LAJMI I FUNDIT:

SHIKIM NGA KATI I SHTATË

SHIKIM NGA KATI I SHTATË

Poezi nga: Afrim Demiri

Kulmeve vetmia ka dalë për gjah
si mace e pangjyrë
hija e reve të zemrueme
mbulon trumcakun
e dremitun në qeremide
Ulluqet mbledhin pikëllimin
e ditëve të izolimit

Xhita e humbun
në Qiellin e mërzitun
vizaton zik-zaket e frikës
në renë me portret
fëmije

Oxhaqet nuk tymojnë
pëllumbat e teneqes
nuk tregojnë kah fryejnë ernat e pritjes

Shikim nga kati i shtatë
Teleskopi i verbuem
e huq siriusin

Poshtë atje poshtë udhët
si litarë cirku presin udhëtarët që s’vijnë
Automobilët janë kthye
në breshka të ngordhuna

Malli për hijet e njerëzve
kacavjerret nëpër rrufepritës
dhe përplaset për tokë

Nga kati i shtatë
nuk shihen gjurmët
e koronavirusit