Çfarë duhet të bëjë Bideni në kohën e mbetur? Të arrijë një marrëveshje paqeje për Ukrainën

Burimi: The Guardian
Përkthimi: Telegrafi.com

Për fillim, lajmet e mira. Shtetet e Bashkuara po bisedojnë me Rusinë. Pastaj vijnë lajmet e këqija. Vladimir Putini është kontaktuar jo nga presidenti aktual i ShBA-së, por nga një admirues dhe skeptik i njohur i mbështetjes amerikane për Ukrainën – presidenti i porsazgjedhur, Donald Trump. A mund të ofrojnë këto dy fakte një rrugë drejt paqes?

Dy vjet më parë, Putini bëri një gabim të rëndë. Mendoi se mund të pushtonte Ukrainën dhe të përmbyste udhëheqësin e saj, Volodymyr Zelenskyy, por dështoi plotësisht. Forcat ukrainase e detyruan të tërhiqej deri në territoret e pushtuara më 2014, të konsideruara pro-ruse. Në bisedimet në Stamboll, disa muaj pas këtij dështimi, përfaqësuesit e Putinit mund të kishin pranuar një armëpushim dhe një garanci të caktuar sigurie perëndimore për Kievin. Bisedimet u ndërprenë dhe Perëndimi e inkurajoi Ukrainën të luftonte më tej. Në një luftë që praktikisht u kthye në një luftë përfaqësuese kundër Moskës, Perëndimi sulmoi Rusinë dhe popullin e saj me sanksionet më të ashpra të njohura ndonjëherë, ndërsa dhuroi për Ukrainën shuma të mëdha ndihmash.

Që atëherë, strategjia perëndimore ka humbur lidhjen me realitetin. Sheshet e Kievit janë kthyer në skena ku politikanët perëndimorë shfaqin guximin e tyre, kërkojnë fitore të plotë dhe kthehen sërish në shtëpi. Qytetet ukrainase janë shkatërruar, ndërsa diku mes 60 mijë dhe 80 mijë ushtarë të rinj ukrainas kanë humbur jetën dhe më shumë se gjashtë milionë qytetarë janë larguar.

Sanksionet perëndimore kanë dështuar plotësisht të ndryshojnë politikën ruse. Ato kanë forcuar një aleancë të re të autokracive. Ndikimi i tyre mbi inflacionin në Perëndim, sidomos mbi çmimet e energjisë, ka minuar qeveritë perëndimore, duke ndihmuar – që nga fillimi i luftës – rrëzimin e qeverive në Britani, Gjermani dhe tani në ShBA. Sa i përket përdorimit të Ukrainës nga Perëndimi si një përfaqësuese në një “luftë frenuese” kundër Rusisë, suksesin e këtyre luftërave mund ta vërtetojë vetëm historia.

Përfundimi i luftës në Ukrainë është një zgjedhje që i takon ShBA-së, pa mbështetjen e së cilës Ukraina do të shembet. Megjithatë, fundi duhet të vijë përmes negociatave, që nënkuptojnë kthimin te marrëveshjet e dështuara të Minskut të vitit 2014 dhe të Stambollit të vitit 2022. Nuk ka alternativë realiste. Kjo do të thotë një kufi i vendosur diku midis Ukrainës “ruse” dhe Ukrainës së Kievit. Kievi nuk mund ta rimarrë Krimenë. Rusia duhet të pranojë një lloj garancie të jashtme për sigurinë e ardhshme të Ukrainës. Kievi duhet të pranojë që kjo garanci nuk përfshin anëtarësimin në NATO, ndërsa Rusia duhet të pranojë që Ukraina të krijojë një marrëveshje me BE-në.

Korrespondenti i Moskës i BBC-së raportoi të hënën se Putini është në një gjendje të mirë pas samitit të BRICS-it të muajit të kaluar në Kazan, ku morën pjesë 36 shtete të paangazhuara me Perëndimin. Duke marrë parasysh telefonatën e Trumpit, udhëheqësi rus mund të tundohet të presë negociatat derisa miku i tij të jetë në Shtëpinë e Bardhë.

Ky është një rrezik që nuk duhet të marrë. Trumpi në detyrë do të jetë nën presion të madh nga zyrtarët dhe aleatët për të mbajtur një qëndrim të ashpër dhe për të vazhduar luftën. Aktualisht, Putini e ka Ukrainën në gjendje të rëndë dhe NATO-n në një gjendje pasigurie. Para se të largohet, Joe Biden duhet të jetë i gatshëm të përfundojë të paktën njërën nga luftërat e tij. Mund të arrihet një marrëveshje përpara se të fillojë kaosi dhe pasiguria e epokës së dytë të Trumpit.

ShBA-ja duhet ta shfrytëzojë këtë moment dhe t’i ofrojë Rusisë një rrugëdalje të nevojshme. Putini mund ta paraqesë dështimin si pragmatizëm. Kush e di, pastaj mund ta mirëpresë Trumpin në Moskë. /Telegrafi/