Ujkani me një rrëfim rrëqethës për MARCA-n: Lufta, mbijetesa, dashuria për atdhe dhe ngritja e Dardanëve mes shumë pengesave politike

Samir Ujkani ka dhënë një intervistë për mediumin spanjoll MARCA, duke rrëfyer nga lufta e fundit në Kosovë, deri të arriturat e tij në arenën ndërkombëtare.

Përfaqësuesja jonë do të jetë mysafir i Spanjës për ndeshjen që luhet në kuadër të kualifikimeve për Kampionatin Botëror që mbahet në Katar në vitin 2022.

Dardanët do të përballen me Furinë e Kuqe nesër (e mërkure) nga ora 20:45, e që do të jetë një ndeshje aspak e lehtë.

Më poshtë mund të lexoni të plotë intervistën e Ujkanit të dhënë për mediumin MARCA:

Samir Ujkani lindi në Vushtrri. Shumë nga njerëzit që e panë atë të mbërrinte në arenën ndërkombëtare u zhdukën nga trupat serbe. Kjo ndodhi midis 2 dhe 3 maj  të vitit 1999. Samiri kishte qenë në Belgjikë për vite me radhë sepse babai i tij ishte me fat, një engjëll mbrojtës i papritur i cili i paralajmëroi ata të iknin para se të shpërthente lufta.

Samir lindi në Jugosllavi , u rrit në Belgjikë, shkoi të përfaqësonte Shqipërinë dhe në vitin 2014, kur FIFA e pranoi Kosovën, ai u kthye në vendlindje. Disa orë para përballjes me Spanjën në Sevillë, portieri dhe kapiteni i Kosovës flet për MARCA-n për një histori në të cilën futbolli është i përzier me luftë, vdekje, veto … dhe dëshirën për të luajtur.

Pas çdo lojtari të Kosovës ka një histori të jashtëzakonshme. Cila është e jotja?

Ujkani: Unë kam lindur në Kosovë, e cila i përkiste Jugosllavisë. Në vitin 1994 kemi ikur për shkak të luftës. Arritëm në Belgjikë. Unë jam rritur atje dhe mund të zgjidhja të luaja për kombëtaren belge. Zgjodha të luaja për Shqipërinë sepse familja ime është shqiptare e Kosovës dhe Kosova nuk ekzistonte. Kam luajtur 20 ndeshje për Shqipërinë. Por, për mua të luash për vendin tim ishte një ëndërr, prandaj kur Kosova u njoh si vend, unë menjëherë kalova procedurat për të ndryshuar ekipin tim. Isha i pari që e bëra edhe sikur të luaja vetëm miqësore.

A kishte më shumë prapa kësaj zgjedhje?

Ujkani: Po. Unë kisha humbur të afërmit në luftë, kisha parë kaq shumë gjëra që humbnin dhe kaq shumë njerëz vuanin për njohjen e vendit, saqë doja të ndihmoja për të dhënë një imazh pozitiv të Kosovës dhe njerëzve të saj. Ky është një nga objektivat e ekipit kombëtar, të brezit tonë. T’i tregoj botës mentalitetin tonë, traditat tona, se njerëzit e Kosovës janë mendjehapur, të kujdesshëm … Njerëz të mirë. Dhe futbolli e ndihmon atë. Kjo duhet të jetë trashëgimia jonë.

Çfarë ndodhi me familjen tuaj në luftë?

Ujkani: Kam humbur dy xhaxhallarët dhe gratë e tyre, gruan e kushëririt tim me vajzën e saj. Me pak fjalë, ato janë histori të vështira që ndodhin në luftëra. Ne humbëm gjithçka, sepse të gjitha shtëpitë e familjes sime në fshat u rrafshuan, u dogjën. Familja ime duhej të fillonte nga e para. Babai im ishte në gjendje të na çonte në Belgjikë, një vend të cilit i detyrohem shumë. Ne ishim njerëz pa shtëpi, pa punë, si shumë kosovarë të tjerë në Evropë, dhe ata na ndihmuan shumë.

Si shpëtoi babai juaj?

