Botë Nga Bota

Gazetari i NYT vjen me një rrëfim nga Serbia – tregon “disponimin e përgjithshëm” atje në raport me agresionin rus në Ukrainë dhe Putinin

Para 2 vitesh

Në një rrëfim të detajuar rreth “disponimit të përgjithshëm” në Serbi në lidhje me agresionin rus në Ukrainë dhe në raport me presidentin rus Vladimir Putin, Andrew Higgins i New York Times e përshkruan atë si një ndjenjë viktimizimi dhe admirimi për “vëllezërit rusë”.

Ai kujtoi një emision politik në televizionin pro-regjim “Happy” në Beograd, ku ishte “goditur” ambasadori i Ukrainës.

“… ambasadori i Ukrainës u shfaq në televizionin serb pasi Rusia filloi agresionin dhe bombardoi vendin e tij me shpresën për të ngjallur simpati”.

“Megjithatë, në vend që të gjente kohë për të shpjeguar mjerimin e Ukrainës, ambasadorit, Oleksandr Aleksandrovych, iu desh të gjendej mes sharjeve të komentuesve serbë pro-rusë dhe videove të gjata të presidentit të Rusisë, Vladimir Putin, duke denoncuar Ukrainën si një fole nazistësh”, përcjell Telegrafi.

“Shfaqja, e transmetuar nga televizioni pro-qeveritar Happy TV, zgjati tre orë, më shumë se gjysma e të cilave shfaqte Putinin”.

I zemëruar nga “prita”, ambasadori iu ankua producentit për ushtrimin e propagandës pro-Kremlinit, por iu tha që të mos e merrte atë personalisht dhe se zoti Putin ‘është i mirë për vlerësimet tona'”.

Në shkrimin e mediumit amerikan shtohet se ndryshe nga shumë vende perëndimore ku Putini shihet si një kriminel lufte, në Serbi, ai shërben si një hero, “një kujtesë se Kremlini ka ende admirues në Evropë”.

Ndërsa Gjermania, Polonia dhe disa vende të tjera të BE-së tregojnë solidaritet me Ukrainën duke valëvitur flamurin e saj jashtë ambasadave të tyre në Beograd, një rrugë aty pranë i bën homazhe zotit Putin.

Një mural i pikturuar në mur përmban një imazh të liderit rus krahas fjalës serbe për “vëlla”.

NYT shkroi se “një pjesë e joshjes së zotit Putin qëndron në imazhin e tij si një njeri i fortë, një model tërheqës për presidentin Aleksandar Vuçiq, liderin gjithnjë e më autoritar të Serbisë dhe kryeministrin Viktor Orban, udhëheqësi joliberal luftarak i Hungarisë”.

Duke u përballur me zgjedhjet të dielën, udhëheqësit serbë dhe hungarezë e shohin gjithashtu Rusinë si një burim të besueshëm energjie për t’i mbajtur votuesit e tyre “të lumtur”.

“Sondazhet e opinionit sugjerojnë se të dy do të fitojnë”, tha NYT, duke shtuar se “atëherë ekziston historia ose të paktën një version i mitizuar i së kaluarës, që, në rastin e Serbisë, paraqet Rusinë, një komb tjetër sllav dhe të krishterë ortodoks, si një mik dhe mbrojtës i palëkundur ndër shekuj”.

“Por ndoshta më i rëndësishmi është roli i Putinit për kombet që, pavarësisht nga krimet e tyre në të kaluarën, e shohin veten si të vuajtur, jo si agresorë, dhe politika dhe psikika e të cilëve sillet rreth kultit të viktimizimit të ushqyer nga pakënaqësia dhe ankesa kundër Perëndimit”, shkruan gazeta.

Aty shtohet se “ndjenja e viktimizimit është thellë në Serbi, duke i parë krimet e kryera nga të afërmit etnikë gjatë luftërave ballkanike të viteve 1990 si një përgjigje mbrojtëse ndaj vuajtjeve nga serbët, ashtu siç Putini e paraqet pushtimin e tij të përgjakshëm të Ukrainës si një përpjekje për të mbrojtur rusët etnikë të persekutuar që i përkasin ‘Russky mir’ ose ‘botës ruse’”.

“Bota ruse” e Putinit është një kopje e saktë e asaj që nacionalistët tanë e quajnë Serbi e Madhe”, tha Bosko Jaksic, një kolumnist.

Të dyja, shtoi ai, ushqehen “me histori pjesërisht të kujtuara të padrejtësisë së kaluar dhe kujtime të fshira të mëkateve të tyre”.

Më shumë se dy dekada pas përfundimit të luftimeve në Ballkan, shumë serbë ende i hedhin poshtë krimet e luftës në Srebrenicë, ku ushtarët serbë masakruan më shumë se 8,000 myslimanë boshnjakë në vitin 1995, dhe në Kosovë, ku persekutimi brutal serb i shqiptarëve etnikë nxiti fushatën e bombardimeve të NATO-s në vitin 1999. /Telegrafi/