Poezi nga: Dan Fante Përktheu: Fadil Bajraj
Kur u ktheva
tё nesёrmen
nё banesёn tonё
me tri dritare qё shohin nga plazhi i Venisit
gjёsendet e shpёrndara gjithandej
qindra duça cigaresh prej taketukeve tё pёrmbysura
enё tё thyera nga grindja jonё
njё fotografi e plasaritur nё lavaman
kitarja e saj e thyer e pёrmbysur nё linoleum
Ajo nuk ishte aty
Por njё tip ishte aty
Ishte ulur nё kauç
njё shishe e burbonit nё dysheme midis kёmbёve tё tij
“kush je ti,” thotё ai
“Paj - unё jetoj kёtu,” i them unё
Shikoja rretherrotull
derisa ai tundte kokёn
duke u pёrpjekur tё vendosja se çfarё doja
ndonjё trofe pёr t’i pёrkujtuar gjashtё muajt
e ngatёrresёs sё Ekipit SWAT
e pashё librin me tregimet e Carverit
nё komodinё pranё spermicidit
E futa nё xhep derisa shkoja tё mirrja briskun e rrojёs
dhe furçёn e dhёmbёve nga banjoja
i thashё nё derё “nё rregull. krejt janё tuat, ua pafsh hairin”
“A ke ndonjё porosi pёr Randin”
“Po,” them
“thuaji asaj se do tё mё mungojnё ajri hyjnor i oqeanit ... dhe shenjat e dhёmbёve tё saj nё dorёn time”
