David Bowie dhe storia për kameleonin

Nga: Blerim Shala (botuar në rubrikën “Oaza”, Javorja “Zëri”, 1999)

Bowie ndërroi njëqind lëkura, por mbeti njëri prej rock-autorëve më origjinalë në tridhjetë vjetët e fundit

David Bowie është kameleon i Rockut.

Bowie është mbase i vetmi i cili të gjitha ndryshimet, në ambientim të rrethanave të reja në rock-skenë, i bëri pa humbur shumë nga sinqeriteti autorial i tij.

Në fillim të të shtatëdhjetave Bowie ishte një nga heqësit e glam-rockut por, njëzet vjet më pas, ai është i vetmi i cili, i dalë nga glam-rocku, kujtohet nga publiku.

Në gjysmën e dytë të të shtatëdhjetave, me trilogjinë “Low”, “Heroes” and “Lodger” dhe këngët “Heroes” dhe “Ashes to Ashes”, Bowie dëshmoi që është në gjendje të “ndërrojë lëkurën” dhe të bëhet autor i mirëfilltë.

Në të tetëdhjetat ai nënshkroi kontratë me EMI-n për 60 milionë marka dhe në bashkëpunim me Iggy Popin incizoi albumin “Let’s Dance”, i cili u shit në gjashtë milionë kopje. Këngët si “China Girl” dhe “Let’s Dance”, tutje “sillen” nëpër MTV dhe disco klubet anembanë botës.

Pastaj me projektin “Tin Machine” synoi të eksperimentojë me suksesin e tij dhe disi treti në margjina në fillim të të nëntëdhjetave dhe vetëm kur Kurt Cobain dhe Nirvana, në MTV Unplugged ekzekutuan këngën e tij “The Man Who Sold the World”, u pa se sa autor i madh është Bowie.

Storia për albumin e tij më të ri, të quajtur “Hours…”, i dalë në tetor të këtij viti, nis me ofertën e një kompanie franceze të video-lojërave që Bowie të komponojë muzikën për dy lojërat më të reja kompjuterike. Bowie, i njohur si ithtar i madh i internetit, pranoi këtë kërkesë por, në ndërkohë, në bashkëpunim me kitaristin Reeves Gabrels, arriti të komponojë këngë krejtësisht të reja, të cilat kanë emocion, nostalgji dhe linjat e pop-melodive pothuaj të harruara nga publiku i sotëm. Rock kritikët janë të entuziazmuar me albumin “Hours…” dhe shpeshherë potencojnë që ky mund të shpallet albumi më i mirë i vitit 1999…

***

SHTATË

Nga: David Bowie dhe Reeves Gabrels
Përktheu: Blerim Shala

Harrova ç’më tha i ati
Harrova ç’më tha
Harrova ç’më tha e ëma
ndërsa ishim t’shtrirë mbi tëndin shtrat
një qytet përplot lule
një qytet përplot shi
Kisha shtatë ditë të jetoja time jetë
apo shtatë mënyra të vdes

Harrova ç’më tha vëllau
Harrova ç’më tha
Nuk pendohem fare për asgjë
Më kujtohet si dënesnim ne
n’urën e njerëzve violentë
isha i vogël mjaft për të qarë
Kisha shtatë ditë të jetoja time jetë
apo shtatë mënyra të vdes

Mbaja fytyrën para teje
tutje zemra ime dridhej
shtatë ditë të jetoj time jetë
apo shtatë mënyra të vdes

Zotërat harruan që më krijuan
prandaj edhe unë i harrova ata
i dëgjoj hijet e tyre
luaj në varret e tyre
zemra ime kurrë nuk u thye
durimi im kurrë s’u sprovua
Kisha shtatë ditë të jetoja time jetë
apo shtatë mënyra të vdes

shtatë shtatë shtatë
shtatë shtatë shtatë