LIRIA (I-V)

Poezi nga: Xhevdet Bajraj

LIRIA… I

Është atdhetar i flaktë
e do vendin qençe
se lirinë e sheh si asht
të vetin

***

LIRIA… II

Përnatë
e vizatonte një zog
në murin e qelisë së tij të burgut
por në mëngjes
nuk e gjente zogun aty

Një natë e vizatoi zogun në mur
ia lidhi njërën këmbë
me një fije të hollë të perit
dhe skajin tjetër
e lidhi për dorën e tij

Në mëngjes
gardianët e burgut
kishin mbetur gojëhapur
e gjetën qelinë e zbrazët

***

LIRIA III

Pesë orë e ka bartur
mbi shpinë
dritaren e shtëpisë së fshatit
kur arriti në qytet
e vendosi në shtëpinë e re
i gëzuar hyri në dhomë
dhe po shikonte nëpër dritare
nuk e kuptonte
pse nuk e shihte peizazhin e fshatit
ishte e njëjta dritare
nëpër të cilën kishte shikuar
tërë jetën

Pas nëntë muajve
vdiq nga trishtimi

***

LIRIA… IV

Nëse do ta kuptoje
se specat me gjizë
a me vezë
apo vetëm specat
vetëm gjiza
vezët vetëm
buzë një burimi të ujit
në një kasolle
majë bjeshke
pranë syve të saj
do të mjaftonin
që të lind fjala
si lule në pranverë
dhe të përhapet
gjithandej
apo të lind fjala
si top bore në dimër
dhe të rritet në ortek
duke u rrokullisë
kah qyteti
kah perandoria
dhe ta shemb atë
së bashku me perënditë
të cilët lirinë
e shndërruan në përbindësh
që së pari e rrjep
pastaj për së gjalli
e ha popullin e vet

Vetëm nëse do ta kuptoje
se një kasolle
majë bjeshke
buzë një burimi të ujit
pranë syve të asaj gruaje
do të të mjaftonin
që të mos jetoje në gjunjë
përballë këtyre zotave
dhe asaj që ata përfaqësojnë
Përkundrazi
ata do të dridheshin para teje

***

LIRIA… V

Pas një beteje shumëshekullore
me buzëqeshje
me durim
me bukë kripë e zemër
me luftë
e zumë armikun duke u dhjerë
në pikë të ditës
dhe fituam

Tash u bënë njëzetenjë vjet
që kur erdhi liria
po aq vite u bënë
e nuk ikën uria

Dikur
dëshmori u mërzit
aq shumë u mërzit
sa u ngrit nga varri
e kapi ditën për brirë
i hipi mbi shpinë
dhe iku

Dikush thotë
që ka shkuar në varreza tjera
disa thonë që ka shkuar
për të vdekur
për një atdhe tjetër