Kamerat e një eksploruesi u gjetën pas 85 vjetësh në akullnajën Yukon të Kanadasë

Një sasi e pajisjeve që i përkasin eksploruesit Bradford Washburn, duke përfshirë tre nga kamerat e tij, është nxjerrë nga një akullnajë Yukon pas 85 vjetësh.

Tani specialistët e konservimit do të shohin nëse mund të rikuperojnë ndonjë imazh nga filmi që është ende brenda dy prej tre kamerave. Edhe nëse filmi nuk ka asgjë për të zbuluar, ekipi që zbuloi këto pajisje thotë se gjetja ndihmon në krijimin e një tabloje të re, më të qartë për studiuesit se si akullnajat kanë lëvizur gjatë dekadave.

Në vitin 1937, Washburn, një alpinist amerikan që ishte pionier në përdorimin e fotografimit nga ajri, dhe Robert Bates lanë rreth 450 kilogramë pajisje në kampin e tyre bazë të largët në akullnajën Walsh përpara se të niseshin për t’u ngjitur në malin Lucania aty pranë.

Kushtet e këqija bënë që dy alpinistë të tjerë që supozohej të vinin nuk ishin në gjendje të niseshin bashkë me ta, dhe Washburn dhe Bates duhej të udhëtonin sa më lehtë, raporton cochranetoday.ca, transmeton Telegrafi.

Dyshja u ngjitën me sukses në mal – i dyti më i lartë i vendosur tërësisht brenda Kanadasë – por nuk u kthyen kurrë në kamp për të marrë gjërat e tyre. Vetëm në vitin 2020, skiatori profesionist i maleve të mëdha, Griffin Post, lexoi për hapësirën e humbur të Washburn dhe filloi të komplotonte një mënyrë për ta gjetur atë.

Për të ndihmuar në përcaktimin e vendndodhjes së cache-së tani pas 85 vjetësh, ekipi solli Dora Medrzycka, një studente doktorature në akullnajat. “Përpara se të niseshim në terren, gjithçka që kishim akses ishin të dhënat satelitore … dhe me të vërtetë për këtë kemi të dhëna që shkojnë deri në vitin 2010 ose 2000, më së shumti,” tha Medrzycka.

Tutje ajo shtoi: “Pra, ne po përpiqemi të vlerësojmë se sa larg ka lëvizur akullnaja gjatë 85 viteve, megjithatë ne kemi të dhëna vetëm për një pjesë të kësaj. Kështu që kjo e komplikoi gjithçka.”Dhe vetë akullnaja nuk e bëri të lehtë.

Medrzycka tha se Walsh është një “akullnajë në rritje” e rrallë që mund të arrijë periodikisht shpejtësi deri në 10 deri në 100 metra në ditë, krahasuar me një akullnajë të zakonshme që lëviz me një ritëm relativisht të qëndrueshëm prej më pak se një metër në ditë.

Vetëm në ditën e 6 të udhëtimit të dytë të ekipit në akullnajë këtë gusht, Medrzycka pati një përparim. Ajo vuri re një brez të gjatë mbeturinash që përshkonte në të gjithë gjatësinë e akullnajës, me përjashtim të dy boshllëqeve. Kur mbërritën, kishin rënë 30 centimetra borë, duke e mbuluar plotësisht vendin ku ishte gjetur arka.

Arkeologia e Parks Canada, Sharon Thomson tha se stafi gërmoi dhe përdori ujë të ngrohtë për të hequr objektet. Një sëpatë akulli, lidhëse skish dhe fragmente veshjesh ishin midis dhjetëra artikujve të nxjerrë nga arka së bashku me dy kamera filmike dhe një pjesë të konsiderueshme të një aparati fotografik ajror.

Thomson tha se të dy kamerat filmike kanë ende film brenda dhe ekspertët do të shohin nëse mund të kuptojnë se si t’i zhvillojnë imazhet. “Tani për tani, të gjitha artefaktet janë me specialistët tanë të konservimit në Otava dhe në Winnipeg dhe ne po ndjekim potencialin për të rikuperuar ndonjë imazh nga ai film”, tha ajo. /Telegrafi/