ZoSo

Poezi nga: Gregory Pardlo
Përktheu: Fadil Bajraj

Ato hammer-ons-ët në Over the Hills m’i bënë gishtat që të kullojnë
gjak. Domethënë, përkushtimi im ndaj formave të tyre m’i bënë
gishtat që të kullojnë gjak.

Fëmijë i Crowleyt, Bukka White, valëzon këllqet nëpër skenë.
Arkitekti i kohës, skicon projekte që novatorët më të vegjël t’i lexojnë.

Shikoni qafën si tytë pushke. Diagnostikoni tingullin e shkopthit
përforcues. Le t’i përkëdhelim tastierat, zbukurimet me margaritar
dhe filigran.

Kontratat ofrojnë detaje që kërcimtarët hungërues i përçmojnë
sikur partiturat.
“Sa,” ata sall duan të dinë, “a jam i garantuar?”

Në kufijtë e tingullit ne jemi gjithë natën, ne lëvizim me dridhma,
shikojmë rrëqebujt, derisa kaktuset që lulëzojnë natën zgjaten, ushqehen.

Mendja ime sot është një fuzz box. Djalli më ka marr erë, më ka zënë
në dhomën 12-B me natyrën e xhelatit që pirësit e whiskeyt e kanë.

Dora e majtë është një kërcimtare gjiromantike, mëkatare. Shtrati i
maces me tabulaturë e kap një pilivesë në ajër, shpejtësinë e saj.

Si katërmbëdhjetë vjeçar ecja në përrenj. Pelegrinazh. Të korra të vona.
Së pari fillova me bas që shkëlqente si dyzetkëmbësh.

Pijet alkoolike mbushën grumbujt e konsumuar në plazh. Tymi dhe
kripa e përshkuan trupin e aeroplanit që gumëzhin muzikën hënore
që gjashtë telat e pranuan.

Mos duhet të të braktis në krah, G, duke kënduar mbrapsht
alfabetet e qiellit. Gjurmët e gishtave, ti kujtove e ato t’i bënë
gishtat të rrjedhin gjak.