Kompania e dhëndrit të presidentit amerikan Donald Turmp, Jared Kuschner, Affinity Partners, ka konfirmuar për Wall Street Journal se po tërhiqet nga projekti i Shtabit të Përgjithshëm të ushtrisë serbe.
Siq kanë bërë të ditur kjo po ndodhë duke sepse duan të respektojnë popullin serb dhe Beogradin “sepse projekti domethënës duhet të bashkojë e jo ndajë”.
Nëse kjo u bë pasi Prokuroria për Krimin e Organizuar ngriti një aktakuzë kundër Ministrit të Kulturës, Nikola Selakoviq, apo nëse kjo ngjarje ishte vetëm një pikë uji në gotën tashmë të mbushur të kundërshtimit ndaj këtij projekti nga një pjesë e opinionit, mbetet e paqartë për momentin.
Por ajo që është më e rëndësishme është ajo që shkruhet në kontratën me kompaninë amerikane. Dhe si mund të zgjidhet kjo situatë tani.
Sipas informacionit të disponueshëm deri më tani, është nënshkruar vetëm një kontratë për një investim të përbashkët midis një partneri strategjik nga SHBA-ja dhe Serbia.
Dy kontrata të tjera ishin në fazën e draftit që do të rregullonin më nga afër funksionimin e sipërmarrjes së përbashkët të planifikuar. Gjithashtu, një draft i një marrëveshjeje qiraje toke për 99 vjet, si dhe një kontratë model për transferimin e aksioneve në sipërmarrjen e përbashkët.
Meqenëse ato nuk janë nënshkruar (ose kjo nuk është zbuluar ende), dispozitat e tyre nuk mund të zbatohen. Megjithatë, kontrata e parë dhe themelore mbetet, e cila përcakton arsyet për të cilat ajo mund të ndërpritet. Dhe jep mundësinë që, pavarësisht vendimit për të braktisur vetë projektin, ajo ende mund të kërkojë rimbursim të kostove.
Në thelb, ekzistojnë vetëm disa arsye pse e ashtuquajtura kontratë investimi mund të ndërpritet. Njëra është mospërmbushja e të ashtuquajturave kushte paraprake, pra kushteve që duhet të çojnë në formimin e një shoqërie të përbashkët. Arsyeja e dytë është mospërmbushja e detyrimeve në procesin e themelimit të një shoqërie të përbashkët. Dhe arsyeja e tretë është nëse të dy palët nuk lidhin një marrëveshje qiraje toke dhe kjo nuk regjistrohet në kadastër.
Duke pasur parasysh se kjo marrëveshje nuk rezultoi në hapjen e një shoqërie të përbashkët ose në dhënien me qira të tokës (sepse pengesat mbi parcelat nuk u fshinë), kontrata mund të ndërpritet vetëm për shkakun e parë, që është mospërmbushja e kushteve paraprake.
Ndryshe, kontrata përcakton 13 kushte që duhet të përmbushen për të formuar një shoqëri të përbashkët. Shumica e tyre ishin përgjegjësi e shtetit, dhe një pjesë më e vogël e partnerit strategjik, ndërsa kishte edhe një kusht që ata duhej ta përmbushnin së bashku (harmonizimi i planit të biznesit të shoqërisë së përbashkët).
Detyrimi i shtetit ishte, ndër të tjera, të hiqte mbrojtjen e pronës kulturore nga këto prona, të përfundonte prishjen e ndërtesave, të miratonte një plan rregullues, ta shpallte këtë projekt një projekt me rëndësi të veçantë, të jepte garanci të vërteta se gjithçka ishte bërë në përputhje me ligjin.
Ishte detyrë e partnerit strategjik të fillonte procedurën për marrjen e miratimit nga Komisioni për Mbrojtjen e Konkurrencës. Gjithashtu, të urdhëronte përgatitjen e një raporti për mbrojtjen e mjedisit. Ishte gjithashtu e nevojshme të transferohej pjesa në sipërmarrjen e përbashkët te një kompani degë nga Emiratet e Bashkuara Arabe.
Kushti i mëparshëm ishte të sigurohej që nuk ishte lëshuar asnjë urdhër ose vendim i një gjykate ose autoriteti tjetër që do të pengonte zbatimin e kësaj pune.
Të dy palët kishin dy vjet nga nënshkrimi i kontratës për të përmbushur këto 13 kushte. Megjithatë, kjo periudhë nuk ka skaduar ende, kështu që shumica e këtyre pikave nuk kualifikohen si arsye për ndërprerjen e kontratës. Me përjashtim të njërit, potencialisht.
Dhe ky është kushti që "nuk ka ndodhur asnjë ndryshim material negativ" që nga data e lidhjes së kontratës. Siç përcaktohet në dokument, një ndryshim material negativ do të thotë çdo ndryshim që do të ishte materialisht i dëmshëm për biznesin, pronën dhe gjendjen e sipërmarrjes së përbashkët.
Një dispozitë kaq e formuluar gjerësisht mund të përbënte bazë për ndërprerje nëse do të interpretohej se protestat e qytetarëve, si dhe efektet e mundshme negative të procedurave të mundshme ligjore kundër ministrit dhe zyrtarëve të tjerë, çuan në ndërprerjen e kontratës dhe humbjen pasuese për partnerin strategjik.
Kushti i dytë në lidhje me dështimin për të marrë ndonjë vendim nga një gjykatë ose një autoritet mund të jetë gjithashtu bazë për ndërprerje. Por vetëm në rast se Gjykata Kushtetuese merr një vendim mbi jokushtetutshmërinë e lex specialis, para formimit të sipërmarrjes së përbashkët. Gjë që ndoshta nuk do të ishte kështu.
Kushti i tretë për ndërprerje mund të jetë që shteti të mos e ketë shpallur këtë projekt si projekt me rëndësi kombëtare brenda 21 ditëve nga nënshkrimi i kontratës. Por nëse ky vendim nuk është marrë zyrtarisht, atëherë kjo bazë ka qenë prej kohësh në fuqi dhe me sa duket nuk është përdorur.
Ajo që është interesante është se kontrata përcaktonte që vetëm partneri strategjik mund ta ndërpresë kontratën nëse nuk plotësohen kushtet e mëparshme. /Telegrafi/
