Rënia dhe rivendosja e dinjitetit të një ikone: Parashqevi Simaku – një këngëtare që u humb, por kurrë nuk u harrua

Në një kohë kur të kaluarat shpesh shuhen, dhe ikona të ndryshme kalojnë në heshtje, historia e Parashqevi Simakut është një nga ato rrëfime që i jep jetë artit dhe kujtesës kolektive të shoqërisë sonë.

Telegrafi, me një synim të qartë për të sjellë në vëmendje atë që ka qenë dhe ende mbetet e paharruar, nderon këtë artiste të veçantë dhe të dashur për të gjithë shqiptarët. Ky artikull është më shumë se një kronikë; është një udhëtim nëpër tingujt e një zëri që ka mbushur vite të tëra me emocion, pasion dhe një forcë të veçantë që vazhdon të respektohet dhe të jetojë në kujtesën e atyre që e kanë dashur dhe e duan ende.

Përmes këtij rezymeti të thelluar, Telegrafi sjell një reflektim mbi shkëlqimin, rënien dhe ringritjen e Parashqevi Simakut, një histori e cila përtej kohës mbetet një frymëzim për artistët dhe për çdo individ që beson në fuqinë e muzikës dhe solidaritetit.

Fillimet dhe kulmi i suksesit

Parashqevi Simaku lindi në qytetin e Kavajës, në një familje të thjeshtë, por me një pasion të thellë për muzikën. Qysh në moshën e re, talenti i saj filloi të dallonte. Kjo nuk ishte diçka e çuditshme, pasi Kavaja ka qenë gjithmonë një qytet me një traditë të pasur muzikore. Në vitet ‘80, ajo filloi të merrte pjesë në festivalet e muzikës së lehtë shqiptare, ku e shfaqi për herë të parë talentin e saj. Rëndësia e këtyre festivaleve ishte e madhe, pasi ato ishin platforma ku artistët shqiptarë mund të ekspozonin vlerat e tyre dhe të bëheshin të njohur në gjithë Shqipërinë.

Këngët e saj të para u shndërruan shpejt në hite, dhe Parashqevi Simaku bëri emër përmes interpretimit të këngëve që ngërthenin një kombinim të ndjeshmërisë, pasionit dhe forcës. Këngë si “E ëmbël si Mjalti” dhe “Djaloshi dhe Shiu” janë bërë simbole të muzikës shqiptare të kohës, duke u dëgjuar dhe dashur nga publiku i gjerë. Ajo kishte një stil të veçantë, me një zë të ngrohtë dhe një interpretim të ndjerë që prekte thellë zemrat e atyre që e dëgjonin.

Një nga momentet më të rëndësishme të karrierës së saj ishte pjesëmarrja në Festivalin e Këngës, ku performancat e saj gjithmonë mbyllnin mbrëmjet me duartrokitje të gjata dhe emocion të madh. Parashqevi ishte një nga këngëtaret më të njohura të dekadës, duke u bërë një figurë e dashur dhe e respektuar jo vetëm në Shqipëri, por edhe në trojet shqiptare jashtë saj. Ajo ishte një simbol i artit dhe pasionit për muzikën, duke arritur kulmin e suksesit në vitet ’80 dhe ’90.

Simaku nuk u kufizua vetëm me këngët popullore dhe ato të festivalit, por e sfidoi veten gjithashtu duke eksperimentuar me zhanre të ndryshme muzikore. Ky qëndrim i saj i hapur ndaj eksperimentimeve e bëri të veçantë, duke sjellë risi dhe duke i dhënë mundësinë të krijonte një shenjë të pashlyeshme në historinë e muzikës shqiptare.

Largimi nga skena dhe jeta në mërgim

Në vitet ’90, një periudhë që shënoi ndryshime të mëdha për Shqipërinë, Parashqevi Simaku mori një vendim të papritur që tronditi jo vetëm adhuruesit e saj, por edhe familjen dhe miqtë e ngushtë. Ajo vendosi të braktisë skenën shqiptare dhe të largohej për në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Ky largim ishte i papritur dhe shkaktoi shumë spekulime. Publiku e pa atë si një artiste tërësisht të lidhur me historinë muzikore shqiptare, dhe largimi i saj krijoi një boshllëk të madh në skenën muzikore.

