Gaza ime është gati për paqe. Hamasi po përpiqet ta shkatërrojë.
Nga: Moumen Al-Natour, avokat nga Gaza, bashkëthemelues i lëvizjes “Ne duam të jetojmë” dhe ish-i burgosur politik i Hamasit / The Washington Post
Armëpushimi i presidentit Donald Trump e ka ndarë Gazën në dy realitete të ndryshme, në të dy anët e “vijës së ndarjes” përtej së cilës Forcat e Mbrojtjes së Izraelit (IDF) janë tërhequr sipas Fazës së Parë të marrëveshjes së armëpushimit. Në njërën anë është një Gazë që dëshiron me dëshpërim që plani i Trumpit të ketë sukses; në anën tjetër është një Gazë që po tërhiqet sërish drejt humnerës. Është e pamundur që këto dy Gaza të ekzistojnë njëkohësisht për më shumë se një çast, dhe shumë shpejt njëra do ta përpijë tjetrën. Luftimet gjatë fundjavës tregojnë sa i brishtë mbetet ky ekuilibër.
Gaza ime, ajo ku dua të jetoj, ndodhet mes Izraelit dhe vijës së ndarjes. Aty lufta ka marrë fund dhe në ajër ndihet ndryshimi. Njerëzit kanë qasje në ushqim, ilaçe dhe energji elektrike. Dhe, shenjat e tjera të normalitetit po fillojnë të kthehen - si për shembull disa fëmijë që po rikthehen në shkollë. Kjo është Gaza që pret me padurim të bashkëpunojë me një administratë të re civile dhe me një forcë mbrojtëse ndërkombëtare që do të ruajë paqen teksa Izraeli tërhiqet. Pothuajse askush atje nuk flet mirë ose pozitivisht për Hamasin. Për herë të parë, nuk kanë më nevojë ta bëjnë këtë.
Në Gazën time ka qindra udhëheqës lokalë që janë gati të punojnë me partnerët tanë të rinj ndërkombëtarë për ta shndërruar në Gazën një histori suksesi. Nga imamë dhe mësues, te organizatorë komunitarë dhe udhëheqës politikë të së ardhmes, ne mund të bëjmë shumë nga puna bazike për ta rindërtuar shoqërinë e Gazës me forcat tona.
Prej shumë vitesh kam qenë i përfshirë thellësisht në lëvizjen e shoqërisë civile nëntokësore të Gazës, pjesa më e madhe e së cilës është përgatitur për një moment të panjohur - një mundësi për t’u çliruar nga sundimi mizor i Hamasit dhe për të thyer ciklin e luftës me Izraelin. Ky moment ka ardhur, dhe jam i bindur se kjo është mundësia për të cilën kam protestuar, organizuar dhe vuajtur gjithë jetën time. Ia kanë vlejtur plagët dhe frika për të parë se mund të ekzistojë një e ardhme ndryshe këtu.
Por, në anën tjetër të vijës së ndarjes ekziston një Gazë tjetër, që do të bëjë gjithçka për ta parandaluar këtë ndryshim. Aty lufta vazhdon - jo më mes Izraelit dhe Hamasit, por mes Hamasit dhe vetë Gazës. Në pothuaj dy javët që kanë kaluar që nga nënshkrimi i marrëveshjes së Trumpit, dhe në mungesë të ushtarëve të IDF-së, Hamasi është shfaqur sërish nga rrjeti i tij i tuneleve dhe po rivendos kontrollin në mënyrën më të dhunshme të mundshme - rikthimi i tij shoqërohet me një valë gjakderdhjeje të tmerrshme që synon çdo formë të mosbindjes së brendshme, reale apo të imagjinuar, të shkuar apo të tashme.
Pa izraelitë në objektivat e tyre, pa pengje për t’i torturuar dhe pa udhëheqës që mund t’u japin një identitet të ri, Hamasi po hakmerret me poshtërimin dhe zemërimin e tij kundër palestinezëve që ndodhën në anën e gabuar të vijës së ndarjes kur mbaroi lufta. Qoftë duke ekzekutuar burra të lidhur në rrugë apo duke zhvilluar luftime pranë spitaleve, dhuna e Hamasit ndaj palestinezëve është bërë aq e ashpër dhe aq e përgjakshme saqë do të mendoje se armiku i tyre i vërtetë janë palestinezët, jo izraelitët.
Dhe, në një farë mënyre, kjo mund të jetë e vërtetë. Mizoritë e Hamasit ndaj pengjeve izraelite janë përsosur për shumë vite mbi trupat palestineze - pa asnjë zemërim ndërkombëtar. Gjatë luftës, mikut tim Ahmed al-Masri, një gazetar lokal, iu thyen gjymtyrët nga Hamasi para se të lihej i vdekur në rrugë që familja e tij ta gjente. Kam humbur shumë miq nga barbaria e Hamasit dhe kam qenë pranë humbjes së jetës time më shumë se një herë.
Nëse nuk i kundërvihemi Hamasit tani teksa po vret palestinezët dhe po shkel kushtet e marrëveshjes së paqes, atëherë po i tregojmë botës se do të qëndrojë duarkryq ndërsa Hamasi rimerr pjesën tjetër të Gazës, duke shuar përfundimisht shpresat dhe ëndrrat e mia.
Një përfundim i tillë do të ishte tragjedi jo vetëm për palestinezët, por edhe për pjesën tjetër të botës. Nëse Hamasi ka veç pak ndikim në Gazë, ai do të minojë dhe shkatërrojë shpejt përparimin që po përpiqemi të arrijmë. Zgjidhja e vetme është ta detyrojmë Hamasin të zbatojë kushtet e marrëveshjes - të dorëzojë armët dhe t’ia lërë të ardhmen e Gazës njerëzve që u është mohuar zëri për një brez të tërë, në vend që të lëmë një boshllëk që ai do ta shfrytëzojë. Krijimi dhe vendosja e një force ndërkombëtare stabilizuese, siç parashikohet në plan, nuk mund të vijë sa duhet shpejt. /Telegrafi/
