Liria nuk varet nga numrat

Po bëhen katër vite që Kosova është shpallur shtet i pavarur dhe sovran. Por, në shoqërinë shqiptare të Kosovës kemi vërejtur një fenomen të dëmshëm që dominon në mendjet dhe në opinionet e njerëzve: se ne si shoqëri jemi të pafuqishëm për të vendosur për vetveten dhe të drejtën e vetëvendosjes, si të gjithë popujt të tjerë që kanë vendosur për vetveten e vet.

Mendimet se Kosova është një shtet i vogël dhe me një territor e numër të popullsisë jo shumë të madh si shtetet tjera, se ne nuk mund të vendosim për veten tonë, pasi NATO na ka çliruar nga okupimi i Serbisë, “arsyetojnë” pohimet se ata që na kanë ndihmuar bëjnë çka të duan me vullnetin e qytetarëve.

“S’lan të jashtmit, ata e kanë në dore, bëjnë çka të duan”.

Një pozicionim i tillë është në kundërshtim me të gjithë ata që kanë luftuar dhe sakrifikuar jetën e tyre për liri dhe drejtësi me gjenerata të tëra.

E drejta e vetëvendosjes është një ndër të drejtat fondamentale kolektive të popujve dhe një ndër parimet themelore politike te marrëveshjeve midis popujve e shteteve në botën e sotme. Liria dhe të drejtat e një populli nuk përcaktohen nga fuqia dhe madhësia e atij populli që ai realisht posedon. Kjo nuk do të thotë që të drejtat e shqiptareve të Kosovës për vendosjen e fatit të vet janë më të vogla se ato të një shteti që posedon popullsi dhe territor më të madh.

Në Konventën Ndërkombëtare mbi të Drejtat e Qytetare dhe Politike (dhjetor 1966) thuhet: ‘’Të gjithë popujt kanë të drejtën e vet të vetëvendosjes. Ne bazë të kësaj të drejte ata përcaktojnë lirisht statusin e vet politik dhe vijojnë lirisht zhvillimin e vet ekonomik social e kulturor’’.

Kjo tregon qartë se institucioneve kosovare dhe shoqërisë i mungon një vullnet politik për një bashkim drejt një vullneti të përgjithshëm për vetëvendosje. Prandaj, jemi në një gjendje të vështirë si shoqëri dhe si institucione shtetërore, sepse kur nuk arrimë një unitet të përbashkët drejtë vetëvendosjes, askush nuk vendos më mirë se t’i për veten tënde.
Prandaj, të tjerë Vendosin, kur ti nuk vendos vetë; të tjerët të sundojnë, kur nuk mund të sundosh vetë dhe të tjerët veprojnë, kur nuk vepron vetë!