Në ShBA, Parashqevi Simaku përjetoi sfida të reja. Jeta e mërgimit i dha mundësinë të rifillonte një jetë të re, por gjithashtu i vuri përballë vështirësive të mëdha. Ajo u distancua nga jeta publike, dhe për një kohë të gjatë, askush nuk dinte shumë për të. Suksesi i saj i mëparshëm ishte harruar nga shumë, dhe pyetjet mbi vendndodhjen dhe arsyet e largimit të saj mbetën pa përgjigje. Ndonëse larg skenës, dashuria për muzikën e saj vazhdoi të jetë e pranishme dhe e fuqishme. Ajo vazhdoi të jetonte me kujtimet e karrierës së saj të lavdishme dhe ëndrrat për një rikthim të mundshëm.

Një “rikthim” që tronditi opinionin publik

Në një periudhë kur shumë shqiptarë po kërkonin informacion mbi artistët e dikurshëm që ishin larguar nga skena, një ngjarje tronditëse e ndodhur në vitin 2024 e nxori Parashqevi Simakun përsëri në qendër të vëmendjes. Më 13 dhjetor 2024, gazetari i njohur Blend Fevziu publikoi një video të shokuar të marrë nga një kronikë televizive amerikane (ABC7), ku Parashqevi Simaku shihej si një lypsare duke pranuar një dhuratë bamirësie nga disa fëmijë për Krishtlindje në Pen Station të Mahnatanit, në New York. Pamjet e këtij momenti të trishtuar dhe të papritur u shpërndanë menjëherë në rrjetet sociale dhe shkaktuan një reagim të fuqishëm nga publiku shqiptar. Ky moment tronditi thellë adhuruesit e saj, dhe ata u angazhuan menjëherë për të ndihmuar këtë ikonë të muzikës shqiptare.

Kjo video bëri që opinioni publik të mobilizohej dhe të kërkonte mënyra për të ndihmuar Parashqevi Simakun. Ndonëse ajo nuk ishte më në qendër të vëmendjes, emocionet e publikut shqiptar ishin të thella, duke u bërë një histori që shërbeu si një reflektim mbi vlerën dhe respektin për artistët e mëdhenj të kombit.

Në këtë periudhë, ish-bashkëshorti i Parashqevisë, Robert Nolfe, vendosi të thyejë heshtjen dhe të flasë publikisht për jetën e tyre dhe për ndikimin që kjo ngjarje kishte pasur mbi familjen e tyre. Ai ndau me publikun detaje mbi martesën e tyre, jetën e përbashkët dhe, mbi të gjitha, ndikimin që ky moment kishte pasur tek djali i tyre, Luka. Ai theksoi se ishte një moment i vështirë, por edhe një mundësi për të shëruar disa plagë të vjetra.

Ringritja dhe trashëgimia artistike

Falë një mbështetje të madhe nga qytetarët shqiptarë dhe disa individëve me zemër të madhe, Parashqevi Simaku filloi të rifitojë dinjitetin dhe respektin e humbur gjatë viteve të largimit. Biznesmeni Elton Ilirjani u bë një nga ata që dha një ndihmë të fuqishme, jo vetëm financiare, por edhe duke i dhënë mundësi për të filluar një kapitull të ri në jetën e saj. Ai ofroi mundësi që të rishfaqej në media dhe të përforconte lidhjet e saj me publikun.

Pas kësaj periudhe, Parashqevi u shfaq në disa intervista, duke shprehur mirënjohje për të gjithë ata që e kishin mbështetur dhe që ishin angazhuar për t’i kthyer dinjitetin e humbur. Ajo premtoi se do të punonte për të rikthyer karrierën e saj dhe se do të vazhdonte të kontribuonte për muzikën dhe kulturën shqiptare. “Unë jam ende ajo Parashqevi që keni dashur,” theksoi ajo në një intervistë, duke i dhënë një mesazh të fuqishëm publikut të saj.

Edhe sot, këngët e Parashqevi Simakut vazhdojnë të dëgjohen dhe të përjetësohen nga gjenerata të ndryshme. Zëri i saj dhe stili i saj i veçantë mbeten të lidhura ngushtë me artin e muzikës shqiptare. Historia e saj është një shembull i fuqisë së ringritjes dhe solidaritetit, duke shërbyer si një frymëzim për të rinjtë dhe për artistët që duan të lënë gjurmë në botën e muzikës. /Telegrafi/