Dikur thoshim që jemi punëtorë skene, tash të gjithë thonë se jemi artistë

Në qendër të Tiranës, në sheshin “Skënderbe”, në krah të Muzeut Historik Kombëtar qëndron artisti Çun Lajçi teksa luan e këndon me sharki dhe i prezanton lexuesit romanin e tij retrospective, “Bastardi”.

“Gjatë pandemisë së koronavirusit jam rikthyer pas. Kam kujtuar se si gjatë fëmijërisë, në çarshinë e Pejës kam qenë një djalë që shisja djathë, vezë edhe gjalpë. Prandaj, i thashë vetes, ‘kurrë më ty nuk do të thërrasin për role’. Tek shqiptarët nuk ka rëndësi kualiteti, por ka rëndësi që të realizosh diçka me buxhetin që të jep shteti, sa për ta justifikuar. Duke parë këtë situatë, pyeta veten: A ka lindur teatri në rrugë? Ka lind. Ktheju rrugës. Kam shkuar në Rugovë edhe me lahutën time kam regjistruar poezi, si një thirrje për dy ministritë e Kulturës (në Shqipëri dhe Kosovë), se përse lahutën duhet ta merrnin serbët edhe të hynin me të në UNESCO”, rrëfen artisti Çun Lajçi.

Plagë e madhe për Lajçin, aktorin që numëron mbi 200 role në kinema dhe teatër është arti shqiptar, ku artistët zgjedhin të marrin rrogën edhe mos të punojnë, qoftë në Kosovë edhe Tiranë

“Edhe përse kemi qenë shumë para jush, kemi ngecë. Ndoshta ne patëm fatin që të jemi me gjashtë shtete që ka qenë ish-Jugosllavia, më të hapur. Kemi ditë më shumë, por kemi nis që të humbasim gjithçka. Për arsye buxhetore, ose ndoshta për arsye të vetëkënaqësisë sonë. Dikur thoshim që jemi punëtorë skene. Tani, të gjithë thonë jemi artistë. Edhe pse asnjë nuk punon dhe zhargoni  i rrugës gjendet brenda në teatër ”, shprehet Lajçi.

Artisti Çun Lajçi është autorë i 10 librave me poezi edhe në prozë. /Shqiptarja/