Po ta ndalojnë Atdheun, o Nokë!

Në komunikimin retorik “momenti i duhur” është vendimtar. Kjo vlen jo vetëm për të thënë “gjënë e duhur”, por kjo “fjala e duhur” duhet, gjithsesi, bërë edhe në kohën e duhur.

Është jetike për ta thënë fjalën e duhur në kohën e duhur.

Komunikimi ynë retorik (mendoj në komunikimin që ka përmbajtje politike, kulturore e ushtarake), bëhet shpeshherë me shpejtësi breshke, jo rrallë edhe i vonshëm. Dhe, si rrjedhojë logjike, ky komunikim është i papërdorshëm, i dëmshëm e i padobishëm – si për kombin, për shoqërinë e ashtu edhe për shtetbërjen.

Retorika shpesh është e lidhur me atë se si politikanët me gjuhën e tyre përpiqen të na bindin.

Me këtë dua të them se retorika mund të jetë gjithashtu, mjet i rëndësishëm për të kapërcyer një situatë krize, por po u keqpërdor, kjo mund edhe të jetë mjet për sajimin e krizave.

Cicero dhe tradita e pavdekshme retorike romake, i shef format retorike apeluese në lidhshmëri me funksionet kryesore retorike; offica oratoris. Logosi përdorët atëherë kur ne përpiqemi të mësojmë dikënd, të ligjërojmë për dikë ose të ndriçojmë “diçka” në publik (docere). Po ashtu, ne përdorim ethosin kur përpiqemi të nxisim besim dhe simpati në publik, ose atëherë kur ne tentojmë të argëtojmë ose ta kënaqim atë, pra publikun (delectare). Dhe, medoemos, ne përdorim pathosin atëherë kur ne përpiqemi të lëvizim, ngjallim ose të angazhojmë publikun (movere).

Në sockulturën tonë, e në historinë tonë shqiptare, ka diçka që nuk “funksionon”: po na mungon “diçka!”. Lexojmë tekstet historike, dhe e kuptojmë se sa të vonshme janë. Dëgjojmë fjalët dhe reagimet e politikanëve, po ashtu bindemi se sa të varfra janë…

I nderuar konsumues: ktheje kokën para dhe prapa dhe analizo se çfarë shef e çfarë po dëgjon? Dëgjon, sheh dhe lexon reagime të vonshme të politikave; fjalë e gjuhë e paqëlluar e në kohë të paqëlluar. Mërzitesh kur bindesh se gjuha, teksti, fjala dhe fotografia jonë retorike është e vonshme, e bërë me vonesë, e shkruar me vonesë dhe e lansuar me vonesë.

Të nderuar lexues e lexuese: ne po vonohemi – edhe me fjalën, edhe me punën e edhe me vetndreqjen. Breshkëhapëruese është fjala jonë – e çatalluar është fotografia jonë kolektive! E lepurhapëruese është fjala e tyre – e baraspeshuar e me kohë është fotografia dhe gjuha e “tyre”.

Ta pranojmë se beogradasit e Nikolla Pashiqit janë më mirë, e më me kohë me komunikimin retorik, si brenda e po ashtu edhe jashtë hapësirës së shtetit serb. Ta pranojmë se politika nikollapashiqiane përmes “retorikës së mirë” po dërgon impulset politike atëherë e atje ku duhet…

O Nokë, im birë, politikat tona, esatpashtoptaniane, i kanë drejtuar shigjetat kundër shtetbërjes. Impulset, që këto po i dërgojnë, janë primitive dhe shkatërruese, Nokë. Ky keqkomunikim retorik po ta ndalon kthimin në atdhe!