Një trend i ri në industrinë e automobilave që shumë “merakli të shpejtësisë së lartë” nuk do ta pëlqejnë

Gjithçka flet në favor të faktit se shpejtësia maksimale e makinës në të ardhmen – pavarësisht nga fuqia e motorit – do të jetë e kufizuar në fabrikë. Tani për tani, shpejtësia prej 180 km/orë përmendet më shpesh si një kufi.

Lajmi mbërriti të martën ku thuhet se Renault dhe Dacia do të kufizojnë shpejtësinë maksimale në 180 km/orë në modelet e tyre të ardhshme, ndërsa Volvo e njoftoi atë vitin e kaluar.

Interesante, Renault, i cili zotëron edhe Dacia, gjithashtu përmend një sistem automatik të kontrollit të shpejtësisë të quajtur Safety Coach, i cili do të rregullojë kufirin e shpejtësisë sipas rregullave lokale të trafikut, duke marrë parasysh aspekte të ndryshme si rruga dhe kushtet e motit.

Nga ana tjetër, Volvo do t’u ofrojë klientëve të ashtuquajturin ‘çelës kujdesi’, i cili do t’i lejojë pronarit që – nëse dëshiron – të kufizojë më tej shpejtësinë maksimale. Për shembull, nëse e njëjta makinë drejtohet në mënyrë të pavarur nga anëtarët e rinj të familjes që nuk janë ende shoferë me përvojë, kufiri i shpejtësisë mund të vendoset më i ulët se i përgjithshmi 180 km/orë, transmeton Telegrafi.

Renault dhe Volvo, natyrisht, nuk e shpikën kufirin e shpejtësisë në fabrikë, por njoftimet e tyre bënë jehonë në publik pasi vendosën shkallën mjaft të ulët.

Për krahasim, prodhuesit gjermanë të makinave premium prej kohësh kanë kufizuar shpejtësinë e shumicës së modeleve të tyre në 250 km/orë në fabrikë, megjithëse këto automjete kanë motorë që lejojnë shpejtësi dukshëm më të larta.

Sidoqoftë, me disa prej tyre, është e mundur, me kërkesë të klientit dhe me paketa shtesë, të rritet deri në një farë mase ky limit.

Sidoqoftë, ndërsa makinat morën motorë gjithnjë e më të fuqishëm nga brezi në brez, prodhuesit theksuan shpejtësinë maksimale të modeleve të tyre të reja si një nga artikujt më të rëndësishëm për arsye marketingu.

Dhe kjo shpejtësi maksimale u rrit nga dekada në dekadë, kështu që në fund të shekullit të kaluar, shumë vetura familjare kishin arritur në 200 km/orë, e cila ishte vetëm disa dekada më parë, një shifër që shumica dërrmuese e shoferëve vetëm mund ta ëndërronin.

Pastaj erdhi shekulli i 21-të dhe kompanitë e makinave u përqendruan në sigurinë, ekologjinë dhe automatizimin e makinës.

Të dhënat për shpejtësinë maksimale të një makine nuk ishin më një përparësi, dhe pse kur pothuajse çdo model modern mund të zhvillojë më shumë se 150 km/orë, ndërsa në pothuajse të gjitha vendet kufiri ligjor është 130 ose më pak.

Kështu, “evolucioni” filloi të ndodhte në drejtim të kundërt, kështu që kompanitë e makinave po konsiderojnë gjithnjë e më shumë opsionin e një kufiri të shpejtësisë në fabrikë.

Modelet elektrike konsumojnë sasi të mëdha të energjisë elektrike me shpejtësi të lartë, kjo është arsyeja pse bateritë shkarkohen më shpejt dhe, tashmë e pamjaftueshme, shkurtohet autonomia e vozitjes.

Kjo është arsyeja pse prodhuesit e makinave elektrike “kryesore” tashmë kanë filluar të kufizojnë shpejtësinë maksimale në fabrikë, dhe kufiri është nën 180 km/orë, kështu që me disa modele elektrike, të tilla si Skoda Eniaq ose Volkswagen ID.3, shpejtësia maksimale nuk mund të kalojë 160 km/orë.

Ndërsa logjika na tregon se nuk ka shumë kuptim që një makinë jo-garuese të jetë në gjendje të lëvizë shumë më shpejt se kufiri ligjor, drejtuesit janë ende të ndarë për këtë çështje. /Telegrafi/