Poezi nga: Xhevdet Bajraj
Sa herë e shoh një enë të kaltër
duke e larë dikush në çezme
me tërë fuqinë
e ndiej ngrohtësinë e nënës
dhe të asaj dite vere
kur ma kishte blerë një orë
plastike
akrepat e së cilës nuk lëviznin
(ishin të vizatuar)
Sa do të doja
që nga ajo ditë
koha t’i nënshtrohej
vullnetit të asaj ore
se edhe nëna ishte disi
plotë jetë
