Pas 40 ditësh, 15 vullnetarë francezë largohen nga shpella – pa e ditur orën dhe ‘pa asnjë kontakt me jashtë’

Pesëmbëdhjetë njerëz kanë dalë nga një shpellë në jug-perëndim të Francës pas 40 ditësh nën tokë në një eksperiment për të parë se si mungesa e orëve, dritës së ditës dhe komunikimeve të jashtme do të ndikonte në sensin e tyre të kohës.

Me buzëqeshje të mëdha në fytyrat e tyre të zbehta, ata e lanë izolimin e tyre vullnetar në shpellën Lombrives deri në një duartrokitje dhe panë dritën ndërsa mbanin syze speciale për të mbrojtur sytë e tyre pas kaq shumë kohë në errësirë.

“Ishte si një pushim me presion”, ka thënë Marina Lançon, një nga shtatë gratë që morën pjesë në eksperiment, shkruan The Guardian, përcjell Telegrafi.

Ajo nuk ndjeu ndonjë nxitim për të bërë asgjë dhe do të dëshironte të kishte qëndruar në shpellë disa ditë më shumë, tha ajo, por që ishte e lumtur të ndiente erën dhe të dëgjonte përsëri zhurmën e zogjve.

Ajo gjithashtu ka thënë se nuk e ka në plan të shikonte smartphone-in e saj për disa ditë më shumë, duke shpresuar të shmangte një kthim “shumë brutal” në jetën reale.

Siç bëhet e ditur, grupi jetoi dhe eksploroi shpellën si pjesë e një projekti të quajtur “Koha e Thellë”.

Nuk kishte dritë natyrore, temperatura ishte 10C dhe lagështia relative 100%.

Ata nuk kishin asnjë kontakt me botën e jashtme, asnjë azhurnim mbi pandeminë dhe as ndonjë komunikim me miqtë ose familjen.

Shkencëtarët në Institutin e Përshtatjes Njerëzore, i cili po udhëheq projektin prej 1.2 milion euro, thonë se eksperimenti do t’i ndihmojë ata të kuptojnë më mirë sesi njerëzit përshtaten me ndryshimet drastike të kushteve të jetesës dhe mjediseve.

Dhe siç pritej, ata që ishin në shpellë humbën sensin e tyre për kohën, përcjell Telegrafi.

“Dhe ja ku jemi! Sapo u larguam pas 40 ditësh… Për ne ishte një surprizë e vërtetë”, citohet të ketë thënë drejtori i projektit, Christian Clot. “Në kokën tonë, ne kishim hyrë në shpellë 30 ditë më parë”.

Një anëtar i ekipit e vlerësoi kohën nëntokësore në 23 ditë.

Johan Francois, një mësues i matematikës dhe instruktor i lundrimit, vrapoi rreth 10.000 metra në shpellë për të qëndruar në formë. Ai tha se nganjëherë kishte “shtytje të brendshme” për t’u larguar.

Në partneritet me laboratorët në Francë dhe Zvicër, shkencëtarët monitoruan modelet e gjumit të 15 anëtarëve të ekipit, ndërveprimet shoqërore dhe reagimet e sjelljes përmes sensorëve.

Një sensor ishte një termometër i vogël brenda një kapsule që pjesëmarrësit e gëlltisnin si pilulë. Ai maste temperaturën e trupit dhe transmetonte të dhëna në një kompjuter.

Anëtarët e ekipit ndoqën orët e tyre biologjike për të ditur se kur të zgjohen, të flenë dhe të hanë. Ata i numëronin ditët e tyre jo në orë por në cikle gjumi. /Telegrafi/