Në mesin e 12 popujve “gjysmë-besimtarë” në Evropë: Referenca e parë për shqiptarët!

Ajo që mund të quhet referenca më e hershme e shkruar për shqiptarët mund të gjendet në një tekst të vjetër bullgar të hartuar rreth fillimit të shekullit të XI-të. Zbulimi u bë në një dorëshkrim serb të vitit 1628 dhe u botua së pari në vitin 1934 nga teologu dhe historiani serb, Radoslav Grujiq.

Ky është një fragment nga një legjendë e kohës së Carit Samuil, në formë të katekizmit me “pyetje dhe përgjigje”, në tentimin për të shpjeguar origjinën e popujve dhe gjuhëve. Ajo e ndan botën në 72 gjuhë dhe tri kategori religjionesh: ortodoksë, gjysmë-besimtarët (d.m.th. jo të krishterë ortodoksë) dhe jobesimtarë.

“Edhe pse serbët nuk përmenden, shqiptarët, akoma një konglomerat i fiseve të vogla malore nomade në atë kohë, gjejnë vendin e tyre në mesin e kombeve gjysmë-besimtare”, ka shkruar dikur Robert Elsie, që ka kthyer në kujtesë këtë përshkrim. “Nëse ne pranojmë datën e Grujiqit, që bazohet kryesisht në përmbajtjen e tekstit si tërësi, ky do të jetë dokumenti më i hershëm i shkruar që iu referohet shqiptarëve si njerëz apo si grup gjuhësor”.

Në dokument mund të shihet se ka gjuhë të ndryshme në botë. Prej tyre ekzistojnë pesë gjuhë ortodokse: bullgare, greke, siriane, iberiane (gjeorgjiane) dhe ruse. Tri prej tyre kanë alfabet ortodoks: grekët, bullgarët dhe iberianët. Ndërsa, janë dymbëdhjetë gjuhë të gjysmë-besimtarëve: alamanianët, frankët, magjarët (hungarezët), indianët, jakobinët, armenët, saksonët, lehët (polakët), arbanasët (shqiptarët), kroatët, hizët dhe gjermanët. /Telegrafi/