Si duket NATO në 70 vjetorin e themelimit, ndoshta pak e komplikuar?

Shtatëdhjetë vjet pasi NATO u themelua për të mbrojtur Evropën perëndimore nga Bashkimi Sovjetik i Joseph Stalinit, aleanca ushtarake u kthye këtë javë në shtëpinë e saj të parë në Londër për të diskutuar një sërë synimesh gjithnjë e më të përhapura, ndërsa udhëheqësit garuan për të parë se kush mund të ofronte më shumë kritika në drejtim të kësaj aleance.

Normalisht, sipas një shkrimi të The Guardian, transmeton Telegrafi, kjo është një arenë që do të mbizotërohej nga Donald Trump, megjithëse kësaj radhe ai ishte disi i mërzitur nga Emmanuel Macron, i cili me një deklaratë para-samitit kishte thënë se organizata ishte bërë “e vdekur në tru”, gjë që e detyroi Trumpin të përshkruaj komentet e homologut të tij francez si “shumë, shumë të këqija”.

Në fund, Franca theksoi më së shumti paragrafin e nenit të nëntë, ku thuhet se “veprimet agresive të Rusisë” janë në thelb po aq të rëndësishme sa “terrorizmi në të gjitha format e tij” – një përpjekje për të siguruar që nuk është vetëm lufta kundër Shtetit Islamik, siç Trump u përpoq të argumentonte muajin e kaluar.

Deklaratat pas takimit kanë shkuar shumë larg deri më tani.

Kompleksiteti në rritje i organizatës kërkoi nga udhëheqësit e NATO-s të negocionin me Turqinë, e cila kishte refuzuar të nënshkruante planet e azhurnuara për të mbrojtur shtetet baltike kundër Rusisë, përveç nëse NATO do e pranonte YPG-n siriane si organizatë terroriste.

Këtë herë, diplomacia duket se ka pasur sukses, dhe Ankaraja nënshkroi një plan të ri mbrojtjeje për fqinjët perëndimorë të Rusisë.

Por ishte një kujtesë e pakëndshme se si një aleat – me forcat e dyta më të mëdha të armatosura në organizatë – mund të ushtrojë ndikim, duke ndikuar potencialisht në sigurinë e të tjerëve.

Përkundër kësaj, fokusi i NATO-s vazhdon të përhapet.

Në këtë samit për herë të parë është konsideruar ngritja e Kinës, e cila kurrë nuk ka qenë një fokus për organizatën.

Ata gjithashtu konfirmuan se ishte koha që NATO të kishte një prani ushtarake në hapësirë, dhe ata shqetësoheshin për luftën kibernetike dhe dezinformimin rus.

Por, sikurse nga debatet e Britanisë së Madhe për t’u larguar nga BE, NATO është nxitur nga shpërthimi i Macron, duke vendosur vetë se si të “forcojë dimensionin e saj politik” – ose ta themi një mënyrë tjetër, si mund të izolojë veten kundër një “presidenti të parregullt amerikan” për të cilin askush nuk është totalisht i sigurt se do të mbronte një aleat, pas braktisjes që i bëri kurdëve sirianë.

Fokusi i Trump, ndërkohë, ka qenë në “detyrimin” e vendeve të tjera të NATO-s për të shpenzuar gjithnjë e më shumë në mbrojtje.

Sipas shkrimit në fjalë, transmeton Telegrafi, Mbretëria e Bashkuar është një nga vetëm nëntë vendet që plotëson objektivin e shpenzimeve të 2% ose më shumë të GDP-së, por Boris Johnson, i etur për të mbajtur Trump të lumtur, tashmë ka pranuar të plotësojë kushtin çdo vit, ndërsa Kina është folur si një rrezik i mundshëm për aleancën.

Ky ka qenë një lloj triumfi për diplomacinë e Shtëpisë së Bardhë – jo vetëm për faktin se në samitin e fundit në Bruksel vitin e kaluar, një president i zjarrtë amerikan kishte kërcënuar “të shkonte vetëm” nëse vendet e tjera nuk do të shpenzonin më shumë.

Në Londër, Trump kërcënoi të nisë luftëra tregtare kundër shteteve “delikuente”, të cilat nuk ishin të gatshme të shpenzojnë më shumë për armët, dhe më pas vendosi të anulojë një konferencë për shtyp, pas asaj videos ku shihen liderët botërorë duke u tallur me të.

Sidoqoftë, shpenzimet për mbrojtjen e NATO-s janë rritur gradualisht – një demonstrim i diskutueshëm i asaj që thonë mbështetësit e NATO-s se është aleanca ushtarake më e suksesshme në histori.

Por ngjarjet e dy ditëve të fundit shërbejnë gjithashtu për të nënvizuar se NATO është duke u bërë një organizatë gjithnjë e më e ndërlikuar. /Telegrafi/