Inserte të reja nga jeta e Ymer Elshanit

Lexo po ashtu YMER ELSHANIT

Nga: Faruk Tasholli

Ymer Elshani, një nga shkrimtarët më të mirë të letërsisë shqipe për fëmijë, siç dihet, më 1999 u masakrua nga forcat ushtarako-policore të shtetit serb, bashkë me familjen, ku si trashëgimtare i shpëtoi vetëm vajza, Teuta.

Ata që e kanë njohur mirë Ymer Elshanin, e dinë se ishte një shkrimtar që nuk imponohej shumë në media, por që shkrimet e tij ishin vazhdimisht prezente në shtypin letrar shqiptar të Kosovës, madje të një cilësie të lartë. Por, megjithatë, njerëzit e artit dhe të shkencës, domosdo që lënë prapa vetes inserte që zbulohen më vonë.

Kështu, këto ditë, në arkivin e Televizionit të Prishtinës, u zbulua një emision ku ishte prezent shkrimtari Ymer Elshani, por që zbuluesit e rinj nuk mund ta identifikonin. Gazetari i RTK-së, miku im Xheladin Rexhepi, duke ditur për kontaktet e mia me Ymerin, m’i dërgoi katër fotografi që ta identifikoj në ishte ai apo jo? Përkrah fotove, Rexhepi më shkruan edhe për rastin e gjetjes së emisionit nga ekipi ku ai punon, duke sqaruar:

“Ekipi i RTK-së që bën digjitalizimin nga shiritat 16 milimetërsh, ka bërë bartjen e një emisioni për fëmijë, por mungonin komplet të dhënat se për kë bëhet fjalë. Në bazë të stilit poetik dhe intonacionit, m‘u duk se duhej te ishte Ymer Elshani. Ashtu edhe kolegëve nga redaksia ime u pohova për ta regjistruar në databazë, por me një pikëpyetje derisa të verifikohet… Materialet filmike datojnë nga fillimet e punës së RTP-së. Numërohen të identifikuara rreth 20 mijë njësi filmike. Një histori e terë. Materiale që ruhen në kushte joadekuate, me rrezik shkatërrimi…”!

Duke u bazuar në këto të dhëna, me fotot që më erdhën i drejtohem vajzës së Ymerit, Teutës, por edhe poetit për fëmijë dhe juristit Ibrahim Shala, bashkëvendës i Ymerit. Nga të dy marr konfirmimin se fotot janë të shkrimtarit në fjalë.

Në ndërkohë, seç mu kujtua një nga takimet e fundit në mos krejt i fundit me Ymerin.

Ishte fillimi i vitit 1990 dhe unë kisha ndërmarrë iniciativën që t’i botoj disa poezi nga poetët që kishin vdekur, e që mund të kishin lënë krijimtari të botuar. Ndër ta ishte edhe atdhetari dhe poeti Fazli Gajçevci. E gjeta një poezi të tij, por më mungonin data e lindjes dhe e vdekjes së autorit. I drejtohem Dibran Demakut, gazetar në Televizionin e Prishtinës, mos di diçka. Pyete Ymer Elshanin, më orienton ai. Fazli Grajçevcin e ka pasur dajë. Po ku ta gjeja unë Ymeri, derisa gazeta “Fjala“ ku e kisha premtuar faqen, po shkonte në shtyp. Nuk vonoi as një ditë dhe rrugës përfundi pallatit të Radio Prishtinës, e takova rastësisht Ymerin dhe ia tregova qëllimin tim. M’i tregoi datat përmendsh dhe unë duke hezituar e pyeta sërish nëse ishte i sigurt. “Mos e ke dert”, shtoi Ymeri. “Shkruaje si të them, unë se i di saktë”…

Dhe tash, erdhi një ditë, që për Ymerin të kërkoj të dhëna si dikur për Fazli Grajçevcin, të dy të masakruar nga pushteti serb, por në kohë të ndryshme. /Telegrafi/