NASA bën histori, anija kozmike i mbijeton afrimit më të madh ndonjëherë me Diellin

Një anije kozmike e NASA-s ka bërë histori duke i mbijetuar afrimit më të madh ndonjëherë me Diellin.

Shkencëtarët morën një sinjal nga sonda diellore Parker pak para mesnatës të enjten, pasi ajo kishte qenë jashtë komunikimit për disa ditë gjatë fluturimit të saj.

NASA njoftoi se anija kozmike tani është “e sigurt” dhe funksionon normalisht pasi kaloi 6.1 milion km nga sipërfaqja diellore.

Bëhet e ditur se sonda u zhyt në atmosferën e jashtme të yllit tonë në prag të Krishtlindjes, duke duruar temperatura brutale dhe rrezatim ekstrem në një kërkim për të kuptuar më mirë se si funksionon Dielli.

NASA më pas priti me nervozizëm për një sinjal, shkruan BBC, përcjell Telegrafi.

Duke lëvizur deri në 692,000 km/h, anija kozmike duroi temperatura deri në 980 gradë Celsius, sipas NASA-s.

“Ky studim nga afër i Diellit lejon Parker të marrë matje që i ndihmojnë shkencëtarët të kuptojnë më mirë se si materiali në këtë rajon nxehet në miliona gradë dhe të gjurmojë origjinën e erës diellore”, tha agjencia hapësinore.

Dr. Nicola Fox, kreu i shkencës në NASA, tha: “Për shekuj, njerëzit kanë studiuar Diellin, por ju nuk e përjetoni atmosferën e një vendi derisa të shkoni dhe ta vizitoni atë”.

“Dhe kështu që ne nuk mund ta përjetojmë vërtet atmosferën e yllit tonë nëse nuk fluturojmë nëpër të”, shtoi Fox.

Raportohet se anija Parker u lansua në vitin 2018, duke u nisur drejt qendrës së sistemit tonë diellor.

Tashmë kishte kaluar Diellin 21 herë, duke u afruar gjithnjë e më shumë, por vizita në prag të Krishtlindjeve ishte rekord.

Në afrimin e saj më të madh, sonda ishte 6.1 milionë km nga sipërfaqja e yllit tonë.

Kjo mund të mos tingëllojë aq afër, por Dr. Fox e vuri në perspektivë. “Nëse e vendos Diellin dhe Tokën një metër larg njëri-tjetrit, Parker është 4 cm nga Dielli – kështu që është afër”.

Sonda mbrohej nga një mburojë e trashë prej 11.5 cm e përbërë nga karboni, por taktika e anijes kozmike ishte të hynte dhe të dilte shpejt.

Në fakt, ajo lëvizi më shpejt se çdo objekt i bërë nga njeriu.

Shpejtësia e Parker vjen nga tërheqja e madhe gravitacionale që ndjeu teksa binte drejt Diellit.

Pra, pse të shkojmë në gjithë këtë përpjekje për të “prekur” Diellin?

Shkencëtarët shpresojnë se ndërsa anija kozmike kalon nëpër atmosferën e jashtme të yllit tonë – koronën e tij – do të ketë mbledhur të dhëna që do të zgjidhin një mister të gjatë.

“Korona është me të vërtetë, shumë e nxehtë, dhe ne nuk e kemi idenë pse”, tha Dr. Jenifer Millard, astronom në Laboratorët e Fifth Star në Uells.

“Sipërfaqja e Diellit është rreth 6,000 C ose më shumë, por korona, kjo atmosferë e jashtme e dobët që mund të shihni gjatë eklipseve diellore, arrin miliona gradë – dhe kjo është më larg nga Dielli. Pra, si po nxehet ajo atmosferë”, vazhdoi ajo.

Misioni gjithashtu pritet t’i ndihmojë shkencëtarët të kuptojnë më mirë erën diellore – rrjedhën e vazhdueshme të grimcave të ngarkuara që shpërthejnë nga korona.

Kur këto grimca ndërveprojnë me fushën magnetike të Tokës, qielli ndizet me aurora verbuese.

Por ky i ashtuquajtur mot hapësinor mund të shkaktojë gjithashtu probleme, duke rrëzuar rrjetet e energjisë, elektronikën dhe sistemet e komunikimit.

“Të kuptuarit e Diellit, aktivitetit të tij, motit hapësinor, erës diellore, është kaq e rëndësishme për jetën tonë të përditshme në Tokë”, tha Dr. Millard. /Telegrafi/