LAJMI I FUNDIT:

NJI DITË SI ASLLON

NJI DITË SI ASLLON

Poezi nga: Aldo Fabrizi
Përktheu: Maksim Rakipaj

Kur robi e kalojte pezdhit vjeçin,
pri fryke, fillojte m’i vu men shnetit,
hajte let për dark’, asigjo për mjes,
ene i kapte tetdhitat, serbes-serbes.


Po sot, kush metet gjall’ sikur ne j’dit,
bo m’e vazhdu megjithmen kte pehriz?
Mo mirë nji dit asllon e me bark plot,
se tridhit vjet dele, gati për t’cof.

Kush rrin tuj numru çdo got’e çdo çapë
ne bohet vesveseli pri mjesi m’darkë,
m’tollum e ka ke shneti prapseprapë.

Masnej ta zejm’, larg qoft’, po nji luft me plas,
çër z’bo vaki sot, s’maj men: larg qoft e thash?…
E pra…pse me shku për lesh me bark darrasë?