“Isha aq i uritur sa hëngra orizin e vjellë nga dikush tjetër”: I arratisuri nga Koreja e Veriut rrëfen historinë e dhimbshme të fëmijërisë, nën regjimin e Kim Jong-un (Foto/Video)

I dobët dhe i lodhur, 14-vjeçari Charles Woo Ryu u rrëzua në rrugë. Ai nuk mund të përballej me një tjetër ditë 18-orëshe të lodhjes fizike të punës. Sidomos në stomak të tillë të zbrazët.

I mbajtur rob në një kamp pune nga regjimi i egër i Kim Jong-Un, ai po ushqehej vetëm me një grusht misri, normalisht i përdorur për të ushqyer derrat dhe lopët.

Ai më pas vuri re të vjella në trotuar. Ato ishin aty për një kohë, ndoshta sepse ndoshta një prej rojeve kishte pirë shumë Soju, alkooli ultra-i fortë i favorizuar në Korenë e Veriut.

Dielli në mëngjes kishte tharë tashmë vjelljen, duke lënë vetëm copa të orizit të patrazuar.

Por pa u menduar fare, Çarls mblodhi gjithçka duke e futur në gojë, pa e përtypur.

“Ajo shijonte kaq mirë!”, tha ai, disi duke menaxhuar për të qeshur derisa fliste për kujtesën e tmerrshme, shkruajnë mediat e huaja, përcjell Telegrafi.

Lexo po ashtu Jeta e tij luksoze “kushton” 600 milionë dollarë në vit: Njihuni me veturat me të cilat vozitet Kim Jong-un (Foto/Video)

Koreanoveriorët dëshirojnë paqe – jo luftë

Charles iku nga diktatura e Koresë së Veriut për Shtetet e Bashkuara në moshën 17 vjeçare.

Ai thotë se ndërsa Kim Jong-un dhe elita e tij ushtarake jetojnë një jetë luksoze në kryeqytetin Pyongyang, shumica dërrmuese e popullsisë prej 25 milionë njerëzish janë të uritur dhe të dëshpëruar për ndryshim.

Koreja e Veriut mbetet e izoluar nga pjesa tjetër e botës falë programit të armëve bërthamore të Kim, i cili ka çuar në sanksione të OKB-së dhe ka zbrazur ekonominë e thatë.

Me zgjedhjen e Donald Trump, lufta e fjalëve midis dy drejtuesve ka sjellë SHBA-të dhe Korenë e Veriut në prag të luftës.

Por Kim i mban qytetarët e tij të tmerruar me kërcënimin e kampeve të përqendrimit dhe ekzekutimeve të tmerrshme publik,e për ata që nuk u binden rregullave.

Në një intervistë për Daily Mirror, përcjell Telegrafi, Charles ka zgjedhur të guxojë të flasë në emër të shumë koreanëve të veriut që nuk duan luftë me Perëndimin – por kanë nevojë për ndihmë.

Tani në moshën 24-vjeçare, Charles bashkon turmën e praktikantëve të rinj që punojnë në “Liberty”, një organizatë bamirëse, me bazë në Los Anxhelos që i ndihmon të larguarit.

Lexo po ashtu Prindërit e studentit amerikan: Ai u kthye nga Koreja e Veriut “i verbër dhe i shurdhër,... dukej sikur me pincë i kishte riorganizuar dhëmbët e tij" (Video)

Por pas buzëqeshjes së tij të ngrohtë, ekziston një histori e tronditur e mbijetesës.

Ai lindi në klasën ‘e lëkundur’, të sistemit të rreptë të kastës së Koresë së Veriut, i cili vendos fatin e qytetarëve, kryesisht bazuar në historinë e familjes së tyre të besnikërisë ndaj qeverisë.

Charles ishte i destinuar vetëm për të shërbyer në ushtri, pastaj të kalonte pjesën tjetër të jetës së tij duke bërë punë të rënda në fermë.

Ai u braktis nga babai i tij kinez dhe e humbi nënën e tij nga sëmundja e shkaktuar nga uria, kur ai ishte 11 vjeç.

“Ekziston një klasë besnikërie, të cilët nuk duhet të shqetësohen për urinë”, tha Charles.

“Por njerëzve të klasës më të ulët si unë, qeveria na tregon se çfarë duhet të bëjmë”.

“Menjëherë pas shkollës, ju duhet të shkoni në ushtri, pastaj, pas ushtrisë, ju duhet të shkoni për të punuar në një fermë për pjesën tjetër të jetës tuaj”.

“Ata thonë se të gjithë janë të barabartë, sepse është komunizëm, por mënyra se si i shohim gjërat është ndryshe”.

“Njerëzit e klasës më të lartë, madje as që kanë nevojë të punojnë”.

Lexo po ashtu Brenda ushtrisë sekrete të Kim Jong-un: Pamje që tregojnë se "fuqia e tij është shumë më e dobët se që pretendohet"! (Foto)

“Shumë fqinjë të mi kryejnë vetëvrasje, sepse nuk kanë shpresë për të jetuar”, tha Charles.

“Ata blejnë mish derri, vendosin helm, ushqehen me të gjithë familjen dhe pastaj vdesin çdo ditë”.

“Ne vetëm i varrosim ata kudo, madje as nuk bëjmë varre”.

