“Askush nuk do të të gjejë kurrë”: Një i mbijetuar i torturës së Shërbimit të Sigurisë të Rusisë tregon historinë e tij

“Ata më sollën në një dhomë me ndriçim të dobët të mbushur me një erë të keqe”, ka thënë Denis, 34, për arrestimin e tij në Rusinë jugore nga oficerët e Shërbimit Federal të Sigurisë (FSB).

“Ishte një tavolinë e madhe, mure të frikshme betoni, dysheme dhe tavan, dhe – kjo ishte e ngulitur në kujtesën time – edhe një portret i Putinit. Dukej si një dhomë torture. Më detyruan të ulesha në një karrige, më vunë përsëri një qese në kokë dhe filluan të më rrihnin”.

Sipas mediave të huaja, përcjell Telegrafi, bëhet fjalë për Denis që u arrestua vitin e kaluar me dyshimin e dukshëm për përfshirje në një grup paraushtarak anti-Kremlin që luftonte përkrah ushtrisë ukrainase.

Ai ka ndarë rrëfimin e tij për herë të parë.

Megjithatë, për arsye sigurie, mbiemri i tij dhe disa detaje rreth historisë së tij janë fshehur.

Për vite me radhë, Denis kishte qenë pjesë e kulturës së tifozëve që rrethonte ekipin e futbollit FC Spartak të qytetit të tij të Moskës.

Kur Rusia pushtoi Ukrainën në shkurt 2022, ai tha se komuniteti i tifozëve u nda në dysh, me ata që e mbështetën pushtimin nga njëra anë dhe ata që e kundërshtuan atë nga ana tjetër.

Denis u radhit me ata në kampin e dytë.

“Kam pasur më shumë pikëpamje të djathta më parë, por sigurisht, kur filloi lufta, unë mbështeta Ukrainën. Unë kam njerëz që njoh atje, madje edhe miq, ukrainas me të cilët kam mbajtur vazhdimisht kontakte”, ka thënë ai për The Moscow Times.

Sot, ai tha se beson se e tërhoqi interesin e FSB-së sepse një tifoz pro-luftës u tha autoriteteve se Denisi po planifikonte të regjistrohej në një nga grupet paraushtarake ruse që luftonin kundër ushtrisë ruse në Ukrainë.

Më 12 janar 2023, Denisi po kalonte kufirin me Gjeorgjinë për “pushime” kur u ndalua nga rojet kufitare dhe iu kërkua të zhbllokonte telefonin.

Pasi ai refuzoi, rojet e zhveshën dhe zbuluan një tatuazh të një “kryqi të hekurt” – një emblemë ushtarake gjermane e përdorur shpesh nga e djathta ekstreme – në shpatullën e tij.

Ky simbol konsiderohet nga autoritetet ruse si një shfaqje e simboleve “ekstremiste” ose “naziste”, një krim në Rusi.

Ekzaminimi i rojeve kufitare u kthye me shpejtësi në një marrje në pyetje.

Denis u akuzua se “donte të vriste rusët” dhe u pyet se sa nga miqtë e tij kishin shkuar për të luftuar për Ukrainën.

Përvoja e rrëfyer nga Denis pasqyron një prirje më të gjerë në të cilën FSB synon njerëz që besohet se janë të përfshirë në grupet paraushtarake vullnetare që luftojnë për Ukrainën, të cilat kanë nisur disa inkursione ndërkufitare që nga fillimi i luftës, përcjell Telegrafi.

“Është bërë shumë përpjekje për të identifikuar jo vetëm ata që po bashkëpunojnë me këto organizata, por edhe këdo që është i prirur për ta bërë këtë”, ka theksuar Yevgeny Smirnov, një avokat dhe aktivist për të drejtat civile, i cili fokusohet në persekutimin nga shërbimet speciale.

Marrja në pyetje

Pasi refuzoi të zhbllokonte telefonin e tij për herë të dytë, Denisi tha se rojet e kufirit filluan ta godasin me shuplakë në fytyrë dhe ta pështynin.

Ai hodhi telefonin e tij në dysheme i irrituar, duke thyer pajisjen.

Menjëherë pas kësaj, rojet ia dorëzuan Denisin agjentëve të FSB-së, të cilët i vendosën një qese mbi kokë dhe e mbyllën në një furgon.

“Ne tashmë e kemi vulosur pasaportën tuaj. Do të thotë që ju tashmë keni kaluar kufirin e Gjeorgjisë. Ju jeni i shkatërruar. Të gjithë do të mendojnë se ke rënë nga një mal dhe askush nuk do të të gjejë kurrë”, – kështu po më kërcënonin”, kujton Denis. “Unë u thashë atyre nëna ime ishte një avokate dhe se ajo do të më gjente”.

Ai tha se beson se ndërtesa në të cilën u soll përfundimisht ishte selia rajonale e FSB-së në Vladikavkaz, kryeqyteti i republikës së Kaukazit të Veriut të Osetisë së Veriut.

Denisi tha se ishte në gjendje të duronte rrahjen sepse ishte fizikisht në formë.

“Ata vazhduan të më abuzonin, por në një moment më hoqën qesen që të mos mbytesha”, rrëfen ai.

“Por më pas ata kaluan në pjesën më të pakëndshme të ‘marrjes në pyetje’ – energjinë elektrike. Duart e mia ishin të lidhura me pranga në karrigen pas shpine. Më lyenin të dyja duart me diçka dhe filluan të më goditnin me rrymë. Nuk e di nëse ata po përdornin një tel të drejtpërdrejtë, por ndihej si i tillë. Më tronditën edhe qafën një herë, por më së shumti po kalonin rrymën nëpër duar”.

