Fshati i vogël në Gjermani ku askush nuk shqetësohet për faturat e energjisë elektrike

Evropianët po i presin faturat e tyre të energjisë elektrike nën ethe këto ditë, duke u përgatitur për rritje të mëdha të çmimeve.

Kjo po ndodhë për shkak se kompanitë e shërbimeve po përballen me koston në rritje të gazit natyror, naftës dhe energjisë elektrike – të lidhura me luftën e Rusisë në Ukrainë.

Dhe shumë po përpiqen të kursejnë duke shfrytëzuar minimalisht rrymën për ngrohje dhe duke fikur dritat.

Por jo edhe njerëzit e Feldheim të Gjermanisë, një fshat me rreth 130 banorë, shkruajnë mediat e huaja, përcjell Telegrafi.

I vendosur rreth një orë e gjysmë në jug të Berlinit, ky fshat modest ka qenë i vetë-mjaftueshëm me energji për më shumë se një dekadë.

Një eksperiment i guximshëm i nisur në mesin e viteve 1990 pa Feldheim-in të ngrinte një numër turbinash ere për të siguruar energji elektrike për fshatin.

Më pas ndërtoi një rrjet lokal, panele diellore, bateri ruajtëse dhe më shumë turbina.

Pastaj u zgjerua një impiant i biogazit i ngritur për të mbajtur ngrohtë derrat, duke siguruar të ardhura shtesë për kooperativën e fermerëve, e cila pompon ujë të nxehtë përmes një sistemi ngrohjeje qendrore në të gjithë fshatin.

Një fabrikë e prodhimit të hidrogjenit është gjithashtu në ndërtim e sipër.

Sipas shkrimit të AP, përcjell Telegrafi, tani, 55 turbina me erë mund të shihen por nuk dëgjohen në tokat bujqësore të pjerrëta rreth Feldheim dhe banorët gëzojnë disa nga tarifat më të lira të energjisë elektrike dhe gazit natyror në Gjermani.

Kathleen Thompson, e cila punon për një organizatë lokale arsimore, Forumi i Energjive të Reja ka thënë se “ata nuk kanë asnjë shqetësim sepse çmimet nuk do të ndryshojnë, gjithsesi në të ardhmen e afërt”.

Qasja praktike e Feldheim për të prodhuar energjinë e vet “miqësore me mjedisin” tërheq mijëra vizitorë nga e gjithë bota çdo vit dhe është në kontrast me mënyrën se si Gjermania në tërësi ende mbështetet në importet e karburanteve fosile për shumicën e nevojave të saj.

Kjo u bë e dukshme më e dukshme kur Rusia pushtoi Ukrainën, duke përmbysur besimin që Gjermania dhe vendet e tjera evropiane kishin nga qymyri, nafta dhe gazi natyror i Moskës.

Dhe pavarësisht se Gjermania “pompon” miliarda euro në rritjen e kapaciteteve të energjisë së rinovueshme për të reduktuar emetimet në ndryshimin e klimës, lëndët djegëse fosile dhe ato bërthamore ishin përgjegjëse për më shumë se gjysmën e prodhimit të energjisë bruto të vendit në gjashtë muajt e parë të vitit.

Kështu, me mungesën e kapacitetit të mjaftueshëm të transmetimit do të thotë që parqet e erës në veri duhet të mbyllen rregullisht, ndërsa impiantet e karburanteve fosile ndezen për të siguruar energji elektrike për fabrikat në jug.

Lënia e vendasve të marrin pjesë – dhe të përfitojnë – nga projekti ishte çelësi i suksesit të Feldheim, ka vlerësuar Michael Knape, kryebashkiak i Treuenbrietzen, një komunë të cilës i përket Feldheim.

Ndërsa parqet e erës gjetkë në Gjermani shpesh përballen me kundërshtime, duke përfshirë disa fshatra fqinjë me depresion ekonomik, komuniteti i ngushtë i Feldheim-it miratoi aq shumë turbina sa që në fakt eksporton rreth 250 herë më shumë energji elektrike sesa konsumon.

Por gjithashtu një vlerësim shkon për autoritetet e asaj kohe që nuk ndërhynë në atë që përshkruhet si një “eksperiment” që mund të kishte dështuar.

Qasja bazë e Feldheim për të gjeneruar energji të pastër bie fare në kontrast me praktikën mbizotëruese në Gjermani, ku kompanitë e mëdha të energjisë priren të ndërtojnë dhe kontrollojnë projekte të mëdha energjie.

Ndërkohë, përpjekjet në shkallë të vogël shpesh përballen me pengesa të larta rregullatore.

Megjithatë, Knape shpreson se tranzicioni energjetik i Gjermanisë mund të arrijë Feldheim.

“Unë jam plotësisht i bindur se duke pasur parasysh presionin aktual në Evropë … është bërë e qartë për të gjithë se ne duhet t’i qasemi kësaj ndryshe nga më parë”, ka shtuar ai.

Ndërsa qasja e Feldheim nuk mund të kopjohet kudo, projekte të tilla mund të jenë një pjesë e madhe e zgjidhjes, tha Knape. “Shumë fshatra të vegjël si Feldheim mund të furnizonin të paktën pjesë të Berlinit”.

Siegfried Kappert, 83 vjeç, është po aq optimist.

I lindur dhe i edukuar në Feldheim, ai pagoi me entuziazëm tarifën prej 3,000 euro për të lidhur shtëpinë e tij me rrjetin elektrik dhe të ngrohjes kur ato u ndërtuan.

Ky investim është paguar shumë herë që atëherë, me çmime më të ulëta të energjisë për të dhe fshatin, i cili nuk ka papunësi dhe kohët e fundit ishte në gjendje të ndërtonte trotuare të reja, drita rrugore dhe një vend kulturor në një hambar të rindërtuar me panele diellore.

Gjithsesi, Kappert ankohet që kancelarja për një kohë të gjatë Angela Merkel e lejoi Gjermaninë të bëhej e varur nga energjia ruse dhe mendon se blloku i saj, tani në opozitë, duhet të ndalojë sulmet ndaj qeverisë së re.

“Ata duhet të punojnë së bashku, kjo do të ishte mënyra e duhur”, bën thirrje ai.

Kappert, i cili si fëmijë pa Ushtrinë e Kuqe të futej në fund të Luftës së Dytë Botërore, më pas u rrit nën komunizëm në Gjermaninë Lindore dhe pa ribashkimin, tha se suksesi i Feldheim është një burim kënaqësie.

“Ne kërkuam një shteg dhe gjetëm një”, tha ai. “Mund të them, sinqerisht, se ne jemi krenarë për këtë”. /Telegrafi/