Ai e dërgoi për një xhiro me aeroplan privat, në ‘takimin e tyre të parë’: Rrëfimi për gruan që u zhvendos në Gjermani nga Kenia ku edhe takoi “shpirtin e saj binjak”

Sallie Kuria u zhvendos në Gjermani nga Kenia në vitin 2010, e pasigurt se çfarë do të gjejë, por e gatshme për të përqafuar një aventurë të re.

Sipas mediave të huaja, përcjell Telegrafi, Sallie, atëherë 23 vjeçe, mbërriti në qytetin e vogël Eschbach, afër Freiburgut në një rajon malor, për të punuar si “kujdestare shtëpie” për një djalë që zotëronte një kompani që restauronte aeroplanët e vjetër.

“Ishte sikur: Mirë, të shkoj dhe ta provoj. Mund të më ndryshojë jetën”, tha Sallie për CNN Travel.

Familja për të cilën punonte Sallie jetonte në një apartament në fushë, i vendosur mbi një hangar avionësh të mbushur me punëtorë që rinovonin avionët luftarakë që datojnë që nga Lufta e Dytë Botërore.

Dhe mes punonjësve ishte edhe 22-vjeçari Klaus Müller.

Klaus e vuri re Sallie jo shumë kohë pas mbërritjes së saj. Ai mendoi se ajo ishte e lezetshme, kujton ai, dhe kuptoi më pas se ajo punonte për shefin e tij.

Por megjithëse ata ndanë një hapësirë pune, asgjë nuk ndodhi derisa Sallie dhe Klaus përfunduan në të njëjtën festë kur ata filluan të flisnin.

Në atë tubim, ata kaluan thuajse gjithë mbrëmjen duke biseduar me njëri-tjetrin.

Ata folën në anglisht, duke folur për familjen, besimin, racën – dhe aeroplanët, përcjell Telegrafi.

“Gjithçka për të cilën ai flet ka të bëjë me avionët”, thotë Sallie duke qeshur.

Ndërsa festës po i afrohej fundit, Klaus e ktheu Sallie në hangar.

“Për mua, aty isha sikur: ‘Po, ai mund të jetë djali im'”, thotë Sallie sot.

Javën tjetër, shefi i Klaus dhe Sallie i kërkuan Klausit të merrte Sallie nga stacioni i trenit.

Sallie nuk i pëlqente të ngiste makinën në Gjermani, kështu që nëse donte të takohej me miqtë në Freiburg, ajo duhej të shkonte me biçikletë në stacion ose të kërkonte dikë që ta dërgonte.

Njerëz të ndryshëm në hangar i kishin bërë këtë shërbim asaj më parë, duke përfshirë Klaus-in, por më parë ata shkëmbenin biseda vetëm gjatë udhëtimit pesë minutash me makinë.

Por pas festës, Sallie dhe Klaus ishin të prirur të vazhdonin të njiheshin me njëri-tjetrin.

Së shpejti, kjo u bë një rutinë – Klaus do ta çonte Sallin drejt dhe nga stacioni i trenit dhe ata do të bisedonin gjatë gjithë rrugës.

“Mendoj se këto biseda të vogla, na kanë mbajtur gjithmonë pak më kureshtarë për tjetrin”, thotë Klaus.

Një ditë, ndërsa ata u larguan për në hangar, Klaus e pyeti Sallie nëse donte të shkonte të fluturonte me të.

Bëhej fjalë për një Piper PA-12, një aeroplan amerikan me tre vende të rinovuar që daton në fund të viteve 1940.

Sallie pranoi ta provonte.

Së shpejti ata po fluturopnin mbi hangar dhe përmes reve.

Në ajër, Klaus e pyeti Sallie nëse do të dëshironte të shihte një “akrobacion” dhe Sallie pranoi.

Ajo nuk kishte frikë nga lartësitë apo të fluturonte, por kjo ishte një përvojë si ajo më parë.