Ujkani: Para luftës babai im u akuzua për diçka që nuk e bëri kurrë. Unë kisha një punë të mirë, por të gjithë njerëzit që kishin punë të mirë u morën. Për fat të mirë ishte një gjykatës serb i cili ishte një person i mirë dhe i tha: “Arratisu, sepse ajo që vjen është luftë”. Ne ishim aq me fat dhe ai e dëgjoi. Një vit më vonë ai arriti në ferr. Tashmë ishim në Belgjikë. Por, shumë të afërm nuk donin të largoheshin, sepse kjo do të thoshte të linin pas gjithçka për të cilën kishin luftuar në jetën e tyre: tokat, shtëpitë e tyre, familjen e tyre … Babai im tha që nuk i interesonte, se nuk do të rrezikonte gruan dhe djemtë e tij.

Salla e zhveshjes e ekipit të Kosovës është një përmbledhje e historive të jashtëzakonshme, asgjë që ka të bëjë me çështjet që mund të diskutohen?

Ujkani: Po, është e vërtetë, ne jemi një brez që jemi rritur midis luftës dhe mërgimit. Tani kemi një ekip të ri, një ekip që kanë pasur fatin të lindin jashtë vendit. Por, ata që kemi lindur në Kosovë, prej të cilëve ka shumë, ndiejmë një krenari të veçantë për të qenë kosovarë. Të gjitha i lamë pas për tu rikthyer në vendin tonë.

Çfarë mendoni kur flisni për futbollin, si diçka për vdekjen dhe jetën?

Ujkani: Ajo që duam është të argëtohemi duke luajtur futboll. Ne duam të luajmë futboll, të mos bëjmë luftë ose të pretendojmë ndonjë gjë. Ne duam të rritemi, që Kosova të flitet për futbollin e mirë që bën. Argëtohuni … dhe nëse mund të fitojmë, sigurisht.

A ju zemëron gjithçka që u tha për mënyrën se si duhet të luhet ndeshja në Sevillë?

Ujkani: Sporti, për fat të mirë, është më i fortë se politika. Gjithçka ka shkuar mirë. Kundër Ukrainës, na u desh të luanim në Poloni. Sporti hap dyert, bashkon vendet dhe njerëzit. Me të gjitha problemet që ka kjo botë, futbolli duhet të shërbejë si lehtësim, qetësi. Për të shijuar.

Me gjithçka që vlen, nuk është e rëndësishme të flasim për Spanjë-Kosovë …

Ujkani: Jo! Ne te kundërtën. Duhet të flasim për futbollin, për jetën.

Çfarë do të thotë për Kosovën të luajë kundër Spanjës?

Ujkani: Një ndeshje historike kundër një fuqie botërore. Një nder. Ne kemi besim për të lënë një imazh të mirë.

Është hera e dytë që luani kundër një kampioni bote. Herën e parë humbët nga ata (Anglia), por shënuat tre gola në Wembley: 5-3 në vitin 2019.

Ujkani: Po! Ishte bukur, por humbëm. Çdo lojë është një histori e ndryshme. Le të shohim se si shkon në Sevillë, e cila me gjithë këtë pandemi është e vështirë për të gjithë, veçanërisht për ne që jemi një vend i vogël. Nuk kemi qindra lojtarë për të zgjedhur. Nëse po na mungojnë tre ose katër, nuk është si Spanja, për të cilën Luis Enrique thotë se menaxhon një listë me më shumë se 70 futbollistë.

Çfarë objektivi ka Kosova në grup?

Ujkani: Le të shohim. Për të bërë diçka kundër Spanjës, na duhet një mrekulli, sepse është favorit pa dyshim. Qëllimi ynë është të ngritemi sa më lart. Ky është mentaliteti ynë. Ne jemi një ekip që lindi, me pak përvojë, por pak nga pak lojtarët tanë janë gjithnjë e më shumë në ekipe dhe kampionate më të mira. Niveli ynë është të luftojmë me Greqinë, jo me Spanjën. Por, secila lojë është e ndryshme. Ne duam të argëtohemi dhe të shohim se çfarë do të ndodhë.

