Thënie korçare: Të falurit e shumtë i vjen rëndë dhe Perëndisë!

• S’hahet në vend të djathit.

• Buka e botës s’të ngop.

• Dasëm pa mish nuk ka.

• I zoti ia sheh plagën kalit, nën samar, se qiraxhiu, ngrihet e shkon.

• Jeton bleta majë malit, jeton dhe miza nën bisht të kalit.

• Kush fërkon pulën, ha edhe vezën.

• Kush rri në pemë, ha edhe kokrrat.

• Nuk zihet pleshti me dorashka.

• Gazi i madh, kthehet në helm.

• Kur s’di not mos u fut në ujë.

• Po fole shumë, sikur xhevahire të thuash, kakërdhi bëhen.

• Të falurit e shumtë i vjen rëndë dhe Perëndisë.

• Atje ku fle ujët, atje është më thellë.

• E ke zogun në dorë, mbaje.

• Jo si cjapi te kasapi.

• Kujto qenë e bëj gati shkopin.

• Mos shko si breshka te nallbani.

• Nata është me barrë, s’dihet ç’pjell.

• Nji shkëndi ndez nji mal.

• Shkon një herë, bëhen gjurma; dy tri herë bëhet udhë.

• Esapi i shtëpisë nuk del në pazar.

• Nuk i varen ujkut mëlçitë në qafë.

• Kam qeshur të tjerë, më mbiu në derë.

• Le gomari që na ngordhi, po s’na lënë as mizat rehat.

• Peshku në det, kripa në tokë, po bashkohen në tigan.