“U ndjeva shumë pa jetë, kisha shumë frikë”, thotë Sallie duke qeshur.

“Nëse do, mund të më mbash”, kujton ajo duke thënë Klaus.

Ajo i vuri duart rreth tij.

“Ai ishte momenti im”, rrëfen ajo.

Disa ditë më vonë, Sallie e ftoi Klausin për darkë për ta falënderuar për fluturimin. Ajo i përgatiti disa pjata keniane, duke përfshirë Mukimo me lakër të skuqur dhe mish viçi të skuqur.

Pas darkës, ajo dhe Klaus u ulën së bashku në ballkon. Për herë të parë, Sallie vuri re se kishte një tatuazh të madh në shpatullën e tij.

Ajo kurrë nuk e kishte imagjinuar veten duke u takuar me dikë me një tatuazh dhe e gjeti veten duke pyetur veten se çfarë do të mendonin prindërit e saj.

“Ishte tepër vonë, sepse unë tashmë isha e dashuruar”, thotë Sallie tani. “Për mua nuk kishte kthim prapa”.

Sallie nuk e kishte pritur që të “binte” kaq shpejt në një lidhje në Gjermani, por ajo ndjeu se lidhja me Klausin nuk mund të injorohej.

Sallie thotë se e pa Klausin “jo vetëm si të dashur, por ai ishte shoku im më i mirë”.

“Mendoj se që në fillim, të dy kishim këtë ndjenjë sikur kemi gjetur një binjak shpirti ose shpirt binjak”, thotë Klaus, i cili kujton se i tha babait të tij se kishte takuar dikë të veçantë ndërsa ishte në një fundjavë larg tij.

Sa për Sallie, ajo u tha miqve se po dilte me një djalë gjerman, por nuk e përmendi Klausin në familjen e saj.

Megjithatë, ajo u dërgoi atyre foto të vetes dhe të Klaus-it, duke qëndruar jashtë apo në daljet e fundjavës.

Ajo mendoi se ata ndoshta do të mendonin se ai ishte i rëndësishëm për të, por ajo nuk donte të përhapte lajmin ende, përcjell Telegrafi.

Gjatë muajve të ardhshëm, Sallie dhe Klaus kaluan çdo moment që mundën me njëri-tjetrin.

Rreth tetë muaj pas lidhjes, Sallie la punën e saj “si kujdestare familjare” për të studiuar gjermanisht në një shkollë lokale gjuhësore dhe çifti u transferua së bashku.

Të jetuarit së bashku ishte një përshtatje e lehtë.

Çifti thonë se vendimi i tyre për t’u martuar, jo shumë kohë pasi u transferuan bashkë, ishte po aq i lehtë.

Asnjëri nuk u tha familjeve të tyre – Sallie thjesht i tha një prej miqve të saj në Kenia, pasi i duheshin disa letra – dhe në një ditë të akullt janari më 2011, çifti mori trenin e natës nga Freiberg për në Kopenhagë, më pas hipi në një tren për në Bregdetin danez, duke vazhduar me një traget për në ishullin e vogël Ærø.

“Nuk u penduam që nuk kishim njeri me vete”, thotë Klaus. “Ne thjesht po kënaqeshim me njëri-tjetrin.”

Pasi lindi djali i tyre, Sallie dhe Klaus vizituan Kenian për të prezantuar prindërit e Sallie me Klaus dhe foshnjën.

Ishte një udhëtim i veçantë, me Klaus duke shijuar një vend dhe kulturë të ndryshme.

Më vonë, vëllai i Sallie u transferua për një kohë në Gjermani dhe u bë një burim mbështetjeje për familjen e re.

Sallie dhe Klaus që atëherë kanë pasur dy fëmijë të tjerë: një vajzë në 2018 dhe një djalë më të vogël të lindur në pranverën e 2020, pikërisht kur Covid-19 goditi për herë të parë Evropën. /Telegrafi/