Mishi si burim i sëmundjeve

Mishi është ndër ushqimet esenciale për jetë; përmban proteina, yndyra, vitamina dhe minerale, të nevojshme për një jetë të shëndetshme për konsumuesit.

Nga: Besnik Kalisi

Përveç rolit ushqyes, mishi është edhe parandalues dhe kurues i sëmundjeve të ndryshme tek njeriu, p.sh., mishi përmban acide yndyrore të pangopura që janë shumë të rëndësishme në dietë për uljen e rrezikut të sëmundjeve kardiovaskulare.

Për t’i përfituar këto të mira, duhet ndjekur rregullat e caktuara shkencore që garantojnë mish të shëndetshëm, punë kjo që u takon profesionistëve të kësaj fushe.

Nëse nuk ndiqen procedurat e rregullta, prej kontrollit të veterinerit për therje të kafshës e deri te përfitimi i mishit, mishi ka rreziqe që manifestohen me sëmundje të ndryshme dhe mjaft serioze.

Përveç thertoreve të licencuara nga shteti, kemi edhe therje me rite fetare që janë evidente edhe në vendin tonë (dhe duke pas parasysh mënyrën e mbajtjes së kafshëve), kontrolli dhe analizat janë të patjetërsueshme.

Nga kontrolli i kafshëve për therje, ndalohen therjet nëse kafshët kanë temperaturë, nëse identifikohen sëmundjet me agjent shumë infektiv, gjatë konstatimit të përdorimit të substancave hormonale apo të përdorimit të preparateve jo të lejueshme, por edhe në konstatimin e kafshëve me abscese të shumta në trup, dehidrim, tumore të shumta të shpërndara në trup etj.

Përderisa kemi edhe therje individuale, duhet pasur kujdes që mos t’i shkaktojmë stres kafshëve sepse mikroorganizmat që gjinden në traktin digjestiv, në gjendje stresi ata kalojnë nga lumeni i zorrëve në rrugët limfatike dhe përmes qarkullimit të gjakut, kalojnë në muskulaturë të pastër të organizmit, ku, kemi një kontaminim mikrobik.

Mbetjet në mish janë edhe ndër rreziqet më të mëdha për konsumuesit sepse në krahasim më mikroorganizmat, janë më vështirë për t’u identifikuar.

Si mbetje konsiderohen:

– Antibiotikët: mbetjet e antibiotikëve kanë rreziqe si formimi i alergjive tek njeriu, rezistencë e mikroorganizmave dhe dëmtim direkt të shëndetit të njeriut, psh., Kloramfenikoli mund të shkaktojë një anemi aplastike tek njeriu.

– Anabolikët: që janë lënde stimuluese të majmërisë.
Përdorimi i diethylstilbesterolit tek viçat e majmërisë ka shkaktuar karcinomë të cerviksit tek gratë.
Konsumimi i mëlçisë nga kafshët të injektuar me Clenbuterol, çon në çrregullime të zemrës/aritmi të zemrës.

– Dioxinat: konsiderohen si substancat më të rëndësishme toksike, për shkak të pranisë së tyre kudo në ambient dhe me një toksicitet të lartë.Shenjat klinike gjatë intoksikimit me dioxin janë: gjendje gërdie, vjellje, dëmtime të mëlçisë etj. Gjithashtu dioxinat janë klasifikuar edhe si humankancerogjen.

Transmetues të sëmundjeve përmes mishit janë edhe agjentët bakterial, virusal dhe parazitar.

Agjentë bakterial janë: antraxi, bruceloza, salmoneloza, yersinia enterocolitica, campylobacterioza, etj.
Agjentët virusal: difteria e shpendëve, influenca aviare, etj.
Agjentët parazitar: trikineloza, cysticerkoza, sarkospordioza etj.

Të gjithë këtë agjent kërkojnë temperatura të caktuar për shkatërrimin e tyre.

Trajtimi i kafshëve me mirëqenie redukton numrin e sëmundjeve, e që rrjedhimisht edhe ne kursehemi nga sëmundjet e tyre që i marrim përmes produkteve të tyre. /Telegrafi/