ËNDRRA E PUSHKATARIT

Nga: Roger Waters (kënga “The Gunner’s Dream”, albumi “The Final Cut” i grupit Pink Floyd, viti 1983)
Përktheu: Agron Shala

Teksa po bie nga retë,
kujtimet marrin turr të më pushtojnë.
Në hapësirën mes qiejve,
në një cep toke të huaj
e pash një ëndërr.

E pash një ëndërr.

Lamtumirë Maks.
Lamtumirë nënë.
Pas funeralit, kur ngadalë i afrohesh veturës
dhe thinjat në flokët e saj
shkëlqejnë në ajrin e ftohtë të nëntorit,
e dëgjon kambanën mortore
dhe e mbërthen jakën e mëndafshtë.
E, kur dhembja rritet sa edhe ngushëllimi i orkestrës ushtarake,
e kap dorën e saj të brishtë
e mbahesh për ëndrre.

Një vend për të jetuar,
~“po, tamam një vend…”~
mjaft sa për të ngrënë.
Diku ku heronjtë e vjetër bredhin të lirë nëpër rrugë.
Ku mund të flasësh me zë
për dyshimet dhe frikët tua.
Dhe, mbi të gjitha, aty ku askush kurrë nuk zhduket
e ku kurrë nuk i dëgjon shkelmat e uniformave nëpër dyer.
Mund të pushosh në çdo pjesë të vendit,
se, maniakët, s’i hedhin me teledirigjim muzikantët në erë.
Të gjithë kanë mbështetje nga ligji
e askush nuk i vret më fëmijët.

Askush nuk i vret më fëmijët

Çdo natë,
kur sillem rreth e qark mendjes time,
ëndrra e tij më çmend.

Diku në një cep toke të huaj,
pushkatari sonte fle.
Ajo që ndodhi s’ka më kthim.
S’mund ta shkruajmë skenën e tij të fundit,
por kujdes me ëndrrën e tij.
Kujdes.