Bashkëbisedim me ju, prindërit e fëmijëve me aftësi të kufizuara, që çdo ditë përballeni me sfida, por edhe dëshmoni forcë, qëndresë dhe dashuri të jashtëzakonshme, duke qenë shembull i durimit dhe përkushtimit të pakushtëzuar
Xhemile Sahiti-Canolli
Fizioterapeute “Handicap Kosova”
Tel: +383 45 412 301
Si fillim, në këtë bashkëbisedim, dëshiroj që të flasim lirshëm, jo në formë leksioni apo konference, por në mënyrë miqësore dhe bashkëpunuese
Meqenëse të gjithë ju jeni prindër të fëmijëve me aftësi të kufizuara ose fëmijëve me nevoja të veçanta, do të flasim për temat që janë të përbashkëta për të gjithë ju dhe për fëmijët tuaj.
Temat që janë të rëndësishme për të gjithë ju, pavarësisht nëse fëmija juaj ka dëmtime fizike, mendore apo shqisore.
Ndoshta mund të takohemi një herë tjetër me prindërit e fëmijëve me të njëjtën aftësi të kufizuar dhe pastaj mund të flasim për nevojat specifike të këtij grupi.
Duhet të flasim për atë që do të thotë të jesh prind i një fëmije me aftësi të kufizuara? Jepni disa mendime….
Një dramë, një fatkeqësi, një rrjedhë, një ndëshkim, një turp, një stigmë, ose është pasojë e ndonjë problemi gjatë shtatzënisë, ose gjatë lindjes, ose sëmundjes së fëmijës menjëherë ose pak më vonë pas lindjes së tij. Mund të jetë fëmija i lindur para ose pas kësaj kohe.
Ndoshta nëna ka qenë e sëmurë gjatë shtatzënisë, ose ka qenë një ndërlikim obstetrik si paraqitje e keqe, foshnja ka ardhur me këmbë, ose kordoni ka qenë rreth qafës. Të lindësh një fëmijë dhe të lindësh është fiziologjike… por gjithmonë ka rrezik. Dhe nuk mund të kontrollojmë gjithçka.
Tani duhet të përballemi me realitetin dhe ta përballojmë atë siç duhet. E rëndësishme është QËNDRIMI.
Gjithçka varet se në çfarë mënyre e përballojmë jetën. A jemi pesimistë, a shohim vetëm gjërat negative, apo jemi optimistë dhe shohim anën pozitive, a jemi kaq kritikë dhe nuk pranojmë arsye ose shpjegime. A e humbëm shpresën lehtë? Apo presim gjithmonë më të mirën?
Të jesh prind i një fëmije me aftësi të kufizuara ose me nevoja të veçanta nuk është e lehtë dhe do të jetë më keq nëse e përballojmë me QËNDRIMIN E GABUAR.
Së pari, mos e humbni kohën dhe energjinë tuaj duke fajësuar prindin tjetër për gjendjen e fëmijës. Kjo nuk do t'i sjellë dobi askujt, ky qëndrim vetëm sa do ta përkeqësojë marrëdhënien tuaj dhe do të sjellë kaos dhe konfuzion në familje. Mos harroni se fëmijët kuptojnë shumë më tepër sesa ne.
Mendoni dhe ndieni atmosferën e shtëpisë, nëse ka tensione, ata do ta ndiejnë dhe do të reagojnë ndaj saj.
Fëmijët tuaj, të gjithë kanë nevojë për dashurinë dhe vëmendjen e të dy prindërve.
Së dyti, mos u ndjeni fajtorë për gjendjen e fëmijës suaj. Ky është një qëndrim negativ dhe si çdo qëndrim, ndjenjë ose emocion negativ, do të shkatërrojë qetësinë tuaj dhe do ta bllokojë mendjen tuaj për të parë realitetin, për të bërë vlerësimin e duhur të situatës dhe për të kërkuar vendimin e qartë dhe të arsyeshëm.
Së treti, mos u turpëroni për gjendjen e fëmijës suaj.
Të gjithë ju jeni këtu sepse doni të bëni më të mirën për veten dhe fëmijët tuaj. Ky është një qëndrim shumë i mirë. Ndarja e shqetësimeve, shpresave, suksesit dhe dështimeve tuaja do t'ju japë mundësinë të mësoni nga prindërit e tjerë dhe t'ua mësoni të tjerëve. Secili ka diçka për t'u mësuar prindërve të tjerë dhe diçka për të mësuar nga të tjerët. Por për ta bërë këtë, duhet të keni një qëndrim të saktë, duhet të jeni të përulur dhe të duruar.
Në këtë rast, të gjithë jemi në "të njëjtën barkë", atëherë duhet të bëjmë të gjitha përpjekjet tona për të jetuar mirë dhe të lumtur në anën tjetër të lumit së bashku.
Duajini fëmijët tuaj, por mos i mbroni shumë, ky është një QËNDRIM I GABUAR dhe parandaloni zhvillimin e kapaciteteve të tyre.
Ndihmojini ata për aktivitetet e tyre të përditshme, si të ngrënit, higjienën personale dhe veshjen, por jepuni kohë ta bëjnë vetë, përndryshe do t'ua kufizoni autonominë.
Jepuni dashuri dhe butësi, por mos u jepni gjithçka që duan, sepse do t'i llastoni dhe do të bëhen të shkëlqyer me veten dhe të tjerët.
Jini vigjilentë, mos harroni bijtë dhe bijat e tjera, ata kanë nevojë për ju po aq sa ai me aftësi të kufizuara. Ata mund t'ju ndihmojnë, kështu që ndihmoni fëmijën me nevoja të veçanta, por mos i mbingarkoni me këtë përgjegjësi.
Për të përfunduar, dua t'ju them, mos e neglizhoni gruan ose burrin tuaj, çdo qenie njerëzore ka nevojë për dashuri, mbështetje, njohje, argëtim, jetë shoqërore. Si çift duhet t'ia jepni të gjitha këto partnerit tuaj.
Së katërti, mos mendoni ose mos e ndjeni se kjo është një ndëshkim, kjo do t'ju japë një ndjenjë faji me të gjitha pasojat e saj.
Pika e pestë, është më e rëndësishmja, mos shikoni VETËM AFTËSINË E KUFIZUAR të fëmijës suaj, por shikoni të gjitha AFTËSITË dhe potencialin që ai ka dhe zhvillojini ato me metodë dhe durim.
Të përballosh jetën me QËNDRIM të mirë dhe TË SAKTË do t'ju bëjë të fortë dhe do t'ju ndihmojë të merrni vendimet e duhura dhe të kryeni detyrat tuaja familjare dhe të punës në mënyrën më të mirë. /Telegrafi/
