Këto veprime të prindërve çojnë në humbjen e besimit nga fëmijët e tyre

Ekspertët në psikologjinë familjare nxjerrin në pah disa sjellje kryesore që mund të bëjnë që fëmijët të humbasin besimin tek prindërit e tyre.

Besimi midis prindërve dhe fëmijëve është themeli i një dinamike familjare të shëndetshme dhe të suksesshme. Ndonjëherë prindërit pa vetëdije marrin vendime ose shfaqin sjellje që mund ta rrezikojnë atë besim. Sipas ekspertëve, veprime të caktuara të prindërve mund ta dëmtojnë marrëdhënien e besimit me fëmijët.

Një nga parimet më të rëndësishme në ndërtimin e besimit në një familje është mbajtja e premtimeve. Fëmijët mbështeten te prindërit e tyre dhe, kur i japin premtime një prindi që nuk i mbajnë, fëmijët fillojnë të dyshojnë në fjalët e tij. Shpesh, prindërit mund të premtojnë diçka dhe pastaj t’i harrojnë, t’i shtyjnë ose thjesht t’i injorojnë premtimet, duke menduar se fëmijët nuk do t’i vënë re. Megjithatë, fëmijët e mësojnë shpejt ndryshimin midis premtimeve dhe sjelljes reale.

Sipas ekspertëve, mbajtja e premtimeve u tregon fëmijëve se nevojat dhe dëshirat e tyre janë të rëndësishme dhe se ata mund të mbështeten te prindërit e tyre. Kur prindërit vazhdimisht i shkelin premtimet, fëmijët fillojnë të humbasin besimin dhe mund të ndihen të pasigurt dhe të pa respektuar. Prindërit duhet të përpiqen të jenë realistë në atë që premtojnë dhe të përpiqen gjithmonë ta mbajnë fjalën e dhënë.

Prindërit që shpesh kritikojnë fëmijët e tyre para miqve, familjes ose njerëzve të tjerë mund ta dëmtojnë seriozisht besimin. Edhe pse kritika konstruktive mund të jetë e dobishme, ngritja publike e gabimeve të një fëmije para të tjerëve mund të krijojë ndjenja turpi dhe mosrespekti. Fëmijët ndihen në siklet dhe më pak të sigurt kur prindërit kritikojnë sjelljen e tyre para njerëzve të tjerë, sepse ndihen të lënduar dhe të padashur.

Ekspertët theksojnë rëndësinë e privatësisë kur bëhet fjalë për kritikat. Nëse prindërit duhet të nxjerrin në pah gabimet e fëmijës së tyre, ata duhet ta bëjnë këtë në një bisedë private, në mënyrë që fëmija të mos ndihet i gjykuar publikisht. Kjo qasje ndërton besim, sepse fëmijët e dinë se prindërit e tyre i duan dhe i respektojnë, edhe kur përballen me gabime.

Vendosja e kufijve të qartë është thelbësore për shëndetin dhe sigurinë e një fëmije, por edhe për ndërtimin e besimit brenda familjes. Kur prindërit nuk i respektojnë kufijtë që kanë vendosur ose kur nuk e respektojnë privatësinë e fëmijës së tyre, besimi mund të thyhet.

Fëmijët duhet të ndiejnë se kanë hapësirën dhe privatësinë e tyre, dhe prindërit duhet t’i respektojnë këto kufij në mënyrë që të ruajnë besimin e ndërsjellë. Përmes kësaj qasjeje, fëmijët mësojnë se integriteti dhe hapësira e tyre personale respektohen, gjë që u jep atyre një ndjenjë sigurie dhe kontrolli. Gjithashtu, kur prindërit respektojnë kufijtë, fëmijët ndihen të dashur dhe të vlerësuar.