I mbijetuari i Aushvicit zbulon ribashkimin emocionues në Nju Jork me të dashurën e tij, 72 vjet më pas – tregon se si ajo e shpëtoi pesë herë

Një i mbijetuar 93-vjeçar nga Aushvic, ka zbuluar se si ai u ribashkua me të dashurën e tij të kampit pas 72 vitesh.

Sipas mediave të huaja, përcjell Telegrafi, bëhet fjalë për David Wisnia, i cili u dërgua në kampin e vdekjes naziste në moshën 17 vjeç dhe u detyrua të argëtojë “kapësit e tij” kur zbuluan se ai ishte një këngëtar i talentuar.

Por ishte ky talent së bashku me marrëdhënien e tij të fshehtë me një të burgosur femër 25-vjeçare, Helen Spitzer, e cila kishte qasje në “listat e transportit”, që e shpëtoi atë nga dërgimi në dhomat e gazit të kampeve të tjera, sipas New York Times.

Ndërsa u përhapën thashethemet se ushtria sovjetike po afrohej dhe lufta mund të përfundojë në vitin 1944, të dashuruarit realizuan një plan për t’u takuar përsëri në një qendër komunitare në Varshavë, Poloni, pasi konflikti të mbaronte.

Por Z. Wisnia shpëtoi ndërsa ishte në një “Marsh Vdekje” nga kampi i përqendrimit në Dachau duke goditur një roje SS me një lopatë dhe u kap nga parashutistët amerikanë, duke i pamundësuar për të shkuar tek ish e dashura e tij.

Pas disa përpjekjeve për të bërë kontakte pas luftës, dyshja nuk u takuan derisa zonja Spitzer, e cila njihej ndryshe si ‘Zippi’, ishte tashmë e moshës 98 vjeç dhe shumë e dobët.

Ajo gjithnjë e më shumë ishte e verbër dhe e shurdhër dhe ishte në shtrat kur çifti u takua përsëri për herë të parë në 72 vjet, në Manhattan në gusht të vitit 2016.

Wisnia, e cila tani jeton në Levittown, Pensilvania, zbuloi takimin e tyre këtë javë dhe dyshja u pajtuan se ata kishin dashur njëri-tjetrin dekada më parë.

Ai i kishte kënduar zonjës Spitzer një këngë hungareze, të cilën e mësoi në Aushvic para se ai të linte banesën e saj, por dyshja nuk do ta shihnin më kurrë më njëri-tjetrin dhe ajo vdiq vitin e kaluar në moshën 100 vjeç, përcjell Telegrafi.

Bëhet e ditur se Romanca e tyre filloi kur rojet e SS zbuluan se Wisnia ishte një këngëtar i talentuar dhe ai u detyrua të performojë në të ashtuquajturin ‘Sauna’ – banjot kolektive, ku u bë dezinfektim masiv i veshjeve.

Para se të dërgohej në kamp, Wisnia u kthye në shtëpi një ditë në moshën 16 vjeç për të gjetur prindërit e tij dhe vëllanë e vogël të qëlluar për vdekje para banesës së tyre në Ghetto të Varshavës, prej nga ai u dërgua përfundimisht në Aushvic.

Puna e tij e parë me të mbërritur në Aushvic-Birkenau, më 14 dhjetor 1942, ishte të mblidhte trupat e të burgosurve që kishin kryer vetëvrasje.

Zonja Spitzer vuri re z. Wisnia duke kënduar në Sauna dhe filloi të bënte vizita speciale, duke “paguar” të burgosurit me ushqim për të mbajtur vëzhgim për 30 minuta në një orë, ndërsa ata ishin bashkë.

Madje, takimet e tyre të fshehta do të vazhdonin me muaj.

Gjithashtu, zonja Spitzer e mbajti atë larg nga listat që shkonin në kampe të tjera përqendrimi teksa punonte në një zyrë që organizonte dokumentet naziste, për shkak të aftësisë së saj për të folur gjermanisht dhe për të bërë dizajn grafik.

Kur dyshja më në fund u takuan përsëri në banesën e saj në New York, Znj. Spitzer zbuloi për ish-dashnorin e saj që e shpëtoi atë pesë herë.

“Unë ju shpëtova pesë herë nga dërgesa e keqe”, kishte thënë ajo, sipas z. Wisnia.

Ndërsa sipas nipit të z. Wisnia, Avi, i cili ishte në takim, në fillim ajo nuk e njohu ish-dashnorin e saj, derisa ai të afrohej, atëherë ‘sytë e saj ndryshuan’ dhe të gjithë në dhomë u stepën.

Papritur pati një rrjedhë fjalësh “në anglishten e tyre të adoptuar” midis çiftit.

Duke tundur kokën, ai kujton: “Ajo më tha para nipërve dhe mbesave të mia: ‘A i ke treguar gruas atë që bëmë?’ dhe ‘Unë i thashë: ‘Zippi!’”.

Ai më pas i tregoi asaj për fëmijët e tij, kohën e tij në ushtrinë amerikane, ndërsa ajo përshkroi punën humanitare pas luftës dhe burrin e saj. /Telegrafi/