Oficerët e FSB-së e akuzuan vazhdimisht Denisin si nazist.

I lodhur, ai u tha se ishin vetë nazistë, pasi ishin ata që rrëmbyen një person dhe e torturuan me energji elektrike.

“Çfarë, ju mendoni se SBU [Shërbimi i Sigurisë së Ukrainës] është më i mirë?”, kujton ai një nga oficerët duke thënë në përgjigje.

Kur Denis nuk mundi më të duronte torturat dhe poshtërimin, ai e goditi karrigen duke qenë ende i lidhur me pranga në të, dhe filloi të rrotullohej në dysheme dhe të rënkonte.

Hetuesit i hoqën prangat dhe u ulën mbi të.

“Më pas u përkula që të mos më zhbllokonin duart apo të më lëndonin. Mbaj mend që njëri prej tyre qeshte dhe tha: ‘Shiko, ai po sillet sikur po ushtron’. Nuk e mbaj mend sa zgjati. … Kam humbur ndjenjën e kohës, ishte si një ëndërr e keqe”.

Pas pak, Denis më në fund arriti të “shkëputej” dhe vrapoi në dhomën tjetër, në një kuzhinë. Oficerët e futën në qoshe pas një muri.

Një oficer i FSB-së, i cili mbante një kapele sportive dhe dukej se ishte komandanti, urdhëroi të tjerët të ndalonin.

“Sikur ta përdorje gjithë atë energji tënde për kauzën e duhur”, kujtoi Denisi duke thënë burrin.

“Nuk do t’ju them se çfarë mendova në atë moment”, thotë Denis.

“Më prangosën sërish, më vunë një qese në kokë dhe më futën në makinë…”.

Arrestimi

Denisi u kthye në pikën kufitare dhe iu kërkua të nënshkruante një dokument ku thuhej se ai nuk kishte ankesa ligjore kundër policisë dhe kishte pranuar vullnetarisht të mos kalonte kufirin.

Ai refuzoi dhe u transferua në policinë lokale, e cila e ktheu në Vladikavkaz.

Të nesërmen, gjykata e akuzoi për sjellje të pahijshme – për sharje në pikën kufitare dhe e dënoi me 15 ditë arrest.

Gjatë orës së fundit të dënimit, Denisi u vizitua nga kreu i qendrës së paraburgimit, i cili urdhëroi stafin e tij të denonconte Denisin për gjoja se kishte bërë rrëmujë në qelinë e tij.

Më pas ai u transferua në një qeli dhe u la atje brenda natës.

Në mëngjes, oficerët e sigurisë e sollën atë në një dhomë ku u prit nga tetë individë të cilët u identifikuan si punonjës të Qendrës Ruse për Luftimin e Ekstremizmit.

Më pas Denis u soll përsëri në gjykatë dhe u akuzua për veprat administrative “të ndotjes së qelisë së tij” dhe shfaqjes së një “simboli ekstremist”.

Nëna e tij, një avokate, erdhi në Vladikavkaz, por nuk u lejua të përfaqësonte djalin e saj. Ai u arrestua edhe për 11 ditë të tjera.

Pasi u lirua nga paraburgimi, Denisi dhe nëna e tij u kthyen në Moskë, ku u ndalua pothuajse menjëherë pas zbritjes nga aeroplani.

“Në marrjen e bagazheve, pashë policët duke folur në radiot e tyre dhe duke më parë mua. E kuptova se çfarë po ndodhte – dhe në një moment ata shkuan drejt meje dhe më thanë se do të arrestohesha, pasi isha në BOLO [buletinin e zbatimit të ligjit]”.

Denis u soll në një ndërtesë përballë aeroportit. Pretendimi i nënës së tij se ajo ishte përfaqësuesja e tij ligjore u injorua përsëri.

“Më sollën në dhomën e marrjes në pyetje dhe më ulën në tavolinë. Pastaj hynë dy individë të veshur me maska. I pari filloi të më pyeste për tifozët e futbollit, për Ukrainën, të gjitha këto pyetje përsëri”.

Denisi u pyet përsëri se sa nga miqtë e tij kishin shkuar për të luftuar për Ukrainën dhe u kërkua të shpjegonte pse i kishte thyer telefonin.

Pasi ai nuk u përgjigj, hetuesit e detyruan Denisin të nënshkruante një marrëveshje duke thënë se kishte bashkëpunuar vullnetarisht me FSB-në.

Ai u ul para një kamere dhe u detyrua të premtonte se do të hiqte tatuazhin e tij dhe të thoshte se mbështeste “operacionin ushtarak special” të Rusisë në Ukrainë.

Largimi

Pasi u largua nga ndërtesa, Denis tha se vendosi se nuk mund të jetonte më me frikë. Brenda një muaji, ai ishte larguar nga Rusia.

Ai kërkoi që të mos publikohen detajet e largimit të tij për arsye sigurie.

Sipas aktivistit të të drejtave të njeriut Smirnov, pavarësisht se tortura është e ndaluar sipas ligjit rus, shërbimet e zbatimit të ligjit inkurajojnë praktikën midis oficerëve të saj.

Muajin e kaluar, të dyshuarit kryesorë në masakrën e Crocus City Hall u paraqitën në gjykatë me shenja të qarta abuzimi pasi pamjet e paverifikuara u shfaqën që tregonin se po torturoheshin gjatë marrjes në pyetje.

“Para luftës … 90% e të akuzuarve për terrorizëm u torturuan – dhe nuk kishte rëndësi nëse ata u vërtetuan fajtorë. Tani, që nga fillimi i luftës, është rritur numri i veprave penale ku lejohet tortura e të dyshuarve pa u ndëshkuar”, tha Smirnov. /Telegrafi/