BETEJA E KOPENHAGËS

Poezi nga: Ernest Hemingway
Përktheu: Fadil Bajraj

Përherë ka qenë misteri
Pse s’është asnjë fjalë në histori
Për Betejën E Kopenhagës.

Prej se në veshin tim u vendos tregim
Me të asnjë tjetër s’mund të bëja krahasim
Për therjen dhe luftimin
Për shpartallimin dhe rrëmbimin
Për fshikullimin dhe copëtimin
Për varrosjen dhe kërcëllimën,
Për këlthimin dhe kundërmimin
Dhe për ferrin ndërkombëtar
të Betejës së Kopenhagës.

Dhjetë mijë trima suedezë
Nëpër çaravalle përparojnë
Në Betejën e Kopenhagës shkojnë.

Italianë të panumëruar
Në batalione të reshtuar
Në Betejën e Kopenhagës.

Dhjetë fise të kuqe ponish
Me mërzinë e vet prap drunjve ish
Në Betejën e Kopenhagës.

Një tog shqiptarë
Të përkrahur nga ukrainasit si kurrë më parë
Po ashtu edhe ca rumunë mercenarë
Ca të urtë e ca të marrë
Në Betejën e Kopenhagës.

Tre mijë grekë të laparosur
Në fustanella lëkure të renditur
Duhmën nga purriri duke shkepur
Në Betejën e Kopenhagës.

Një mori turqish në turr
Vringëllonin hanxharët e përgjakur
Në Betejën e Kopenhagës.

Gjashtëqind abisinas,
Toporlakë dhe thatanikë;
Dyqind çekë
Me klithjen e tyre luftarake “Me ty Hek!”
Në Betejën e Kopenhagës.

Njëmijë e tetëqind skocezë,
Batanijet e tyre lidhur tërhuzë.
Me enë t’llamarinës zhurmë duke ndezë
(të përbuzur, pijanikë faqezezë!)
në Betejën e Kopenhagës.

Dyqind aziatikë
Të larushuar batikë –
Një çetë japonezësh kreshnikë
Luajnë bixhoz me kokat e tyre shinikë –
Një turmë mongolësh,
Shenjtër e mëkatarësh,
Me miqtë e tyre, dy anadollakë
Në Betejën e Kopenhagës.

Nga Viset Veriore
Një grusht norvegjezësh afroheshin prore
Që t’ju kundërvihen këtyre legjioneve të panumërta shkatërrore
Në Betejën e Kopenhagës.

Një gjysmë milioni hebrenj
Mbi Betejën e Kopenhagës
Lajmin për ta kumtuar vetëtimthi kthehej.