Thënie korçare: Njeriu sido që të bëjë, nuk e kapërcen dot hijen e tij!

• Ai që lë arën e vetë, nget arën e huaj.

• Gjeli në pleh të tij këndon më mirë.

• Gjuha ruhet atje ku shkruhet.

• Mace e botës vjen në shtëpi, për të përmbysur tenxheret.

• Fshati që duket s’do kallauz.

• Gjarpri ecën dhe fshin gjurmët me bisht.

• Po të lavi, të levi dhe bishtin t’a krevi, hap sytë se të gënjevi.

• Qeni tund bishtin për të mbajtur miqësinë.

• Siç na dinë – qofshim, siç jemi – mos qofshim.

• Ç’i do qeni brekët.

• Hesapi nuk bëhet pa hanxhinë.

• Mos fol si e ëma e Zeqos në majë të thanës.

• Mos shit qen të blesh këlyshë.

• Sa të mbledhësh ti rrusht, tjetri ka ngrënë një kosh.

• Të bënin mizat mjaltë, do t’i kishim qypat plot.

• Vajtëm për lesh e dualëm të qethur.

• E mjel sa e mjel lopën pastaj i bie me këmbë dhe e derdh.

• Këlyshi sado të lehë nuk të kafshon.

• Mendjemadhi niset me kalë, kthehet me këmbë.

• Në portën e të shurdhit mos trokit.

• Njeriu sido që të bëjë, nuk e kapërcen dot hijen e tij.

• S’ka lezet në kokën e zgjebur, shamia e mëndafshtë.

• Bëni si them unë, e mos bëni si bëj unë.

• Kur të gjen një vdekje, të ngushëllojnë; po kur të gjen turpi, ç’të thonë?

• Në të humbi unaza, gishti ta ka fajin.