Zhduket gjatë verës, shfaqet gjatë vjeshtës – “Liqeni i Humbur” i Oregonit

Çdo verë, “Liqeni i Humbur” i Oregonit zhduket nëpër disa tunele vullkanike vetëm për t’u kthyer në vjeshtë, pasi një numër përrenjsh fillojnë të derdhen në atë që duket si një livadh i qetë.

Duke kaluar pranë “Liqenit të Humbur” në fund të vjeshtës ose në dimër, mund të mos i kushtoni shumë vëmendje trupit të ujit që duket i zakonshëm, por duke bërë të njëjtën udhëtim në fund të pranverës ose në verë, me siguri do të hidhni një vështrim të dytë pasi një livadh i qetë zë vendin e liqenit.

Kjo është magjia e “Liqenit të Humbur”, atraksion i veçantë i vendosur në Pyllin Kombëtar Willamette të Oregonit, pranë autostradës amerikane 20. Duke filluar nga fundi i vjeshtës, një numër përrenjsh fillojnë të rrjedhin nga malet përreth duke mbushur livadhin që së shpejti bëhet “Liqeni i Humbur”, dhe nga mesi i dimrit, liqeni është në maksimum. Akti i zhdukjes fillon në pranverë dhe përfundon në verë, pasi përrenjtë kontribuues thahen dhe i gjithë uji në liqen drenohet nëpërmjet dy vrimave që veprojnë si kanalet e një vaske.

Është interesante se dy vrimat vullkanike kanë ekzistuar për aq kohë sa dikush mund të kujtohet. Ata e kullojnë liqenin përgjithmonë, por gjatë shkrirjes së borës, vëllimi i ujit që derdhet në livadh është aq i madh sa vrimat e gjera prej 7 metrash nuk mund ta kullojnë të gjithë atë shpejt. Nga fundi i dimrit, ndërsa përrenjtë kontribuues ulen në vëllim, “Liqeni i Humbur” fillon veprimin e ngadaltë të zhdukjes.

Gjeologët thonë se vrimat në fund të Kalasë së Humbur u formuan diku rreth 12 mijë vjet më parë si rezultat i aktivitetit intensiv vullkanik në zonë. Formacione të tilla janë në fakt shumë të zakonshme rreth zonës Cascades të Oregon. Ku shkon uji është disi një mister, por ekspertët besojnë se ai depërton përmes shkëmbit poroz dhe rimbush një akuifer të madh që furnizon burime të ndryshme në zonë.

“Liqeni i Humbur” është një destinacion popullor turistik gjatë verës, me mijëra njerëz që udhëtojnë këtu për të parë vrimat misterioze të kullimit. Megjithatë, autoritetet e parkut kanë qenë duke luftuar për t’i mbajtur njerëzit të mos përpiqen t’i mbyllin ato, për disa arsye. Me sa duket, gjatë viteve ata kanë përdorur gurë të mëdhenj, motorë makinash dhe mbeturina të tjera për të mbyllur boshtet vullkanike, të cilat, nëse do të ishin të suksesshme, do të ishin mjaft katastrofike për zonën e afërt. /Telegrafi/