LAJMI I FUNDIT:

DEMONËT E MI GRI

DEMONËT E MI GRI

Poezi nga: Mirko Amidžić [Amixhiq]
Përktheu: Agron Shala

Imazhet në sy zbehen
ndiej sall pendime,
Në vend që të të përqafoj, dashura ime,
unë përqafoj net boshe të huajsh,
Hija më ndjek mua të dikurshmin
e dehur nga kujtimet,
Koha jote po vjen
a do të vijë edhe e imja???

Shko shko lermë
me demonët e mi gri,
Sall më thuaj se në çfarë vakie
të jetoj pa ty,
Përmes dritares shikoj copën tënde të parajsës
Në dhomë futet koha e dikujt,
Ti nuk dëshiron të dish se secilit i duhet dikush
dhe atëherë do ta ndiesh kohën e vetmisë,
Ku mendimet nuk shkojnë përtej hapave
derisa në gjumë endesh rrugëve të shkreta,
Me sytë plot lot dhe errësirë
kafshatat e dashurisë i gëlltit në heshtje