LAJMI I FUNDIT:

PEMËT

PEMËT

Poezi nga: Joyce Kilmer
Përktheu: Maksim Rakipaj

S’kam për të parë them, asnjëherë
Poemë të bukur si një pemë.

Pema që rrënjën si gojë e etur
Pas gjirit të tokës e mban ngjeshur;

Nga Zoti gjithmonë ngjan sikur sheh,
Kur degët lart, sikur lutet ngre;

Pastaj zë stoliset sa vjen vera
Me tufa folesh për harabela;

Gjirin e saj, dëbora e ngroh;
Me shiun bashk’ ëmbëlsisht jeton.

Marrok’ si unë bëjnë poemë,
Por veç Zoti mund të bëjë pemë.