Një qytet marsian në shkretëtirën e Dubait

Dubai është një qytet ku zjarrfikësit përdorin “jetpacks”, arkipelagët janë ndërtuar nga e para dhe ndërtesat ngjiten në re; një metropol i shkëlqyeshëm në mes të një shkretëtire të gjerë të kuqe. Vizitorët e parë kanë menduar se janë në xhirimet e një filmi fantastiko-shkencor.

Tani, Dubai ka vendosur të ndërtojë projektin më madhor arkitektonik që ka parë syri i njeriut, raporton CNN.

Në vitin 2017, Emiratet e Bashkuara Arabe njoftuan ambicien e tyre për të kolonizuar planetin e Marsit brenda 100 viteve të ardhshme. Por, arkitektët tashmë po imagjinojnë se si mund të duket një qytet Marsian – dhe po planifikojnë ta rikrijojnë në shkretëtirën e Dubait, transmeton Telegrafi.

Fillimisht “Mars Science City” ishte caktuar për të mbuluar 176 mijë metra katrorë shkretëtirë – madhësi sa e 30 fushave të futbollit – dhe do të kushtonte afërsisht 135 milionë dollarë.

Ajo është hartuar si një hapësirë ​​për Qendrën Hapësinore, Mohammed Bin Rashid (MBRSC) të Dubait, ku do të zhvillohet teknologjia e nevojshme për të kolonizuar Marsin gjersa arkitektët Bjarke Ingels Group kanë krijuar një prototip të një qyteti të përshtatshëm për jetë në Mars – dhe më pas ta përshtatnin për shkretëtirën e Emirateve.

Si të ndërtojmë një qytet marsian

Për këtë vepër unike, arkitektët së pari duhej të kapërcenin sfidat e mëdha të krijimit të një modeli të banueshëm të mjedisit jo-mikpritës të Marsit.

Marsi ka një atmosferë të hollë dhe pa fushë magnetike globale, kështu që ka pak mbrojtje nga rrezatimi i dëmshëm. Temperatura është një problem tjetër – mesatarja në Mars është ftohtë -63 gradë C.

Atmosfera e hollë gjithashtu do të thotë se ka pak presion të ajrit, kështu që lëngjet avullojnë shpejt në gaz; me gjithë temperaturat e ngrirjes, gjaku i një njeriu të pambrojtur do të vlonte në Mars.

Por sipas Jonathan Eastwood, drejtori i Laboratorit Hapësinor në Imperial College London, i cili nuk është i lidhur me projektin e Dubait, sfidat e të jetuarit në Mars shtrihen përtej teknikave.

“Unë mendoj se sfida më e madhe për sa i përket një pranie të qëndrueshme në Mars nuk është sfida inxhinierike [ose shkencore], por ajo njerëzore [dhe] personale”, shpjegoi Eastwood. “Pra, jo vetëm t’i përgjigjemi pyetjes se si të mbijetojmë, por si përparojmë?”

Arkitektura popullore marsiane

Duke shpresuar që modeli i tij të lejojë këtë të fundit, Jakob Lange, partneri i Bjarke Ingels Group, shpjegoi për CNN-in se si ai dhe ekipi i tij, planifikojnë të kapërcejnë sfidat e paraqitura nga Planet i Kuq.

Për të mbajtur një temperaturë të rehatshme dhe presion të ajrit të banueshëm, qyteti marsian do të përbëhej nga biodome nën presion, secili i mbuluar me një membranë polietileni transparente.

Oksigjeni, i bërë nga aplikimi i energjisë elektrike në akullin nëntokësor, do të mbushte çdo biodom.

Ndërsa popullsia në Mars rritet, biodomat do të bashkohen së bashku për të formuar fshatra dhe përfundimisht të formojnë qytete në formën e unazave, ose “toruse”.

Qyteti do të furnizohej me energji dhe do të nxehej duke përdorur energjinë diellore gjersa atmosfera e hollë në të vërtetë mund të ndihmojë kupolat të ruajnë temperaturën e tyre, transmeton Telegrafi.

