A i ka Pele shtatë Topa të Artë? E vërteta pas polemikave në Brazil

“Sapo keni kaluar Pelen si fituesi më i mirë i Topit të Artë, keni tetë, kundrejt shtatë për Mbretin e Futbollit. E keni imagjinuar një ditë në jetën tuaj?”.

Fjalët erdhën nga goja e një gazetari të TNT Sports Brasil në gala të së hënës dhe iu drejtuan Lionel Messit, i cili u përgjigj se ishte një nder të kishe një numër të tillë çmimesh. Por, pyetja nuk kaloi pa u vënë re në rrjetet sociale dhe ngjalli dyshime: A i ka Pele 7 Topa të Artë?

Çuditërisht, disa portale braziliane dhanë lajmin të hënën se La Pulga e kishte kaluar ish-futbollistin që vdiq në fund të vitit të kaluar. “Messi e kalon Pele”, ishte titulli i lajmit UOL Esporte dhe madje edhe revista Placar gjithashtu i bëri jehonë këtij momenti historik, ose Terra raportoi se “Messi theu rekordin e Peles”. Në arkiv ka shkrime të publikuara nga media të tjera, si Lance apo edhe vetë klubi Santos, të cilat prej kohësh pohojnë se ish-golashënuesi që fitoi tre Botërorë mbante një numër të pazakontë çmimesh.

Lexo po ashtu Papa Françesku emëron lojtarin më të madh në histori të futbollit - nuk është Messi

Megjithatë, nëse shikoni historinë e çmimit të dhënë nga revista France Football, nuk ka asnjë të dhënë që Pele të jetë shpërblyer me këto çmime. Pra, si është e mundur që ka disa analistë që thonë se Pele ka shtatë Topa të Artë?

Për t’iu përgjigjur kësaj pyetjeje, duhet shpjeguar se çmimi filloi të jepej në vitin 1956 dhe se deri në vitin 1995 u kualifikuan vetëm lojtarët me kombësi evropiane që luanin në një ligë të Kontinentit të Vjetër. Kështu kishte vendosur ish-drejtori i revistës franceze Gabriel Hanot. Për këtë arsye, në atë periudhë të vetmit amerikano-jugorë që e fituan atë ishin argjentinasi Alfredo Di Stefano (1957 dhe 1959), sepse kishte pasaportë spanjolle dhe ishte yll i Real Madridit dhe Omar Sivori (1961), i cili kishte nënshtetësi italiane dhe spikati për Juventusin.

Pasi u ndryshua rregulli, në 1995, ishte Ronaldo Nazario ai që doli në skenë në Paris në 1997 për të thyer traditën dhe për të pozicionuar mbi të gjitha Amerikën e Jugut, diçka që do të përsëritej pak më vonë me Rivaldon në 1999, Ronaldo përsëri në 2002, Ronaldinho në 2005, Kaka në 2007, dhe në fund Lionel Messi në 2009, 2010, 2011, 2012, 2015, 2019, 2021 dhe 2023.

Lexo po ashtu Listohen katër rekordet e Lionel Messit që mund të mos thyhen kurrë

Por, ku shfaqet emri i Peles? Për këtë duhet të kthehemi në vitin 2016, kur France Football lançoi një edicion special të revistës së tij për 60 vitet e Topit të Artë të parë. Në atë lloj enciklopedie prej më shumë se 150 faqesh kishte informacion për secilin nga botimet e çmimit prestigjioz dhe gjithashtu një analizë të veçantë.

Duke shfrytëzuar përvjetorin e krijimit të çmimit, specialistët e medias franceze vendosën të analizojnë se çfarë do të kishte ndodhur nëse mes viteve 1956 dhe 1995 do të merreshin parasysh paraqitjet e lojtarëve joevropianë. Në këtë mënyrë, ata pranuan në një artikull se ishin pesë amerikano-jugorë që kishin arritur në krye të renditjes: Garrincha në 1962, Mario Kempes në 1978, Romario në 1994, Diego Maradona në 1986 dhe 1990 dhe Pele në 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1964 dhe 1970.

Është ai artikull i publikuar nga France Football që bëri që disa gazetarë dhe media braziliane të pretendojnë se O Rei ka shtatë Topa të Artë, por në realitet nuk ka asnjë.

Edhe në vitin 2014, kur revista franceze ishte në aleancë me FIFA-n, Pele iu dha një Topi i Artë nderi për lojtarin më të mirë të shekullit të 20-të në shenjë vlerësimi për nivelin që tregoi kur nuk u kualifikua për të fituar çmimin. Diçka e ngjashme ndodhi me Maradonën në vitin 1995.

Kush e fitoi Topin e Artë në ato vite?

1958 Raymond Kopa (Francë).

1959 Alfredo Di Stefano (Argjentinë-Spanjë).

1960 Luis Suarez (Spanjë).

1961 Omar Sivori (Argjentinë – Itali).

1962 Josef Masopust (Republika Çeke).

1963 Lev Yashin (Bashkimi Sovjetik).

1964 Denis Law (Skoci).

1970 Gerd Muller (Gjermani).

1978 Kevin Jeegan (Angli).

1986 Igor Blenov (Ukrainë).

1990 Lothar Matthaus (Gjermani).

1994 Hristo Stoichkov (Bullgari). /Telegrafi/