Nga parajsa në ferr: Gjenerata që ishte e destinuar të dominonte futbollin

Futbolli. Ky sport kaq kalimtar që nuk pret askënd pasi ecën nga krahët e një lojtari tek tjetri. Ndërsa shohim yje në zhvillim si Lamine Yamal, duket se topi po fiket dalëngadalë për lojtarët e tjerë që ishin të destinuar të shënonin një epokë të madhe në këtë sport. Katari dhe Arabia Saudite janë bërë e vetmja rrugëdalje që ata të mbeten të lidhur me fushën e futbollit.

Nëse do të ekzistonte mundësia e udhëtimit pas në kohë, pakkush do të kishte lënë jashtë listës së kandidatëve për Topin e Artë emra si Neymar Jr, Eden Hazard, Paul Pogba, James Rodriguez dhe Philippe Coutinho.

Disa kanë treguar se rikthimi është i mundur, si Christian Eriksen apo Isco Alarcon. Të tjerët lanë pamje se çfarë mund të ishin, por ata kurrë nuk ishin vërtet lojtar vendimtar, si për shembull Paulo Dybala. Projeksioni i tij dhe realiteti i tij nuk ishin kurrë në nivel. Ikën pasditet në të cilat ata kënaqnin publikun.

Brezi i viteve ’91, ’92 dhe ’93 do të mbahet mend si grupi i futbollistëve të hipotezave, sepse askush nuk do ta dijë se çfarë do të kishte ndodhur nëse do të kishin marrë vendime të tjera ose do të kishin fokusuar karrierën e tyre në një mënyrë tjetër. Ky sport kupton pak për supozimet, por kupton të vërtetat. Duket se e vërteta e tyre është shumë larg asaj që u ishte parashikuar një ditë.

Del cielo al infierno: la generación que estaba destinada a dominar el fútbol ⚽💥

🖊 Te lo cuentan @ramongp8 @lolito_lg https://t.co/Esyl4LuBxa

— MARCA (@marca) September 16, 2023

Neymar JR (31 vjeç – 1992)

Trashëgimtari i lojës te Brazili Barcelona. Në kombëtare dhe në Barça nuk ka pasur asnjëherë dyshime për nivelin e tij, por largimi i tij te PSG e pengoi atë të gëzonte epitetin e njërit prej më të mirëve.

Ai pati momente të shkëlqyera, dominim dërrmues, por e vërteta është se të gjithë e parashikuan si fitues të Topit të Artë dhe ai mezi ia doli t’i bëjë ballë Lionel Messit dhe Cristiano Ronaldos.

Në pjekuri të plotë futbollistike dhe me cilësi me bollëk në këpucët e tij, ai vendos të shkojë në Arabinë Saudite në kërkim të një lige më pak kërkuese.

“Unë i dua Vinicius dhe Rodrygo, por përgjegjësia e një ekipi si Brazili bie gjithmonë mbi yllin më të madh, që është Neymar”, ka thënë Ronaldo Nazario, kampion bote dhe fitues i dyfishtë i Topit të Artë.

Paul Pogba (30 vjet – 1993)

Dalja e tij në Juventus ishte po aq e madhe sa kontrolli i tij në të gjithë fushën. I kërkuar përjetësisht nga Real Madridi, me trajnerin Zidane që u mahnit nga performanca e tij. Juventus dhe Manchester United zgjodhën një futbollist që nuk iu afrua asnjëherë nivelit të treguar në 2015-ën.

Në Botërorin e Rusisë ai u duk se kishte rilindur, kështu që dëmtimet dhe polemikat e fundit me dopingun e kanë vendosur sërish në qendër të vëmendjes, ndonëse jo për atë që duhej të ishte realisht.

“Më pëlqen shumë, ka pak lojtarë që kontribuojnë kaq shumë. Ai di të sulmojë dhe të mbrohet dhe mbulon të gjithë fushën e lojës”, ka thënë Zinedine Zidane për Pogban në të kaluarën.

Marco Verratti (30 vjet – 1992)

Italiani, jo shumë kohë më parë, konsiderohej një nga mesfushorët më të mirë të skenës evropiane. Barcelona madje arriti ta shohë atë si një pasardhës të mirë të lojtarëve të saj të përjetshëm si Xavi apo Andres Iniesta. E vërteta është se PSG nuk e hapi kurrë atë derë largimi dhe skuadra nga Camp Nou e u zbeh pak nga pak.

Ardhja e gjakut të freskët dhe nevoja për të gjeneruar të ardhura kanë bërë që ai të zgjidhet për t’u larguar nga Luis Enrique dhe presidenti Nasser Al-Khelaifi. Rreth 50 milionë të fituara dhe ai tashmë është një lojtar i ri i Al Arabit në Katar.

“Marco Verratti në krye të lojës së tij. Ai nuk ka frikë të marrë përsipër përgjegjësitë e tij, megjithëse i duhet ende një triumf evropian për të përfituar nga njohja më e madhe ndërkombëtare”, ka thënë Bastian Schëeinsteiger, për italianin në vitin 2020.