“Meqenëse ka shumë pak atmosferë në Mars, transferimi i nxehtësisë do të jetë shumë i ulët, që do të thotë se ajri brenda kubeve nuk do të ftohet aq shpejt sa në Tokë”, tha Lange.

Ndërtesat do të shtypeshin 3D nën kube, duke përdorur tokën Marsiane, dhe dhomat do të shtriheshin 20 metra nën tokë, duke u mbrojtur nga rrezatimi i dëmshëm dhe meteorët.

Dizajni jo tokësor madje bëhet paksa i gjallë. “Në të ardhmen në Mars, do të kishit drita të ndriçuara në shpellën tuaj nëntokësore që do të ishin si akuariume, me peshq që notonin përreth,” tha Lange. Dritaret e ujit do të mbrojnë banorët nga rrezatimi ndërsa do të lejojnë dritën të hyjë në dhomat nëntokësore.

E lidhur me fizikën e Tokës, arkitektura marsiane mund të marrë një formë krejt të re.

“Ekziston afërsisht një e treta e gravitetit që do të thotë që papritmas mund të bësh kolona që janë [më të holla] dhe [kanë] hapësira më të gjata të strukturave,” tha Lange.

Sipas Eastwood, dizajni plotëson sfidat e paraqitura nga Marsi. “Unë mendoj se [këto elementë të projektimit] patjetër [janë] pjesë e infrastrukturës kryesore për një prani afatgjate”, tha ai.

Në Tokë, kupolat nuk do të kishin nevojë të shtypeshin ose të mbusheshin me oksigjen, dhe ndërtesat do të shtypeshin nga rëra e shkretëtirës sesa nga toka Marsiane. Por dritat e dritareve të ujit do të ishin akoma të pranishme, dhe gjithashtu do të mundësohej energjia diellore.

Në hartimin e BIG, si dhe laboratorë kërkimorë, Mars Science City do të përmbajë një strukturë arsimore, muze, një amfiteatër dhe hapësirë ​​për zyra që bashkëpunojnë.

Deri më tani, nuk ka ndonjë afat kohor për kohën kur do të fillojë ndërtimi, ose kur do të hapet, por MBRSC thotë se aktualisht po kryen një studim të hollësishëm të specifikave, të cilat do të përdorën për të zhvilluar një buxhet dhe madhësi të rishikuar për vendin.

Ëndërrimi i Marsit

“Qyteti shkencor Marsian” është vetëm një pjesë e programit ambicioz hapësinor të drejtuar nga Dubai Mohammed Bin Rashid Space Center. Vitin e kaluar, ata dërguan astronautin e tyre të parë në hapësirë; këtë verë do të nisin një sondë në Mars dhe në nëntor, do të ndërmarrin misionin e parë hapësinor.

Sipërmarrja tetë-mujore do të zhvillohet në Rusi dhe një anëtar i ekuipazhit të Emirateve do të zgjidhet si pjesë e një ekipi ndërkombëtar prej gjashtë personash. Misioni do të testojë efektet e izolimit dhe mbylljes në shëndetin mendor dhe fizik.

Vende të tjera në Tokë që përdoren për të imituar kushtet për misionet hapësinore përfshijnë Stacionin Concordia të Antarktidës, i përdorur për të simuluar izolimin, Shkretëtira Mojave e Kalifornisë, të cilën NASA e ka përdorur për të testuar roverët në Mars dhe Sahara Marok, e përdorur nga Agjencia Evropiane e Hapësirës, si një analog i Marsit.

MBRSC shpreson që, në të ardhmen, një hulumtim i tillë mund të ndodhë në “Mars Science City”.

“Kjo do të jetë platforma jonë ku mund të zhvillojmë shkencën [dhe] teknologjinë që do të na ndihmojë në misionet tona të ardhshme në Mars,” tha Adnan AlRais, Menaxher i Programit Mars 2117 në MBRSC.

Për të arritur qëllimin e tij të kolonizimit në më pak se një shekull, MBRSC pranon entuziazmin për udhëtimin në hapësirë do të duhet të kalojë breza të shumtë.

Ajo shpreson që “Mars Science City” do të frymëzojë gjeneratën tjetër për të ëndërruar jetën në Planetin e Kuq, aq sa ta bëjë realitet. /Telegrafi/