Mourinho flet gjerë e gjatë për triumfin e tij me Interin dhe largimin: Nga eliminimi i Barcelonës deri tek kalimi te Reali dhe përqafimi me Materazzin

Jose Mourinho ka folur për kohën e kaluar me trofe te Interi duke shtuar se e dinte se do të fitonte Ligën e Kampionëve pasi mundën Barcelonën. Portugezi ka folur edhe për kalimin te Real Madridi, historinë me presidentin Massimo Moratti dhe përqafimin mes lotësh me mbrojtësit Marco Materazzi.  

Në këtë ditë në vitin 2010, Interi kompletoi tripletën historike me fitoren 2-0 kundër Bayern Munich në finalen e Ligën së Kampionëve.

Portugezi Mourinho foli për La Gazzetta dello Sport për marrëdhëniet e tij me klubin dhe lojtarët dhe pse u largua menjëherë pas mbylljes së sezonit.

Lexo po ashtu Sot 10 vjet më parë Interi fitoi Ligën e Kampionëve dhe kompletoi tripletën

“Isha në më të mirën time të karrierës dhe ndihesha si në shtëpi, ku mund të ndjeja emocionet e grupit tim, ku isha 200 për qind në të me zemrën time”, ka thënë fillimisht Mourinho.

“Kjo është arsyeja pse, më 22 maj në Madrid, unë u kënaqa duke përjetuar lumturinë e të tjerëve, nga Presidenti Massimo Moratti deri te njerëzit që punonin në depo”.

“Tashmë kisha fituar një Ligë të Kampionëve. Kam menduar për veten time së pari dhe pastaj të tjerët: në Inter, nuk ka qenë asnjëherë e tillë”.

“Në një familje, kur bëhesh baba, e kupton që dikush është më i rëndësishëm se ti dhe se zhvendosesh në vendin e dytë”.

“Dhjetë vjet më vonë, ne jemi përsëri të gjithë bashkë. Vetëm një ditë më parë fola me Alession. Në kohën time, ai ishte shoferi. Ku dhe kur ndodh që një trajner që largohet, dhjetë vjet më vonë akoma bisedon me shoferin? Kurrë. Ky është Interi për mua, këta janë njerëzit e mi”.

“Ka edhe marrëdhënie të tjera: Unë trajner, ju luani. Empatia varet nga aftësia për të më pranuar ashtu siç jam. Është si një enigmë”.

“Në Inter, kishte njerëz që prisnin që dikush si unë ta plotësonte këtë enigmë. Unë kurrë nuk jam i rremë, unë jam origjinal: jam vetja, dhe kjo është ajo”.

“Unë gjithashtu isha i ashpër, por isha vetja. Sidomos pas humbjes në Bergamo 3-1 në janar të vitit 2009. Isha shumë i dhunshëm me lojtarët, u thashë atyre se kishin fituar Scudetto me paraqitje të dobëta”.

“E kuptova që i kisha lënduar, sepse vetëm pas kësaj kuptova gjërat që kishin ndodhur më parë, dhe kërkova falje”, shtoi portugezi.

Mourinho nuk u kthye në Milano pasi kompletoi tripletën në Madrid, nga frika se mos ndërron mendje për transferimin te Reali verën tjetër.

“Nëse do të isha kthyer nga Madridi në Milano, me ekipin përreth dhe tifozët që do të brohorisnin: ‘Jose rri këtu me ne’, mbase nuk do të kisha lënë kurrë Interin”.

“Unë nuk kisha nënshkruar tashmë me Real Madridin para finales. Dikush tha që Reali erdhi në hotelin tonë para finales, por kjo nuk është e vërtetë”.

“Doja të shkoja në Real, ata më donin një vit më parë. Unë shkova në shtëpinë e Morattit për t’i thënë dhe ai më ndaloi të shkoja. E kisha refuzuar Realin kur isha te Chelsea dhe nuk mund t’i thuash ‘jo’ tre herë Madridit”.

“Unë kisha vendosur të largohesha pas gjysmëfinales së dytë kundër Barcelonës, ​​sepse e dija që do të fitoja Ligën e Kampionëve”.

“E kisha përgatitur Morattin: pa fjalë, temperatura e përqafimit tonë në fushë e bëri atë të kuptonte atë që unë doja”.

“Ai tha: Pas kësaj, ju keni të drejtë të largoheni. Ishte e saktë të bëja atë që doja, të mos isha i lumtur. Në fakt, unë isha më i lumtur në Milano sesa në Madrid”.

57-vjeçari u gëzua pasi pa armiqtë e Interit duke qarë dhe beson se Zoti e vendosi Materazzin për ta pritur gjatë momentit të përqafimit të famshëm midis dy heronjve.

“Armiqtë tanë të zhurmshëm, të cilët atëherë qanë, ishin të bukur. Dridhja ishte më e fortë se zhurma dhe nëse mendoni për këtë, është e njëjta gjë”.

“Kur ka zhurmë, kjo është sepse ka frikë. Unë dola nga makina për të përqafuar Marcon Materazzin sepse ai ishte simboli i trishtimit tek të gjithë ne, dhe i asaj që duhet të jetë një lojtar i ekipit”.

“Kur ekipi kishte nevojë për të – në Chelsea, Roma, Siena – ai ishte aty. Unë jam katolik dhe besoj në këto gjëra. Ndoshta ishte Zoti që e vendosi aty në mur, si lojtari i fundit që pashë”.

“Duke e përqafuar atë, unë përqafova të gjithë lojtarët e mi. Dhe them një gjë: më bën të mendoj se pse dikush si ai – si trajner, menaxher, punëtor depo, shofer, nuk e di – nuk është në Inter tani”, përfundoi Special One. /Telegrafi/