Eden Hazard (32 vjeç – 1991)

Real Madridi investoi më shumë se 100 milionë euro për lojtarin më të mirë të Ligës Premier dhe Kampionatit Botëror “Rusi 2018”. Pak ose asgjë ka mbetur nga ai ekstrem marramendës që dominonte Ishujt Britanikë.

Katër vite më vonë, asnjë ekip nuk i ka ofruar kontratë atij edhe pse ai është i lirë në merkato. Belgu duket se është i përjashtuar nga futbolli i nivelit të lartë. Në Santiago Bernabeu ata ende i bëjnë vetes pyetjen se çfarë do të kishte ndodhur me të ardhmen e tyre pa atë goditje nga Thomas Meunier.

“Ai është një lojtar i mrekullueshëm, një nga ata të ndryshmit. Historia jonë është farkëtuar me futbollistë të talentuar. Hazard është një futbollist i aftë për ta kthyer futbollin në diçka befasuese”, ka thënë Florentino Perez në prezantimin e Hazardit.

James Rodríguez (32 vjeç -1991)

Kolumbiani ka një nga këmbët e majta më të mira në planetin e futbollit. Goditja e tij me top bëri që Santiago Bernabeu të binte në dashuri me të, por ai kurrë nuk arriti të vendosej si kapiten i përgjithshëm i ekipit të bardhë.

Të gjitha duart që u ngritën me golin e tij të madh kundër Uruguait në ‘Brazil 2014’ ranë gradualisht si pasojë e shqetësimit. Olympiacos dhe Al Rayyan, për të përfunduar më në fund udhëtimin drejt Brazilit në kërkim të një mundësie të re në Sao Paulo.

“Këmba e tij e majtë është një perlë. Goditja e tij është një nga më të sakta dhe efektive. Është e mahnitshme të shohësh saktësinë që ai ka për ta vendosur topin aty ku dëshiron”, ka thënë Javi Martínez, gjatë kohës së tij në Bayern Munich.

Philippe Coutinho (31 vjeç – 1992)

Braziliani ishte idhulli i tifozëve në Anfield dhe vetë trajnerit Jurgen Klopp. Në Barcelonë ata e panë atë si imazhin e gjallë të Andres Iniestas, por vështirësia e tij për t’u përshtatur anash dhe brenda te Blaugranët, përfundoi duke e varrosur gradualisht në bankinë.

Në Bayern niveli i tij nuk ishte kurrë i njëjtë dhe pas kthimit të tij në Ligën Premier, kampionati ishte me një ritëm ndryshe që nuk e arriti kurrë. Në Katar ai do të kërkojë të tundë sërish golat.

“Nuk të vënë kot pseudonimin magjistari. Ai është një fitues i lindur dhe sezonet e tij në Liverpool ishin të jashtëzakonshme”, ka thënë kapiteni i përjetshëm i Liverpoolot, Gerrard për Coutinhon.

Isco, Eriksen, Dybala… Kanë ende kohë

Përveç futbollistëve të përmendur, ka edhe shumë të tjerë që u thirrën për të drejtuar brezin apo gjeneratën e tyre. Pritshmëri të shumta në rininë e tyre që për arsye të ndryshme nuk mund të realizoheshin. Disa vazhdojnë të mbijetojnë në Evropë, duke u përpjekur të zgjasin sa më shumë karrierën e tyre në elitë.

Isco Alarcon (1992). Mund të thuhet se ka pasur një karrierë të suksesshme, me pesë Liga të Kampionëve të fituar ose disa vite si titullar për Real Madridin. Por, njeriu nga Malaga synoi të fitonte më shumë tituj individualë pasi fitoi Golden Boy në 2012.

Në vitet e tij të fundit në klubin e bardhë, rëndësia e lojtarit ishte e humbur dhe disa muaj në Sevilla sugjeruan se ai ishte i parikuperueshëm. Por, Manuel Pellegrini ka arritur të bëjë që Isco të nxjerrë përsëri ‘shkopin’ e tij.

“Nuk kisha vuajtur me askënd si Isco. Më ka bërë përshtypje performanca e tij, as Messi nuk është afër atij niveli”, ka thënë Verratti, pas ndeshjes së Iscos kundër Italisë në Santiago Bernabeu.

Christian Eriksen (1992), befasoi botën e futbollit kur filloi të shkëlqejë te Ajaxi. Shumica e sezoneve të tij në Tottenham Hotspur ishin të pranueshme, disa ishin shumë të mira, por performanca e tij nuk iu afrua asaj që mund të pritej kur u shfaq në stadiumet e Holandës.

Tani, në Old Trafford ai shijon futbollin pasi ka parë anën e tij më të hidhur. Me siguri që tani atij i interesojnë pak ose aspak sukseset.

Paulo Dybala (1993) u thirr për të bërë histori në Serie A. Që kur tregoi në Palermo se mund të ishte ylli i ardhshëm botëror, karriera e tij është parë gjithmonë me lupë.

Shumë pritshmëri të vendosura në ‘La Joya’. Në Juventus, ai ndonjëherë i përmbushte ato e ndonjëherë jo.

Dybalan ende e kujtojnë në Barcelonë. Por, në fund ajo u shua. Te Roma ai u ka besuar edhe një herë cilësive të tij me ndihmën e një specialisti për këtë si Jose Mourinho.

/Telegrafi/