LAJMI I FUNDIT:

MBRETI I TULËS

MBRETI I TULËS

Poezi nga: Johann Wolfgang Von Goethe
Përktheu: Jorgo Bllaci

Një herë pat sunduar
Në Tulësen larg një mbret
Një kupë i kish dhuruar
Kur vdiq mikesh’ e vet.


Sa herë ulje pinte
Nëpër gosti me të
Një pikëz loti i ndrinte
Ne sytë e tij gjithnjë.

Kur erdh’ tek buza e varrit
Kështjella e pasuri
Ja la trashëgimtarit
Po kupën kurrsesi.

Edhe u nis e shkoi
Tek kulla në bregdet
Gostinë e fundme shtroi
Atje për miqt’ e vet.

Në fund të shtrenjtën kupëz
E ktheu dhe në çast
U ngrit e flaku tutje
Në detin me tallaz.

Dhe kur ajo i humbi
Nga sytë përgjithnjë
Ai dha frymën e fundit
E s’piu kurrë më.