KJO DASHURI

Poezi nga: Jacques Prevert
Përktheu: Muhamed Kërveshi

Kjo dashuri
Kaq e fortë
Kaq e brishtë
Kaq e dëshpëruar
Kaq e gëzuar
Kjo dashuri
E bukur si dita flamur në nur
E shpejtë si koha kur
Nuk është e qetë
Kjo dashuri aq e vërtetë
Kjo dashuri e dashur jetë
Në lumturi sa e zbukuruar
Kaq e përmalluar
Edhe e mpirë
Dridhet nga frika si fëmija në errësirë
Në vete sa e sigurtë
Në mesnatë si një njeri i urtë
Kjo dashuri që të tjerët i frikësonte
Që i bindte të flasin ngadalë
Që i zbehte
Kjo dashuri bënte roje në natë
Kur me ne ata i përgjonin gjatë
Kjo e ndjekur e plagosur e rrëzuar
E padukshme e mohuar
Kjo dashuri e tërë e gjallë
Plot zjarr mall
Me dritë dielli e praruar
Është e jotja
Është e imja
E re si dikur
E përtërirë aq bukur
Kur e fikur
Dukesh si pemë me fruta
Një zog nga ti kurrë s’ka ikur
E ngrohtë si vera gjatë e pritur
Ne të dytë mundemi disi
Të udhëtojmë të kthehemi
Të mos mashtrohemi
E të flemë ditën assesi
Të vuajmë të plakemi
Të zgjohemi përsëri
Të ëndërrojmë vdekjen
Por nesër më të ri’
Zgjohemi të buzëqeshur të lirë
Me dashurinë tonë të përtrirë
Kjo kokëfortë por e afërt si dhembshuria
E ngrohtë si një dëshirë
E paepur si kujtesa e shëndoshë
E vonuar si pendimi
E dashur si kujtimi
E ftohtë si mermeri
E bukur si dita në pranverë
E brishtë si një fëmijë
Na shikon në buzë plot gaz
Na flet pa dhënë asnjë fjalë haptaz
E dëgjoj në shpirt drithëtirë
Dhe çirrem në errësirë
Të thërras ty
Thërras veten
Të lutem ty
Lutem për ty lutem për mua
Për të gjithë që duhen
Ata që u deshtën
Vërtet e thërras prapë
Për ty për mua për të tjerët
Që s’i njoh
Pra rri atje si dikur
Atje ku je
Atje ku ke ikur
Mos lëviz
Mos u nis
Ne që të dashuruam
Mos dysho se të kemi harruar
As ti nuk na harron
Veç ty të kemi në jetë dhe në shpirt
Je edhe e ngrohtë zemër jonë
Je larg e dimë do vish herët ose vonë
Këtë ne e besojmë
Na mban drejt në jetë
S’është me rëndësi se ku
Por diku
Në pyll të kujtesës sonë
Dashuri je etje e rritur
Zgjatna dorën rrezeartë
Na ndriço jetën e ngratë
Dhe shpëtona në të sënditur!