjetër shumë shpejt nëse Prigozhin dëshiron të kthehet në hiret e mira të Kremlinit dhe të mbajë gjallë ambiciet e tij politike, thotë Hall.

Prigozhin do t’i duhet gjithashtu t’ua lëshojë territorin kompanive të tjera private ushtarake (PMC), shumë më tepër prej të cilave janë shfaqur muajt e fundit.

Kujtojmë se ndikimi i milicive private në Rusi u nënvizua nga miratimi i një ligji nga Duma këtë javë, duke e bërë kritikën ndaj grupeve private paraushtarake që luftojnë në Ukrainë të dënohen me burgime të gjata.

Lexo po ashtu Putini kërkon të kompensojë humbjet e mëdha - pas burrave, dërgon gra të burgosura në zonat e luftës në Ukrainë

Por, megjithëse imazhi i Prigozhin si një hero pushtues ka marrë një goditje, “ai padyshim ende ka më shumë besueshmëri se ministria e mbrojtjes” me Putinin, sipas Moses.

Shumica e fajit për dështimet e ushtrisë ruse i është hedhur ministrisë, thotë Moses.

Për më tepër, Grupi Wagner është ende shumë i dobishëm për Kremlinin.

Veç këtyre, strategjia e Wagner-it në Bakhmut – për të dërguar valë pas valë të burgosurish, të rekrutuar si luftëtarë nga Wagner në këmbim të faljeve – nuk prek Kremlinin aq shumë sa vdekja e ushtarëve të Rusisë, thekson ai.

Nëse, në fund, mercenarët e Wagnerit më në fund arrijnë të marrin qytetin, “Prigozhin do të jetë në gjendje të thotë se ai arriti fitoren jo vetëm kundër [forcave] ukrainase, por edhe pavarësisht ministrisë së mbrojtjes”, thotë Moisiu.

E parë në këtë këndvështrim, beteja për Bakhmutin është bërë po aq për të ardhmen politike të Rusisë sa edhe rezultati i luftës. /Telegrafi/