Sport Futboll Ndërkombëtare

Si mundet Chelsea të shpenzojë mbi 500 milionë euro dhe mos ta thyejë rregullin financiar, ndërsa United duhej të huazonte Weghorstin

Para 2 vitesh

Mund të ketë qenë e vështirë për tifozët ta dijnë se çfarë e pret Chelsean nën pronarët e rinj. Ka pasur një tronditje të madhe në botën e futbollit dhe në prapaskenë që kur Todd Boehly dhe Clearlake Capital morën përsipër klubin, por një gjë ka mbetur e qëndrueshme.

Klubi londinez nuk ka pasur frikë të shpenzojë para. Nënshkrimi i Mykhailo Mudryk gjatë fundjavës ka qenë shtimi më i fundit i skuadrës së Graham Potter në një seri transferimesh të suksesshme që i kanë parë Blutë të shpenzojnë më shumë se 500 milionë euro këtë sezon.

Skuadra e Londrës perëndimore nuk pritet të ketë përfunduar biznesin e tyre këtë muaj me negociatat për Noni Madueke në vazhdim, ndërsa klubi ende shpreson të përforcojë qendrën e mesfushës dhe krahun e djathtë të mbrojtjes. Shumë janë hutuar nga aftësia e Chelseat për të nënshkruar me 13 lojtarë përveç atyre të nënshkruar për grupmoshat e reja. Sidomos kur ekipe si Manchester United u është dashur të nënshkruajnë me Ëout Ëeghorst si huazim, pjesërisht për shkak të kufizimeve të Fair Playt Financiar.

Chelsea ka qenë rregullisht ndër shpenzuesit më të lartë në një afat transferimi që kur Roman Abramovich bleu klubin në vitin 2003. Kieran Maguire, Eksperti në Kontabilitet dhe Financa në Universitetin e Liverpoolit dhe autor i “Çmimi i Futbollit” shpjegon se si shiten lojtarë si Tammy Abraham dhe Fikayo Tomori, që i kanë ndihmuar Blutë gjatë 10 viteve të fundit.

Ai tha në podcastin The Price of Football: “Është një intrigues sepse ne kemi parë që Manchester United po nënshkruan një lojtar nga Burnley në huazim për shkak të konsideratave të Fair Playit financiar. Ajo që duhet të bëni është të shikoni të gjitha dinamikat dhe paratë që vijnë dhe dalin nga klubi për sa i përket ndikimit të FFP-së. Një nga anët negative të FFP-së është se bazohet në shifrat e kontabilitetit. Unë jam i pari që pranoj se mund të jenë, unë nuk mendoj se fjala manipulim është fjala e duhur, unë nuk mendoj se ata domosdoshmërisht tregojnë pamjen e përgjithshme të vërtetë”.

“Nëse i hedhim një sy Chelseat, ajo që gjeni është gjatë dekadës së fundit që ata kanë shitur lojtarë me një fitim mbi 700 milionë eurosh. Kjo krahasohet me Manchester United që gjatë të njëjtës periudhë ka shitur lojtarë me një fitim prej rreth 150 milionë eurosh. Pra, ata kanë mbi gjysmë miliardë euro para shtesë. Mbani mend se FFP është në fakt paratë tuaja që vijnë në krahasim me paratë tuaja që dalin”.

“Kur mendojmë për paratë, mendojmë për paratë, por për FFP bëhet fjalë për amortizimin. Mudryku, që Chelsea e ka nënshkruar nga Shakhtar Donetsk nën hundët e Arsenalit për 100 milionë euro dhe transferimet e tjera në këtë sezon kanë treguar se si janë organizuar këto marrëveshje, këta lojtarë kanë kontrata gjashtëvjeçare e gjysmë ose shtatëvjeçare, nga një bazë FFP, nëse nënshkruani një lojtar për 100 milionë euro në një kontratë shtatëvjeçare, ju e shpërndani atë kosto përmes amortizimit dhe përfundoni me një kosto FFP prej pak më shumë se 15 milionë euro”.

“Chelsea vitin e kaluar, ata shitën Tomorin, ata shitën Abrahamin. Të dy këta sigurisht ishin lojtarë të akademisë. Ata i shitën, ndoshta për një fitim prej 85 milionë euro vetëm nga ata dy lojtarë. Kur shet një lojtar, i gjithë fitimi shkon në llogaritjet tuaja menjëherë, por kur blini një lojtar, kostoja e atij lojtari shpërndahet gjatë gjithë zgjatjes së kontratës”, ka vazhduar më tej ai.

Megjithatë, ndërsa gjithçka është mirë për momentin, me Chelsean të pozicionuar në vendin e 10-të, aftësia e tyre për të operuar në një mënyrë të tillë është në rrezik. Bonusi financiar i kualifikimit në Ligën e Kampionëve është i rëndësishëm.

Ky nuk është rreziku i vetëm që Chelsea po merr me perspektivën për të luftuar për të shitur lojtarë. Kjo tashmë është parë me lojtar si Kepa Arrizabalaga. /Telegrafi/