Ç´DO TË THOTË TË JESH I VARFËR?

Nga: Dan Asmussen
Përgatiti: Bajram Karabolli

Një baba, me një gjendje ekonomike të mirë, donte t´i mësonte të birit se ç´do të thoshte të ishe i varfër. Për këtë e çoi të rrinte disa ditë në një familje fshatare, e cila jetonte larg qytetit, në një shpat mali, e përkushtuar në punët dhe hallet e veta.

Pasi kaloi disa ditë dhe net në atë banesë te thjeshtë fshati, i ati shkoi dhe e mori. Rrugës, në veturë, i ati e pyeti se si kishte kaluar.

– Mirë, – u përgjigj i biri, pa ia ndarë vështrimin natyrës përreth.

– E çfarë mësove? – ngulmoi i ati.

Dhe i biri i tregoi:

1. Se ne kemi një qen ndërsa ata kishin katër.

2. Se ne kemi një pishinë me ujë që rri në vend, kurse ata kishin një lumë me ujë të kristaltë që rridhte vazhdimisht, plot me peshq e groshël dhe kushedi sa gjëra të tjera të bukura.

3. Se ne blejmë fener, kushedi nga, për të ndriçuar kopshtin tonë, ndërsa gjithë vendin e tyre e ndriçonin yjet dhe hëna e bukur.

4. Se oborri ynë arrin deri te gardhi, ndërsa i atyre deri tek horizonti.

5. Se ne e blejmë ushqimin tonë, ndërsa ata e prodhonin vet; ne e marrim në shitore pjeshkën ata e marrin të freskët, drejt e nga dega e pemës.

6. Ne dëgjojmë CD, ata dëgjonin simfoninë e përjetshme të bilbilave, turtujve, fugave, bretkosave, gjinkallave e kushedi sa kafshëzave të tjera. Po ashtu edhe ligjërimi melodioz i lumit dhe kënga kumbuese e një fqinji që punonte matanë tij.

7. Ne gatuajmë në sobë elektrike, ndërsa ata në zjarrin me dru që e bënte aq të shijshëm ushqimin.

8. Ne jetojmë të mbrojtur nga një mur rrethues dhe nga një instalim alarmi, ata jetonin me dyer të hapur, të mbrojtur nga miqësia dhe ndershmëria e fqinjve të tyre.

9. Ne e njohim botën me anë të celularëve, kompjuterëve dhe televizorëve, ndërsa ata janë të lidhur drejtpërdrejt me botën dhe jetën: me qiellin, me diellin, me ujin, me malin, me blerimin, me kafshët, me të prodhimet e tyre, me njerëzit e tyre.

Ndërkohë që babai mbeti i shtangur nga thellësia e gjykimit të të birit, ky i fundit e mbylli duke thënë:

– Faleminderit, baba, që më bëre të kuptoj se sa të varfër qenkemi. Ne çdo ditë po bëhemi më të varfër në shpirt dhe në vlerësimin e veprave të mëdha që ka krijuar Zoti apo mëma Natyrë. Ne na ka pushtuar lakmia për të pasur, për të pasur e për të pasur dhe nuk shqetësohemi fare për të qenë.