TË GJITHË ABONENTËVE TË TELEFONIT

Poezi nga: Hans Magnus Enzensberger
Përktheu: Skënder Buçpapaj

diçka që nuk ka ngjyrë, diçka
që kundërmon asgjë, diçka e fortë
po derdhet nga zyrat e përforcimit,
është ngurtësuar në tegelat e kohës
dhe të këpucëve, diçka të fryrë
po nxjerr nga kutia e koksit, është duke shtyrë
dividendët dhe varkat e përgjakshme
të spitaleve si një fllad i dobët,
duke ndërhyrë vrullshëm në bërrylvënien dhe thashethemet
rreth profesoratit dhe tarifave, duke vërshuar
diçka të fortë që vret salmon,
në lumenj dhe duke kulluar, pa ngjyrë,
dhe duke vrarë llapashitjen në rrëpira.

pakica ka shumicën,
të vdekurit janë të mbivotuar.

në shtypshkronjat shtetërore
plumbi mashtrues po vetarmatoset,
ministritë janë duke biseduar, gushti
kundërmon morth dhe rezoluta të vdekura.
plenumi është bosh.
në qiell lart radari merimangë
po shkruan rrjetën e tij të fortë.

tashmë anijet cisternë në shtigjet e tyre të rrëshqitshme
e dinë para se piloti të shfaqet
dhe embrioni turbull e di këtë
në arkivolin e tij të ngrohtë, të ngrirë:
diçka është në ajër, ngjitës
dhe këmbëngulës, diçka që nuk ka ngjyrë
(vetëm aksionet e reja nuk e kuptojnë atë):
është kundër nesh, kundër peshkut yll
dhe drithërave. dhe ne e hamë atë
dhe inkorporojmë diçka të mprehtë
dhe flemë gjatë bumit të lulëzimit,
planit pesëvjeçar, në gjumë
padyshueshëm në këmisha të djegura,
rrethuar si pengje nga një bark këmbëngulës,
i pangjyrë, i fryrë.