Cili është lojtari më i mirë te Spanja?

Ujkani: Është e pamundur të zgjedhësh një! Unë nuk mund të jap një emër, unë do të bëj një listë për ju nëse dëshironi. Dhe një brez shumë i mirë i të rinjve po vjen. Ju e identifikoni Spanjën me një futboll të bukur. Mezi presim të luajmë kundër tyre.

Ju jeni një portier. Çfarë mendoni për De Gean dhe kritikët në Spanjë?

Ujkani: Është një portier i shkëlqyeshëm. Një që është portier i Manchester United për kaq shumë kohë. Të qenit portier dhe kritikat shkojnë krah për krah. Kur mbërrita në Itali thashë me vete: “Nëse ata e kritikojnë Buffonin ashtu, çfarë do të thonë për mua?” Më dukej e pabesueshme.

Cilët kanë qenë portierët tuaj të preferuar?

Ujkani: Idhulli im i parë është Gianluca Pagliuca. Kur u rrita, Casillas, me pritjet e tij në Ligën e Kampionëve. Dhe ata gjithashtu kritikuan Ikerin! Çdo portier dështon, si pjesa tjetër e lojtarëve dhe njerëzve. Por, nëse ata bëjnë gara si kjo nuk është rastësisht.

Për të përfunduar. Si është futbolli pas dyerve të mbyllura?

Ujkani: Është delikate, e di, por mezi po pres të kthehem të luaj me tribunat plotë. Publiku ju jep gjithçka. Futbolli është një sport për njerëzit. Për ekipin tonë, audienca është 50%. Stadiumi ynë është i vogël, por njerëzit të japin diçka shtesë, diçka që nuk mund të matet. Shpresojmë që kjo pandemi të mbarojë së shpejti, gjë që është gjëja më e rëndësishme.

Çështja IT-05-87-T

Në fillim të majit 1999, mijëra qytetarë kosovarë po përpiqeshin të shpëtonin nga përplasjet midis UÇK-së ( Ushtria Çlirimtare e Kosovës ) dhe forcave serbe. Një distancë e shkurtër nga Vushtrria , ku shumica e popullsisë ishte dhe është ende shqiptar, autokolona me gati njëqind traktorë u përcoll nga paramilitarët serbë.

Ajo që ndodhi atje midis 2 dhe 3 maj u gjykua nga Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë nga Kombet e Bashkuara . U zbulua se më shumë se 100 njerëz u vranë dhe u varrosën në një varr masiv në periferi të Vushtrrisë . Ky është çështja IT-05-87-T, një raport me 307 faqe. Midis 249 dhe 272, 103 personave të vrarë në qytetin e Samir Ujkanit u janë zbuluar emrat, mbiemrat, mosha dhe gjinia.

I akuzuari kryesor ishte Vlastimir Djordjevic , i cili ishte gjeneral i policisë serbe. Më 23 shkurt 2011, ai u dënua me 27 vjet burg për rolin e tij në vrasjen e më shumë se 700 shqiptarëve etnikë në Kosovë në vitin 1999, duke përfshirë ata nga Vushtrria. Gjykata e KB në Hagë e shpalli atë fajtor për pesë akuza të krimeve kundër njerëzimit, përfshirë vrasjen, dëbimin dhe shkeljen e ligjeve të luftës.

“Forcat e Republikës Federale të Jugosllavisë (RFJ) dhe Serbisë, duke vepruar nën udhëheqjen, inkurajimin dhe mbështetjen e tyre, kryen krime që rezultuan në dëbimin me forcë të afro 800,000 civilëve shqiptarë të Kosovës,” shpjegon raporti. Ajo tregon se abuzimet ishin të të gjitha llojeve, përfshirë dhunën e veçantë seksuale ndaj grave.

Me kaq përfundon edhe intervista e Samir Ujkanit dhe natyrisht se kjo do të shpërbejë si në njohe më të mirë nga Spanja për Kosovën se e gjitha çfarë duam është që të na njohin si një shtet mik dhe me popull që janë për liri në mbarë botën. /Telegrafi/