Mediat dhe Politika

First thing we do: Let’s kill all the journalists

Bombë në Bagdad: Nga ky vend i largët shqiptarët marrin lajmin e shpejtë e objektiv.
Terror në Kabul: Edhe atje larg ka reporterë që dërgojnë lajmin asnjanëse; lajmin e ndërtuar nga këndvështrimi kulturor afgan.
Trazira në Burma: Jemi të informuar shpejtë e herët, po ashtu.
Shqiptarët e Kosovës informohen për ndodhitë e botës, por nuk kanë mundësi të mësojnë e të marrin vesh se çfarë po ndodhë ”mu para hundëve të tyre”?!

Është një pyetje që nxjerrë koha: A jemi të informuar drejtë? Kërkesë urgjente: Shqiptarët po mashtrohen? Kush janë ATA që po manipulojnë me fjalën. Kush janë ATA që po dhunojnë të drejtën tone për informim të pakontrolluar? Mediat nacionale në Kosovë nuk po e kryejnë detyrën dhe obligimin që këto kanë para opinionit, para popullit. Këta po falsifikojnë lajmin dhe të vërtetën rreth asaj se çfarë po ndodhë në pjesën e okupuar të Kosovës nga shteti i Serbisë, në Mitrovicë. Dhe jo vetëm këtu… Asnjë medium nacional nuk ishte i sinqertë dhe profesional. Lajmi nuk paraqiste gjendjen e vërtetë në të cilën ndodhej populli pas sulmeve që rebelët serbë u bënë shqiptarëve. Lajmi shpërndahej, por ishte i shtrembëruar.

Fjala ka fuqi,
prandaj gazetarët, shpesh, akuzohen se luajnë me ndjenjat. Por ku qëndron problemi? Ne nuk jemi makina e as robot; “edhe pse jemi shqiptarë”, ne jemi edhe njerëz. E, njerëzit kanë ndjenja dhe, ju (pa)kryeredaktorë po i keqpërdorni këto.
Në ”Henry VI”, të William Shekspirit, gjejmë një këshillë “të mirë” që i ipet kasapit Dick. “Nëse dëshiron që të ndërtohet sa më shpejte tirania”, thuhet në këtë këshillë, “e para që ne duhet bërë është të vrasim të gjithë avokatët”. E, nëse sot demokracia duhet të shigjetohet e të suspendohet, qoftë kjo në Iran, Greqi, Turqi, Kosovë, apo Izrael, janë “gazetarët e mirë”, ata, që duhen “të kapen” së pari. Pa këta gazetarë, tirania ndërtohet më lehtë, e demokracia vdes më shpejtë…

First thing we do: Let’s kill all the journalists,
(pa)kryeredaktorët e UNMIK-ut po “mësojnë” nga metodat propagandistike të regjimit të Millosheviqit. Sot, lufta për të kontrolluar lajmin është po aq e rëndësishme sa edhe lufta për të kontrolluar tokën. Në të gjitha luftërat e fundit, një pjesë e madhe e strategjisë ishte që të mbyllet/izolohet fjala e gazetarisë asnjanëse – ose si “zgjidhje” tjetër ishte “martesa” e gazetareve me regjimin (embedded journalism), me shpresën që bota të mos shef dallimin në mes propagandës dhe gazetarëve të mirë. Herën tjetër, nëse serbët fillojnë që të terrorizojnë shqiptarët, llogarit se nuk mund të lexosh, pashë e dëgjosh lajmin e sinqertë e objektiv. Kamera mund edhe të konfiskohet, raporti i “papërshtatshëm” nuk do të publikohet, sepse kështu e dëshiron (pa)kryeredaktori i Qeverisë dhe EULEX-it.

Gazetarët shqiptarë jetojnë sot me shumë rreziqe. Po të ishte Sheksipiri gjallë e të jetonte në Prishtinë, ndoshta, me ironi do të shkruante: First thing we do: Let’s kill all the journalists – Të parën punë që do të bëjmë: T’i vrasim gjithë gazetarët.