“Askush nuk kujdeset, ka kaq shumë njerëz që vdesin, ne vetëm i varrosim, pastaj përpiqemi dhe harrojmë”.

Partia e Punës e Koresë Veriore ka vendosur vendin e Charles “nën një grusht hekuri që nga viti 1949”.

Shkeljet më të këqija, siç janë të qenit spiun i Koresë së Jugut, trajtohen nga ekzekutimi i tmerrshëm publik.

Charles ishte vetëm 13 vjeç kur i pari u zhvillua në qytetin e tij, përcjell Telegrafi.

Ai tha se nxënësit e shkollave të mesme u detyruan të shikojnë një njeri të lidhur me një dru ndaj të cilit u qëllua nëntëdhjetë herë.

“Qafa tridhjetë plumba, shpina tridhjetë plumba, pastaj gjunjët tridhjetë plumba”, rrëfen Charles.

“Vetëm për shkak se ai kishte një lidhje me koreanojugorët”.

E shumica e koreanëve të veriut, sikurse Charles, nuk kanë asnjë ide për jetën jashtë fshatit të tyre, nuk e kanë parasysh vendin.

“Nuk ka as Twitter, as Google, as Facebook. Interneti është i bllokuar”, rrëfen Charles.

Ishte një rrezik serioz, pasi policia sekrete e Kimit i trajtoi këdo që u kap duke shikuar ‘mediat e huaja’ ashpër.

Lexo po ashtu Asaj i duhen vetëm 15 minuta kohë – kjo është raketa që mund ta vrasë Kim Jong-un! (Video)

Shija e tij e parë e jetës jashtë Koresë së Veriut

Ndërkohë, duke u ndjerë fajtor, babai i tij për herë të parë e kontrabandoi Charles në Kinë kur ishte 14 vjeç – ishte shija e tij e parë e jetës jashtë Koresë së Veriut.

“Unë mund të haja të gjitha gjërat që dëshiroja, mund të shihja çdo gjë që dëshiroja, ishte diçka e mrekullueshme”, tha ai.

Por lumturia e tij ishte jetëshkurtër.

Kjo pasi që Charles u rrethua nga oficerë kinezë me qindra koreanë të tjerë të veriut, kryesisht gra dhe fëmijë, dhe iu dorëzuan në Korenë e Veriut.

Ai kaloi një muaj duke u marrë në pyetje për atë që ai kishte bërë në Kinë.

Edhe pse vetëm 14 vjeç, Charles u dënua me punë në një kamp politik për përpjekje për të ikur nga Koreja e Veriut.

“Shumë njerëz vdesin aty. Disa kryejnë vetëvrasje”, thotë më tej Charles.

Si një 16 vjeç dhe duke u përballur përsëri me jetën në rrugë, Charles mori një nga opsionet e vetme në dispozicion të tij – duke punuar në një minierë qymyrguri.

Ishte një punë shumë e rrezikshme – tunelet e minierave u ndërtuan nga adoleshentë të pakualifikuar dhe shpesh u rrëzuan.

Makineria ishte e vjetruar dhe Charles tha se kishte humbur shumë miq me aksidente të tmerrshme.

Në vitin 2011, Charles vendosi se nuk mund të vazhdonte ekzistencën e tij të rrezikshme në Korenë e Veriut.

Ai u largua nga minierat e qymyrit dhe arriti të largohej përmes trenave, derisa arriti në kufirin me Kinën.

Atje ai ndoqi rrugën e shumë koreanëve të veriut dhe përshkoi një lumë në Kinë.

Edhe pse lumi thuhet se ishte shumë i rrezikshëm, ai ia doli duke gjetur veten në Kinë me asgjë, përveç rrobave në shpinë.

Ai kishte planifikuar të lëvizte nga qyteti në qytet, duke lypur ose duke vjedhur ushqim.

Por, i tmerruar për t’u kapur dhe për të dërguar përsëri, Charles u përpoq të ecte këmbë të zhveshur përmes një zone të xhunglës dhe u humbi për tre ditë.

Ai ishte edhe një herë në pikën e vdekjes nga uria, nga mungesa e ushqimit dhe ujit, kur ai u shpëtua nga një Samaritan i Mirë.

Një burrë lokal kinez në një motoçikletë e pa atë të shtrirë pranë një rruge dhe u ndal për ta ndihmuar.

Ai e solli Charles në shtëpinë e tij, e ushqeu atë dhe i dha atij ilaç për dhimbjet në këmbët e tij.

“Mëngjesin tjetër më lidhi me një misionar të Koresë së Jugut”, tha Charles.

Lexo po ashtu Misteri i Zonjës së Parë të Koresë së Veriut – si duket dhe me çfarë merret gruaja e Kim Jong-un (Foto/Video)

Më pas ai u kontrabandua nga Kina dhe u kthye në Shtetet e Bashkuara si një azilkërkues i fëmijëve.

Duke reflektuar në udhëtimin e tij të jashtëzakonshëm, Charles është mirënjohës.

“Pavarësisht nga trishtimi dhe lufta ime, Perëndia më ka ndihmuar gjithmonë dhe kështu shumë njerëz të tjerë përgjatë rrugës”, tha ai.

Dhe i ulur bashkë me “familjen” e tij në SHBA, duke ngrënë në qetësi, i papërcjellur, ai thotë se e kuptoi se kjo është paqja, kjo është liria. /Telegrafi/