DËSHIRAT

Poezi nga: Guy de Maupassant
Përktheu: Faslli Haliti

Ëndrra për dikë është, të kishte krahë
T’i ngjitej hapësirës me britmë të madhe,
Të merrte ndër kthetrat gargullin e brishtë
Edhe të tretej në mbrëmje në qiellin e errët.

Të tjerët do të duan të shtypin gjokse
Duke shtrirë mbi dy krahët e tyre të largët
Dhe, pa përkulur belin t’i kapin nga flegrat,
E t’i ndalin me një goditje kuajt e tërbuar.

Sa për mua, unë do të kisha dashur bukurinë fizike:
do të doja të isha i bukur si zotat e lashtë,
Dhe t’u mbetej zemrave një flakë e përjetshme
Me të kujtuar nga larg trupin tim rrezatues.

Unë do të desha që para meje asnjëra të mos mbetej e urtë
Të zgjedh njërën sot, të marr tjetrën nesër;
Sepse unë do të desha të kapja dashurinë në rrugën time,
Siç vjelim frutat duke shtrirë dorën.

Ato, me t’i kafshuar, kanë shije të ndryshme;
Këto shije të ndryshme na i bëjnë më të ëmbla.
Do doja të shëtisja përkëdhelitë e mia endacake
Nga ballet me flokë të zinj, në ballet me flokë të kuq.

Unë do të adhuroja sidomos takimet e rrugëve,
Këto pasione të mishit që një shikim i ndez
Pushtimet e një çasti që zhduket menjëherë
Puthjet e shkëmbyera pas pëlqimit të rastit.

Do të doja në mëngjes të shihja brunen tek zgjohej,
Që të mban të mbërthyer në morsetën e krahëve të saj;
Dhe në mbrëmje, të dëgjoja fjalë me zë të ulët
Nga bionja , balli i së cilës argjendohet në dritë të hënës.

Pastaj, pa një shqetësim në zemër, pa keqardhje përvëluese
Të nisesh këmbëlehtë drejt një ëndrre tjetër.
– Këto fruta s’duhet veçse t’i kafshosh:
Do të gjenim në thelb një shije të hidhur.